το Απαγορευμένο

Κεφάλαιο 11

Ανοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου με είχε πάρει ο ύπνος κοίταξα δίπλα μου κοιμόταν σαν αγγελος
Τόσο ησυχος
Σηκώθηκα σιγά σιγά για να μην τον ξυπνήσω
Άνοιξε τα υπέροχα ματιά του και γύρισε να με κοιτάξει
"α συγνώμη σε ξύπνησα"

Τότε έβγαλε την μάσκα πάρα τις αντιρρήσεις μου
"Έλενα"
"μην κουράζεσαι"
"θέλω πρέπει.. Πρέπει να σου πω"
Η φωνή του ήταν τόσο ταλαιπωρημενη

"σε παρακαλώ μην κουράζεσαι όλα θα τα πούμε"
"σαγαπω Έλενα"
"το ξέρω μην μιλάς τώρα"

Ένα δάκρυ κύλισε και μετά χωρίς να το θέλω έβαλα τα Κλάματα έτρεξα γρήγορα και βγήκα απο το δωμάτιο δεν ήθελα να με βλέπει ετσι
Αφού ηρέμησα ξανά μπήκα μέσα
Τον είδα ορθιο
" μα τι κάνεις ξάπλωσε "
" καλά είμαι "
" Στέφανε "
" Έλενα είπα ότι είμαι καλα"
" γιατί το έκανες αυτό εμένα δεν με σκέφτηκες"

Σηκώθηκε και ήρθε κοντά μου
Με ακούμπησε με τα χέρια του στο πρόσωπο μου
Τα μάγουλα με καιγαν πως γίνετε όταν με ακούει με μια κίνηση του μόνο να με αναστατώνει τόσο
Γύρισα και τον φίλησα εγώ αυτή την φορα
Ανταποκριθηκε αμέσως με πήρε στην αγκαλιά του
" αν πέθαινες τι θα έκανα"
"θα συνεχίζεις"
"και το παιδί που έχω μέσα μου θα έμενε χωρίς μπαμπά"

Γύρισε και με κοιταξε
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του
"τι είσαι.."
"ναι"

Με πήρε αγκαλιά και με σήκωσε πάνω
"ειι ήρεμα θα μπει κανείς"
"είμαι τόσο χαρούμενος είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κοσμου"
" ναι αλλά υπάρχει θέμα και το ξέρεις"

Ξαφνικά σκοτείνιασε και έκατσε στο κρεβάτι
"τι εννοείς σκέφτεσαι να μην το κρατήσεις"
"δεν είπα αυτό δεν θα το έκανα ποτέ αυτό αλλά Στέφανε είμαι μικρή εξάλλου πως πως το λέω στον πατέρα μου με ποιον το χώ το παιδί
Είναι πολλά αρκετά πρόβληματα"
" όταν θέλουμε κάτι δεν μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες"
" Στέφανε τι λες ακούς τι λες ξέρεις τι συμβαίνει η μάνα μ με ρώταγε πιάνου είναι το παιδί τι να της πω πως θα της το πω ξέρεις ότι είναι πολλά στην μέση"
" ναι η ηλικία εντάξει 15 χρόνια και το χεις κάνει ολόκληρο θέμα ξέρω δεν είναι και τόσο ευχάριστο και φυσιολογικό ένα κορίτσι 20 χρόνων με 35 χρόνων άντρα εννοείται αλλά δεν φαίνεται και πολύ"
" ωραία ας παραλυψουμε αυτό το θέμα το οτι ξέρεις χρόνια τον πατέρα μου πως θα τον κοιτάξεις στα μάτια και θα το πεις και θυμάσαι πως γνωριστήκαμε "
" Έλενα αν εσύ θες μπορώ να κάνω τα πάντα "
" στεφανε"
" με αγάπας; "
" Στέφανε "
" μας ενώνει κάτι πια εμάς τους δύο αυτό το παιδί και ας μην θες να το παραδεχτείς μέσα σου έχεις ένα κομμάτι μου "
" το ξερω"
" αν με αγαπάς και με θες όλα είναι εύκολα η αγάπη μπορεί να νικήσει τα παντα"
" σε θέλω αλλα"
" δεν υπάρχει αλλά μωρό μου κοίτα με θα γίνουμε γονείς είσαι μικρή ξέρω φοβάσαι αλλά όλα όλα θα περάσουν "
" εύκολο για σένα εσύ είσαι σε μια ηλικία που θες οικογένεια όμως εγώ δεν ήθελα να γίνουν έτσι τα πράγματα είμαι πολύ μικρή ακόμα Στέφανε "
" ωραία και τι θες να σκοτώσεις αυτό το παιδί αυτό το παιδί μας δείχνει την αγάπη μας αν θες να το σκοτώσεις καντό αλλά μαζί του σκοτώνεις και εμένα "

Με αυτή του την λέξη έβαλα τα κλάματα
" σε παρακαλώ είναι δύσκολο κατάλαβε με"

Ήρθε γρήγορα κόντα μου και με έβαλε μέσα στην αγκαλιά του
" όχι όχι μην κλαις συγνώμη εγώ φταίω όλα όλα θα τα αντιμετωπίσουμε μαζί σε παρακαλώ "

Αφού με ηρέμησε κάτσαμε στο κρεβάτι
"πρέπει να βγω και έξω μην εμφανιστεί Κάνενας πατέρας μου"
" εντάξει "

Με πλησίασε και με φίλησε
Εκείνη την ώρα άκουσα την πορτα να ανοιγει
Πάγωσα γύρισα να κοιτάξω

" μπαμπά "