Vampir Akademisi

V.A.-1

<her kitabın ilk bölümleri sıkıcıdır sabır lütfen> Umarım bölümü beğenirsiniz iyi okumalar :)

Yeni bir sayfa açayım derken defterin bittiğini fark etmemişiz.!

***

O'nu bulmadan gidemezdim. İçimdeki kötü his sadece beni bırakmış olması mıydı o an anlam verememiştim ama o'nu bulmadan gitmeyecektim!

Gecenin karalığında koşarken tek amacım o'nu bulmaktı. Ne kadardır koştuğumu bile unutmaya başlamıştım. Arkamda duyduğum ses ile yavaşlayıp arkamı döndüm. Gözümün önünden geçen siyah silüet ile koşmaktan neredeyse patlayacak olan ciğerlerime inat daha hızlı nefes almaya başlamıştım.

Bu lanet ormana yalnız gelmiştim ve nerde olduğum yada nereye gideceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Gördüğüm şey ormanda yalnız olmadığımı hissettiriyordu. Etrafı iyice inceleyip kendimi neyden korumam gerektiğini anlamaya çalışıyordum. Çokta uzakta olmayan bir yerden ayak sesi duyduğumda koşmaktan tükenmiş şekilde korkuyla koşmaya başladım.

O şey her ne ise çoktan önüme geçmişti. Bu durumda ne yapmalıydım? geriye doğru mu koşmalıydım? ama hemen karar vermediğim için hala o şeye doğru koşuyordum. Nedensizce arkamı kontrol etmek istediğimde ayağım taşa takılmış kendimi bir anda yerde bulmuştum.

Düştüğüm için yeni yaralar açılmış kanların ince bir şekilde yol aldığı ellerimle yerden destek alarak ayağa kalktım.

"Beni bırakıp gitmene izin vermem Zack!" Veremezdim. Beni bırakamazdı. Herşey iyi giderken sebepsiz bir şekilde gidemezdi.

"Bu kadar inatçı olmak zorunda mısın?" o tanıdık ve alışık olduğum sesi duyunca bütün acılarımı unutmuş gibiydim. gitmememişti... ve şimdi benimle oyun mu oynuyordu?!

"Konuşmalıyız!" çok ikna(!) edici bir cümle olduğunun kesinlikle farkındayım. Aklıma daha iyisi gelmemişti o anda.

"Konuşursak gidemem" ağaçtan atlayan silüetini gördüğümde ona doğru gitmeye ilk defa korkmuştum. İlk defa ondan kaçıp uzaklaşmak istemiştim. Bu içsel bir dürtü gibiydi. Bugün evimden onun için çıkmış olmam belki en büyük pişmanlığım olacaktı.

Bana doğru gelemeye başladığında geriye adım attım. Buraya onun için gelip şimdide resmen ondan kaçmam kesinlikle saçmalıktı. Sanki bedenim benim isteklerimin üstünde hareket ediyordu.

Karanlıkta yüzü az çok seçebildiğim yüzü daha çok ortaya çıktığında herşey saniyelerin acımasızlığı altında kalmıştı. İlk gördüğüm kırmızı gözlerdi.. Korkum en üst seviyedeyken bana doğru hızla gelmesiyle dudaklarımdan büyük bir çığlık dökülmüştü.

Sonrasını boynumdan vücuduma yayılan acı ve bilinç kaybı almıştı. O lanet gün kanlar içinde beni orda bırakmasıyla sonlanmış ve birçok şeyi başlatan bir zamanlar aşık(!) olduğum kişi tarafından ihanete uğramıştım.