το Απαγορευμένο

Κεφάλαιο 15

(πλευρά του στεφάνου)

Ματώνε η καρδιά μου να την βλέπω έτσι να την βλέπω και να μην μπορώ να την βοηθησω
Πονούσα τα βράδια έκανα βόλτες έκλαιγα
Πήγαινα κάθε μέρα στο αστυνομικό τμήμα αλλά κανένα νεο
Πέρασαν δύο χρόνια
Δύο χρόνια χωρίς το παιδί μας
Δύο ολόκληρα χρόνια που κάποιοι μας το στέρησαν
Ήθελα να ούρλιαξω να φωνάξω δυνατα

Θα έκανα τα πάντα για εκείνην να την δω να γελάει ξανά μου έλυψε η Έλενα μου
Δεν μιλούσε σε κανέναν είχε αφήσει τον εαυτό της απλά περπατούσε και έτρωγε όσο μπορούσε δηλαδη
Σαν φάντασμα δεν με ήθελε κοντά της με έδιωχνε

Προσπαθούσα να την παρυγωρησω αλλά δεν μου είχε μείνει πια δύναμη για τίποτα
Η μητέρα της και εγώ προσπαθούσαμε να κάνουμε τα πάντα αλλά μάταια
Καθήμενος δίπλα από ένα τηλέφωνο κάθε μέρα με την ελπίδα να χτυπήσει

Οσος καιρός και να περάσει εγώ θα περιμένω η ελπίδες μου δεν πεθαίνουν ποτέ
Θα περιμένω και ας ξέρω βαθιά μέσα μου την αλήθεια

Από την αρχή δεν ήταν γραφτό αυτός ο έρωτας λες και μας έριξαν κατάρα αλλά παρόλα αυτά πάρα τις δυσκολίες εμείς είμασταν μαζι
Και τώρα μας πήραν ένα κομμάτι μας

Από την αρχή δεν έπρεπε να την πλησιάσω από την αρχή ήξερα ότι ήταν  λαθος
Από την αρχή αυτος ο έρωτας ήταν καταδικασμενος
Αυτός ο έρωτας ήταν Απαγορευμένος...