Falling asleep • m.yg+p.jm

that's the reason why

Zamknięte oczy lekko mrużyły się, a kiedy do jego uszu dobiegły pierwsze nuty znanej mu dobrze melodii, nikły uśmiech wkradł się na jego usta. Chłopak stał nieruchomo z opuszczoną głową, a kiedy muzyka doszła do odpowiedniego taktu, jego umysł wyłączył się, a ciało poruszyło, jakby muzyka kierowała każdym jego ruchem. Zajmował całą przestrzeń sali, jego twarz wyrażała to, co chciał pokazać swoimi ruchami a jego ciało w tym momencie było jednością z melodią, jak stopy z podłogą. Kompletnie zamknięty w swoim świecie poruszał się tak pięknie, tak... Jakby muzyka była stworzona dla niego, a on dla muzyki. Z każdym krokiem jego ciało wypełniało to piękne uczucie spełnienia, wolności. Czuł, że robił to, cczego jego serce tak bardzo pragnęło, czego jego dusza była wręcz spragniona. Zatracał się w tańcu, tonął w muzyce, ulegał każdej nucie i to było dla niego piękne.

Wszystko zatrzymało się w jednej sekundzie, kiedy usłyszał trzask drzwi. Muzyka nagle ucichła całkowicie, a on zdezorientowany upadł na podłogę w połowie jednego z ruchów, od razu podnosząc wzrok na zdenerwowaną matkę, stojącą tuż nad nim. Ah, no przecież.

ㅡ Co ty myślisz, że znowu robisz? ㅡ zapytała z jadem w głosie, podnosząc go za ramię do pionu. ㅡ Już coś Ci o tym mówiłam. ㅡ jej czekoladowe oczy piorunowały te książęce, które pogrążone w obojętności, ale i lekkiej złości spoglądały gdzieś na bok. Nie chciał wdawać się w dyskusję, naprawdę nie chciał, ale czuł na sobie ten przeszywający wzrok, który jego matka posyłała w jego stronę.

ㅡ Że przyszły król nie powinien zajmować się takimi głupotami, ale pomagać swojemu ojcu, jednocześnie się ucząc ㅡ powiedział ironicznie słowa matki, które słyszał za każdym razem, kiedy 'robił coś źle' ㅡ Mamo błagam Cię, daj mi robić to, co chcę. ㅡ spojrzał wreszcie w jej oczy, lekko marszcząc przy tym brwi.

ㅡ Nie, dopóki są to kompletnie niepotrzebne Ci, głupie zachcianki i upodobania ㅡ wysyczała i puściła jego ramię, odsuwając się lekko od n
księcia. ㅡ Za chwilę masz matematykę z panią Yang. Idź się przygotuj, bo wyglądasz jak idiota ㅡ jej głos był niezwykle szorstki, ale czy Jimina to dziwiło? Oczywiście, że nie, zawsze przybierała taki głos, kiedy powtarzała, jakim to okropnym synem i szlachcicem jest. Bo przecież ktoś taki jak on nie powinien jeść fastfoodów, przesiadywać w pokoju całe dnie czy robić to co zwyczajnie kocha. On powinien być tym ułożonym, urodzonym władcą, noszącym się ponad wszystko i wszystkich.

Ale Jimin po prostu taki nie był.

Tylko i wyłącznie przez jego rodziców nie miał normalnych znajomych, bo nie miał zamiaru zadawać się tylko i wyłącznie z tymi napuszonymi, rozpieszczonymi szlachcicami, dziećmi znajomych ojca. Dlatego też nie wychodził z pałacu, by nie musieć się potem spowiadać przed rodzicami, gdzie to się podziewał i z kim przebywał. Dlatego nie chciał mieć kontaktu z parą królewską, nie chciał z nimi rozmawiać, jadać, wyjeżdżać, czy nawet po prostu być w ich towarzystwie.

To dlatego gwiazdy były jego najbliższymi przyjaciółmi, taniec najlepszą odskocznią, łóżko sprzymierzeńcem, parapet ulubionym miejscem.

To dlatego był sam.

ㅡ

wiem, że jest beznadziejny i wiem, że długo czekaliście, przepraszam i przepraszam.

ostatnio mam straszną blokadę orzed pisaniem i ughhh. Ale obiecuję  że postaram się poprawić!