kírmízí єlmα || chαnвαєk

\\\\5////Gözlerini gözlerimden ayırma bu çok ağır

Gözlerini gözlerimden ayırma bu çok ağïr

.
.
.

Baekhyun odada ailesine olan özlemi ile yanıp tutuşurken abisinin katili ile evli olduğunu kavramaya calışıyordu. Herşey normal gibiydi onlara göre ama öyle değildi. Ailesi babası annesi ve abisi her şeyini elinden kaybetmişti. Daha dün ülkesinin prensiydi şimdi ise evli bir adam, hemde düşman bir ülkenin prensi ile.

Kendisinde arıyordu kusuru. Belki bu dünyaya gelmeyseydi hiç acı çekmeyecekti. Kimse olmayacaktı çevresinde seveni olmayacaktı. Birilerini öldürmek için plan yapmayacaklardı. Hepsininin suçunu kendinde arıyordu.

"Baekhyun ne düşünüyorsun?" chanyeol camın önündeki duran adama yaklaştı.

"Sadece ailemi özledim, abimin katili ile evliyim, bu normal mi? Ya da ben normal miyim?" baekhyun gözündeki yaşı sildi. Güçlü kalmak istiyordu.

"Ağlama sakın, bana bak" baekhyun'un cenesinden tutup kendisine bakmasını sağladı.

"Ne bekliyorsun chanyeol? Sana karşılık vermemi mi? Ya da seninle güzel günler geçirmemi mi?" chanyeol onu haklı buluyordu, abisinin katili ile evlenmek hoç normal değildi,

"Senden bunların hiç birini beklemiyorum, ama lütfen benden uzak kalma, bu çok ağır" baekhyun kahkaha atıp adama baktı.

"Sana güvenmiyorum chanyeol, belki beni zehirleyeceksin, belki benide abim gibi parçalara ayırıp kellemi aileme gönderceksin, bunların olmayacağının garantisini bana verebilir misin?" chanyeol adama daha da yaklaşıp ellerini tuttu.

"Eğer bunu yapmak isteseydim bu kadar beklemezdim, seni sevdiğime inanmanı istiyorum, ve bunun için elimden geleni yapacağım" baekhyun adamdan bir adım daha uzaklaştı.

"Abimin katilini sevemem" tekrar camdan dışarı bakmaya başladı küçük olan. Chanyeol nasıl yapacsağını bilmiyordu ama bunu başaracagına dair kendine söz verdi.

"Bekliyor olacağım, seni bekliyor olacagım tek tanem" chanyeol odadan çıkıp gittiginde baekhyun kendini duvarın kenarına bıraktı. Hıçkırıkları odada yankılanıyordu. Herkestwn nefret ediyordu. Abisini özlemişti gözlerini özlemişti.

Flacsback

Baekhyun abisi güney koreye gitmeden önce vedalaşmak için yanına gitmişti.

"Aglama baekhyun bak geri geleceğim ve seninle yine geyik avlayacağım tamam mı?" abisi kardeşinin yüzünü okşayıp konuştu.

"Geri gel abi, gel ki bu hayat bana zehir olmasın, biliyorsun senden başka kimsem yok, senin sevginle büyüdüm ben eger gidersen ben oldugum yerde kalır ilerleyemem" abisi kardeşine sımsıkı sarılıp saçlarından öptü.

"Merka etme meleğim, geleceğim simdi git ve uyu, uyandığında yanında olcağım" baekhyun abisinin ellerinen allerini ayırıp gitmesine izin verdi, bu onun için çok zordu.

İki gün sonra

Baekhyun abisinin geleceği gün heycanla bekliyordu, bugün gelecekti.,kapıya yanaşan arabayla hemen dışarı çıktı. Abisi inmemişti arabadan bekledi ama yoktu. Sonra bir sandık verdiler ellerinw ve araban aniden uzaklaşmıştı ordan.

Babası açtığında için soo hyun'un kellesini görmüstü. Baekhyun o an bayılacak gibi olmuştu. Abisi ölmüştü ve ona sözünü tutmamıştı.

Flashback son

Aklına gelenler ile daha da ağlıyordu, kendini öldürme isteği için yanıp tutuşuyordu ama bunu yapamıyordu, cesareri olmadığından kendine küfrediyordu.

"Efendim yemek hazır birazdan odanıza gelecek" kadın kapıdan konuşunca baekhyun ayağa kalkıp toparlanmaya çalıştı. Elini yüzünü yıkadı. Kapı açılınca içeri chanyeol girdi.

