❞and I will fall asleep by your side. always, no matter what❞
O chłopcu, kochającym gwiazdy i chłopcu, który pokochał usypiać jedną z tych gwiazd.
»top!yoongi
»fluff, angst
#82 in ship
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
zbyt mocno starala się oddac swoj blask niebu,
ㅡ Park Jimin ㅡ srebrnowłosy odwrócił się do źródła głosu zdezorientowany, zaraz uśmiechając się delikatnie. Ujrzał bruneta, najbliższego jego sercu chłopaka, stojącego na końcu korytarza z niczym piękniejszym, jak po prostu z tym cudownym uśmiechem na twarzy. Nogi młodszego jakby same poniosły go biegiem w stronę starszego, zaraz zawieszając się na jego szyi z szerokim uśmiechem.
ㅡ Wróciłeś ㅡ westchnął tylko niższy w szyję Yooniego, wtulając w bladą skóre swój nos. Zaciągnął się znajomym, słodkim zapachem, dobrze znanym jego zmysłom węchu, a jego uśmiech automatycznie poszerzył się, kiedy mocniej wtulił się w tak idealnie pasujące do tego jego ciało.
ㅡ Zawsze wrócę ㅡ kojący szept przy książęcym uchu wysłał za sobą dreszcze w dół pleców młodszego, który odsunął swoją buzię od bladej szyi chłopaka tylko po to, by móc spojrzeć w te głębokie, głębsze niż oceany i ciemniejsze niż bezgwiezdne noce oczy, które teraz lśniły jednak milionem gwiazd. A jego serce zabiło tak samo mocno, jak kiedy spoglądał w szkarłatne niebo usłane tymi jasnymi punkcikami, które Park Jimin wielbił i podziwiał każdej nocy. Spuścił wzrok na malinowe usta chłopaka, przypominające mu o najsłodszych cukierkach świata, których pragnął zasmakować jak niczego innego. Dlatego też nie powstrzymywał się i zasmakował ich w pięknym geście, delikatnie poruszając swoimi wargami w zgodzie z tymi starszego, chcąc kosztować ich bardziej i bardziej.
ㅡ Nic nie mówiłeś ㅡ ciche westchniecie uciekło z ust świadomego wyjazdów ojca wraz z jego ukochanym królewicza, zaraz przyozdobionych tymi Yoongiego, wciąż spragnionego pełnych warg tego cudownego chłopca. Świecącego mocno, a jednak otoczonego ciemnością, zupełnie jak gwiazda na nocnym niebie. Jego gwiazda. Na nim samym.
ㅡ Niespodzianka? ㅡ uśmiech wykwitł na całowanych przez parka ustach, a dłonie mina zsunęły sie na uda młodszego, unosząc go tak, by tamten nie musiał męczyć swoich pięknych nóżek. ㅡ nie było mnie tylko połowę dnia ㅡ usta odsunęły sie od siebie na milimetry, by i oczy mogły się ze sobą spotkać, szukajac w sobie wzajemnie piekna, które dostrzegały w każdym szczególe ciała i duszy tego drugiego.
ㅡ To jak wieczność ㅡ jęknął teatralnie młodszy zaraz uśmiechając sie w kierunku ukochanego. Jego usta spotkały sie z bladą skórą na czole chłopaka, na jego nosie, poliku, obcałowując powoli każdy cal buzi starszego. Bo każdy detal zasługiwał na docenienie w ciele Yoongiego, każdy potrzebował przyjemnych pieszczot i zauważenia, miłości i czułości. Według księcia oczywiście. ㅡ Yoonie? ㅡ cichy pomruk niczym wiosenny wiatr owiał uszy wspomnianego, który tylko z lekka usmiechnął się na to jak słodko brzmiał głos młodszego.
ㅡ hm? ㅡ mruknął tylko obserwując buzie chłopaka jak najpiękniejsze dzieło sztuki, którym przecież była. Nie perfekcyjna. Po prostu tak niepowtarzalnie piękna.
ㅡ Tak bardzo się boje ㅡ książęcy głos wydawał się być jeszcze cichszy niż poprzednio, a mimika twarzy trzymającego swoją gwiazdkę w ramionach chłopaka momentalnie zmieniła się, wyrażając nic innego jak zmartwienie.
ㅡ Co takiego? ㅡ troska wypłynęła miękko z ust chłopaka, czule składających pocałunek na wilgotnych, różanych poduszkach młodszego, by choć trochę oswobodzić jego zmartwienia.
ㅡ Boję się, że przepadłem ㅡ znów cichnący głos dało się usłyszeć w cichej komnacie księcia, który teraz wpatrywał się w swoje własne, gwieździste niebo. ㅡ w Tobie, Min Yoongi ㅡ szept był ledwosłyszalny, młodszy wręcz modlił się, by tylko on mógł go dostrzec, zanim rozpłynął się w powietrzu razem z ich oddechami. Ale Yoongi również to zrobił. I też przepadł.
