Tak, Jak Być Powinno | Tłumaczenie

Rozdział 2

Większość z ludzi nie zdawała sobie sprawy z tego, że Lily i Severus byli małżeństwem, a małżeństwo z Jamesem było zorganizowane. Severus był panem młodym przebranym za Jamesa Pottera. Pod dachem, Lily była Lily Snape, a dla publiki, była Lily Potter. Severus nienawidził tego, że jego żona musi być ukryta na widoku; kochał ją całym sercem. Mimo to nie przerwali. Trudno mu było, gdy Harrison Alexander Snape został wzięty z Lily do kryjówki, ale w pewien sposób cieszył się, że jego żona i dziecko mogą przeżyć wojnę.

Zaledwie po tygodniu, jego świat zawalił się. Jego żona umarła, tak jak James. Syriusz został skazany na Azkaban, a Lupin utonął w smutku. Severus wydostał Harry'ego z budynku, ale zanim mógł cokolwiek zrobić, został zatrzymany i również wysłany do więzienia. Dumbledore wydostał go, ale do tego czasu, jego syn został umieszczony u swojej ciotki.

Powiedział Dumbledore'owi, że idzie po swojego syna, ale dyrektor mu to wyperswadował. Powiedzenie Severusowi, że jego syn będzie tam bezpiecznie żył, było prawdą. Żył. Dumbledore nie powiedział Snape'owi, że się nim zaopiekuje, tylko że będzie żywy, więc nigdy nie mógł oskarżyć mężczyznę o kłamstwo.

- Ale mój syn będzie myślał, że jest Potterem. Nie chcę, żeby tak myślał! – protestował Severus, nie dbając o to, że jęczy. Wystarczająco złe było to, że Lily, jego żona, udawała żonę Jamesa Pottera, ale w ogóle nie chciał i nie podobało mu się to, że jego syn będzie Harrym Jamesem Potterem.

- Możemy mu powiedzieć, gdy będzie dość duży, by to zrozumieć, Severusie. Może, gdy będzie miał szesnaście lat? – zapytał łagodnie.

Wciąż pogrążony w smutku Severus tylko pokiwał nieszczęśliwie głową. Nigdy nie spotka się ze swoim synem, ale zgodził się z Dumbledorem. Będziesz tam bezpieczny i radosny, mój synu. Przepraszam, że nigdy nie będzie mnie przy tobie, mój piękny maluchu, pomyślał Severus, zanim upił się, by zapomnieć.

Kilka lat później, chociaż nie chciał tego przyznać, wciąż kochał i chciał zobaczyć swojego kochanego syna. Był częścią jego i Lily. Nie mając w życiu jasnego punktu, wkrótce stał się chłodny i nieczuły, i zanim Harry miał dziesięć lat, zastraszał dzieci, jakby były przyczyną jego bólu. Pewna część Severusa wiedziała, że jest głupcem, ale to było niesprawiedliwe, że one mogły być wychowywane przez ich rodziców, a on nie mógł zająć się swoim synem.

Za każdym razem, gdy jego syn lądował w skrzydle szpitalnym, był tam. Na pierwszym roku, po porażce z Kamieniem Filozoficznym, po tym, jak niemal został zabity przez bazyliszka i uratował dziewczynkę Weasleyów, był zbyt zirytowany, by przebywać blisko syna. Był tam też, gdy był na trzecim roku oraz po powrocie Czarnego Pana, choć Harry nie był tego świadom.

Czasami nie mógł znieść oczu Lily, patrzących na niego z nienawiścią i dystansem. Jego własny syn patrzył na niego z odrazą. To Dumbledore nakłonił go, by traktował Harry'ego tak źle, z powodu wszystkich dzieci śmierciożerców. Pierwszego dni zajęć był naprawdę wściekły; jego syn powinien być dobry z eliksirów. Było mu trudno, gdy nocą zorientował się, że nigdy nie będzie robił eliksirów z synem.

Nie mógł zaprzeczyć, że był rozczarowany tym, że jego syn trafił do Gryffindoru. Żaden ze Snape'ów nigdy nie został przydzielony do innego domu niż Slytherin. Jednocześnie, widział, jak jego syn dorasta i robi niemożliwe rzeczy, wielokrotnie przeczące równowadze, sprawiając, że był z niego coraz bardziej dumny. Wciąż pamiętał panikę, gdy poczuł, jak Harry zniknął po trzecim zadaniu. Gdy Severus otrząsnął się z szoku i paniki, jego pierwszą myślą było: Nigdy nie będę w stanie powiedzieć mojemu synowi, że nie jest Jamesa Pottera, tylko mój. Nigdy w życiu nie czuł takiej ulgi, jak wtedy, gdy Harry wrócił. Z czasem wiedział, że wkrótce Harry dowie się, że James Potter nie jest jego ojcem. Bez względu na to, jak wiele razy Dumbledore z nim rozmawiał, Severus nie zmieniał zdania. Chciał utrzymać relację z własnym dzieckiem i nie brał „nie" za odpowiedź.