"Yemek yemelisin baekhyun, yoksa kilo vericeksin" baekhyun masaya konulan yemeklere baktı. Canı istemiyordu.

"Yemekler de ne var da öyle bakıyorsun, film oynamıyor baekgyun ye hadi" yemeklerde zehir olabilirdi yada başka şeyler, korkuyordu.

"Güvenmiyorum" chanyeol yemeklerden bir tane alıp küçüğünün ağzına verdi.

"Yemezsen nefes alamam" baekhyun adamın veediği yemeği çiğneyip yuttu. Sanki midesine zehir iniyordu.

"Sen de ye" chanyeol aynı yemketen kendide yedi baekhyun o zaman anladı ki zehir yok. Eğer olsaydı yemezdi.

"Şimdi bana bak gözlerime bak" baekhyun kaşıkla oynamaya devam etti. Bakmayacaktı asla.

"Yemeğini yer misin chanyeol, lakin yemeyeceğim" chanyeol ona bakmayan adama baktı. Çenesinden tutup ona bakmasını sağladı.

"Gözlerini gözlerimden ayırma bu çok ağır" baekhyun kaslarını çatıp adama baktı.

"Aşkla mı bakayım? Onu mu istiyorsun? Neden öldürdün abimi? Neden ona kıydın!?" baekhyun ayağa kalkınca sandalye yere düsmüstü. Chanyeol sinirle ayağa kalktı.

"Bu konu hakkında konumak istemiyorum baekhyun, bilmediğin şeyler var"baekhyun histerik bir kahkaha attı.

"Ne varmış acaba bilmediğim?! Ne!" chanyeol sabrını sınıyorudu artık her seyi anlatıp kurtulacaktı.

"Abin bir ajandı baekhyun! Bizim ajanımızdı! Hiç biriniz farkında değildiniz! Sizden bize bilgi veriyordu! Karşılığında bizden yüklü miktarda paralar alïyordu! Abini sevmeyi bırak artık! O bir hain!" baekhyun gözleri dolu adamı dinliyordu, bu cok ağırdı.

"Şimdi de abime iftira atıyoesun işte! Yapma şunu!" chanyeol sandalyeye oturup anlatmaya başladı.

"O gün bize yardım için geliyordu, ama gelirken bizden altın elma heykelini alıp gitti, eğer onu alırsa ne olursa olsun ülkemiz yıkılacaktı. Buna izin veremezdim, onu öldürdük bizde! Mecbur kaldım!"

"Yalan söylüyorsun! Abim yapmaz bunları! O iyi biri!"

"Baekhyun kendine gel! O haindi anla artık! Seni öldürmek isteyen miras düşkünü bir haindi! Sana kıyamasına izjn veremezdim!"

"Neden!? Neden!? Chanyeol neden?" uzun olan adama gidip sarıldı. Kollarını okşadı adamın, artık yanında olaması gerekiyordu,

"Ağlama ağlama baekhyun o güzel gözlerinde tek bir damla akmasına dayanamazken kalbinin parçalanmasına dayanamam, sen benim tek tanemsin, gözlerine sonsuza dek bakıp ellerini tutacağım, seni seveceğim baekhyun"

"Korkuyorum chanyeol, düsman ülkedeyim ve beni öldürmek isteyen milyonlarca insan var, ya sende onlardan biriysen" küçüğün saclarından öpüp geri cekildi.

"Ben asla yapamam bunu, sana bir şey olmasın diye yaptım bunu, ailen senden saklamış her şeyi, ne anlattılar bilmiyorum ama lürfen beni affet" baekhyun adama bakmak için kafasını kaldırdı.  Elleri ellerinde olan adama baktı. Gözlerinden aşk parıltıları saçılan adama.

"Abimsen nefret ediyorum, beni kandırmış bu zaman kadar, ben bunların hiç birni hak etmedim, ben bir prens olmayı hak etmiyorum, seni bile hak etmiyorum"

"Öyle düşünme tek tanem, sen benim için yaratılmış bir meleksin seninle tamamlandım ben"

" ozaman yaralarımı sar chanyeol, kanyan her birini sar, seni sevmemi sağla" chanyeol sevinçle adamı yatağa uzandırdı.

"Sana söz veriyorum tek tanem, seni iyileştireceğim" daha sonrası ise buluşan dudaklar olmuştu, elleri birbirins dokunurken geçmişti o akşam ay ışığı altında...

×××××××××
Merhabalar uzun bölüm yazcam artık
Umarım olmuştur,

Sevenler kavuştu sıra geldi olaylara

Keyifli okumalar🙆🙆