23.03.18 #128
O şey her ne ise çoktan önüme geçmişti. Arkamı kontrol etmek istediğimde ayağım taşa takılmış kendimi bir anda yerde bulmuştum.
Düştüğüm için yeni yaralar açılmış kanların ince bir şekilde yol aldığı ellerimle yerden destek alarak aya...
Güneşi yalnızca kay yağmaya başladığı gün özlersin.!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Hemen toparlanamamıştım, ciddi anlamda başımı belaya sokmuştum. Ayağa kalkabildiğimde önümdeki 4 kişide şaşkındı. Bulunduğum duruma rağmen gözlerim çığlık atanın kim olduğunu arıyordu.. ve bingo!
Biri kız olmak üzere 3 kişi bir kızın kollarından tutuyordu ve kızın acı çektiği belliydi.
"Kızı bırakın!" Bu cesaretim neyime güvenerek gelmişti? Ölecektim!
"Sen kim oluyorsunda bize emir veriyorsun?" Kız haklı deyip gidesim vardı ama yaralı olan kızın gözlerinde bana dair bir umut ışığı gördüğümde yapamadım.
"Kim olduğum değil bu sınırlar içinde kendi türümüzden birine zarar vermeniz sorun! Kızı bırakın" hiçbirşey yapamasamda kızı alıp kaçabilir kaçamazsam da çığlık atar herkesi buraya toplardım.
Nedense kızın bileklerindeki kanları ve yeni yeni iyileşen diş izlerini yeni fark etmiştim. Pek dikkatli biri olduğum söylenemezdi.
"Bir vampirden mi besleniyorsunuz?!" Biraz şaşkınlık ve öfkeyle söylediğim şey birbirlerine bakıp daha sonra gülmelerine neden olmuştu. Kendimi salak gibi hissediyordum.
"Bu kadar yeter bitirin şunun işini" kimin işini? Ne işi? Ben öleceğimi biliyordum. Kaçarsam kızı alamam ama fark ettim ki ben çığlık atana kadar kalbimi sökerler. Her şekilde kötü durumdaydım. Odamdan neden çıktım ki?!
"Siz benim kim olduğumu biliyor musunuz?" Tam bir salaktım. Bilmezlerdi tabii çünkü bir özelliğim yoktu!
Liderimsi tavırda olan kumral çocuk göz devirerek kızın kolunu bıraktı, bana doğru gelip beni geriye doğru ittiğinde -ki onun itmesi benim birkaç metre sürüklenmeme neden olmuştu- benim kaderimde yerlerde yaşamak olduğu kesindi.
"Nathaniel bırak gidelim" kızı bakışlarıyla susturması oldukça etkileyici olsada.. hey, ben burda tüm hayatımı gözden geçiriyorum farkında mısınız?
"Kızı götürün" kızı götürsünler benide yalnız kaldığımızda rahat rahat öldürsün dimi? Adının Nathaniel olduğunu öğrendiğim çocuğa tekme atıp ayağa kalktığımda diğer ikisi üstüme doğru gelmeye başladı.
Kim bilirdi ki bu kadar güzel tekme atabildiğimi? O an iç güdülerimle haraket ediyordum, kızın ve sarışın çocuğun üstünden atlayıp yere inmeyi planlıyordum ama dövüşmeyi bilmediğimi hatırlatan; çocuğun atladığımda ayağımdan tutup yere çarpması oldu.
Zaten çıkmış olan omzumun acısı biraz daha katlanmıştı. Etrafım sarıldığı için artık kaçamazdım.
"Bir çömezin bu kadar oyaladığına inanamıyorum" Nathaniel dişlerini bu sefer bana geçirmek için hazırlandığında ayaklarından birkaç santim ilersine bir ok saplanmıştı.
