February 02, 2018
I'm a suicidal😇
Thank God hindi ko pa natry na mag self harm, at least hindi pa.
Kung kilala mo talaga ako sa personal, makikita mong jolly ako, laging tumatawa na minsan with matching hampas sa mga bagay sa aking paligid, iyakin, masungit at trying hard.
Yup, that's me! I admit, opo na po! Tinanggap niya na! Sa hinaba haba ng panahon! Gosh tinanggap ko na rin na isa lang akong trying hard to impress everyone but automatically disappoints my family, friends, everyone near me, and even you guys! I'm such a fake.
Malungkutin akong tao, and I want to know why! Bakit? Anong pinag mulan ng galit ko sa sarili! Ng discontent na nararamdaman ko! Every single damn day! Why?! Can someone help me! I beg! But who wants to rigth? How can someone help me if I myself can't even help me!
'PANGIT, TABA, FEELING MO MAGANDA KA'
'FEELING ANG DAMING ALAM, TRYING HARD LANG NAMAN'
'YOU HAVE NOTHING TO OFFER'
'WALA KA NA SA TOP SAM! IT'S OVER! SA LAGAY MONG 'YAN WALA KA NG MARARATING SA BUHAY'
'OH COME ON WHO WOULD WANT YOU? EHH IKAW NGA HINDI MO NGA GUSTO ANG SARILI MO EHH!'
'DAMI MO MASYADONG PROBLEMA'
'NAKAKAINIS NA 'YANG PAGIGING MASYADON MONG MALUNGKOT!'
'SUCH A LOSER'
'YOU ARE SUCH A DISAPPOINTMENT TO YOUR FAMILY! NI HINDI KA NGA MAKAABOT SA TOP NOONG BATA KA! KAKAUNTI LANG ANG MEDAL MO!'
'WEAK KA MASYADO!'
Those are just some of the things I say to myself pero 'yong iba galing naman sa mga taong nasa paligid ko, even though hindi naman kami close or his or her opinion does'nt or should never matter ay iniisip ko pa din!
Sa dinami dami ng sinabi ko I still can't figure out kung bakit ako malungkot! So please! Can someone at least explain why am I feeling this way?
For a second na mapatingin ako sa salamin gandang ganda ako sa sarili ko pero paglumipas na ang ilang minutes biglang mawawala at mapapalitan ang kaninang ngiti ng blankong pagtitig sa salamin. "I know my mali sa akin, masyadong mataba, nasobrahan ng kapangitan, hindi maganda ang buhok mo!"
Ang pagiging sa top ko, oo nasa top ako pero hindi Top one, hindi rin naman top two, at hindi rin top three, ewan ko nga kung kasali ba talaga ako sa top ehh, but I still want you to know that I am trying, I am trying as hard as I can para lang igapang ang Grade ten school year dahil sa bakasyon aayusin ko na ang sarili ko, at least that is what I expect na gagawin ko.
Ang pagiging disappointment ko sa family namin, hindi nila sinasabi pero ramdam ko! Ramdam ko ang discontent nila sa mga na achieve ko sa buhay! Wala nga yata akong na achieve sa buhay ehh because no matter how hard I tried it was'nt good enough or maybe I was'nt enough.
Ang kapangitan ko! Ang imperfect kong face, body shape, skin color and pananamit, manang kasi akong manamit ehh, minsan nga kung ano lang ang lagi kong suot doon lang ako kasi nga tinatamad akong mag ayos, so technically kasalanan ko din kung bakit ako ganito.
At ang malala..
There are times na kahit sa simpleng pagiging masaya kinakatakutan ko na! Fuck? Anong nangyari sa akin? Why do I feel so alone? Feeling ko pagsobrang saya ko may masamang mangyayari, biglang bawiin ang kasayahan ko! Kaya minsan mas okey na sa akin ang hindi masaya ehh!
But I push myself, I pushed myself so hard na iisang tao lang ang nakakakita ng sakit, ng pagiging miserable ko, ng mga break down ko sa kalagitnaan ng mga movie marathons, at pagiging malungkutin ko, she's my best friend, my partner in crime, my other half that I thought I have lost but eventually came back.
She's my sister.
Hindi ko sinasabi kahit kanino ang aking problema because I know na mag aalala lang sila sa akin, alam kong mamomomroblema lang sila sa akin at sino ba ako para problimahin ng iba?
Kahit sa best friends ko o sa family. I'm sorry.
Pero imbes na subukan mo akong ayusin, just for a momment try to understand me, oo I know! Sobrang swerte ko! Ang dami nga diyan na walang matirahan tapos ikaw nag iinarte! Fuck! Ginusto ko ba talaga ito? May tao bang gugustuhin na kahit sarili niya hindi niya na maintindihan? May tao bang gugustuhin nasa option niya ang pagpapakamatay? May tao bang gustong all of a sudden umiiyak na lang?! May tao bang gustong kaunting problema niya lang iiyakan na lang?
Kung meron I want to know, bakit? Why do you want to spent your life being miserable? Kasi kung tatanungin ako hindi ko gustong maging gan'on.
Know na hindi ko ginusto 'to na kusa ko itong naramdaman, sa edad kong ito ganito na agad ako! If I cant handle this papaano pa kaya ang sa Manila? Right! Ugh!
Sam..
YOU ARE READING
Letters ❤️
Teen FictionEwan ko, pero naging inspirasyon ko si Kuya Sic sa gagawin kong katangahan, yup! Katangahan! What do the odds, parehas ang title hindi ko po ginaya! Actually his name starts with J kay bigla ko siyang na alala! Medyo matagal tagal ko na itong tinat...
