kírmízí єlmα || chαnвαєk

\\\\9////yokluğunda kalbim yerinden sökülüp atıldı

Yokluğunda kalbim yerinden sökülüp atıldı
.
.
.
.
Baekhyun kocası gittikten sonra odadan cıkmamıştı. Yokluğu çok belliydi, şu an burda olsaydı kollafında uyutacaktı adamı.

Kalkıp yatağa uzandı. Gözleri uykudan kapanmaya başlamıştı. Kapı çalınca zor da olsa dikilmişti.

"Baekhyun benim" bayan park damadına kapıdan sesleniyordu.

"Gelebilrisiniz efendim" kadın içeri gidip damadının yanına oturdu.

"Chanyeol gelene kadad odada oturmayacaksın değil mi? Gel hadi bahçeye çıkalım" baekhyun gülümseyip kadının teklifini geri çevirmedi, birlikte odadan cıktılar. Baekhyun ormanlık alanı olan ve kocaman bir bahçede kendini ne ara bukmuştu şu an kendi bile anlamıyordu.

"Chanyeol'den korkuyorsun değil mi?" baekhyun aklına kocası gelince yüzü asılmıştı.

"Yani evet" kadın omzunu sıkıp konuştu.

"Emin ol gelecek üzülmeyi bırak"kadın bir oturağa oturup ge!mesini işaret etti.

"KARICIM GELİR MİSİN?" baekhyun orda tek kalmanın korkusuyla etrafına baktı. Ormanlık çok karanlıktı. Tam kalkacakken ensesinde nefes hissetti.

"Kıpırdama sakın! Şimdi benimle geliyorsun" baekhyun korkudan tir tir titrerken adam boynundaki bïçakla baekhyun'u ormana sürüklemişti.

"Ne istiyorsun benden" adam arkadan baekhyun'a baktı.

"Ben istemiyorum ama başkası istiyor" baekhyun kıpırdayamadığına küfürler ediyordu, ormanlık alana gordiklerinde bkr araba gözüktü. Bindirip yola koyuldular.

"Nereye gidiyoruz! Siz kimsiniz!" baekhyun tepinirkenmadam ellerini ve ağzını bagladı.

Birmkac saat sonra bir saray gözüktü. Buraya ilk defa geliyordu. Adamlar pnu indirip saraya soktular. Bir odaya geldiklerinde adam durdu.

"Sakın yalnış bir şey yapma, sonuçta farklı bir ülkedesin"baekhyun olumlu anlamada kafasını sallayıp içeri girdi.

Adam sandalyesine oturmuş bir şeylere bakıyordu.

"Ve sonunda güzelimizde geldi. Nasılsın baekhyun?" karşısındaki adamı tanımaya çalıştı ama başarılı olamamıştı.

"Sen kimsin! Neden burdayım!" adam kalkıp küçüğün yanına geldi.

"Be yifan memnun oldum baekhyun, belki beni duymuşsundur, yada chanyeol sana anlatfmadı mı?!" adam baekhyun'un yüzünü okşarken konuştu.

"Bana dokunma pislik herif! Chanyeol nerde!?" yifan kahskaha atıp eski haline geri döndü.

"Kocana bu kadar bağlı olmamalısın baekhyun, bu kırmızı elma olayına inanma, buraya gelin ve bunu da zindana orpnun yanına kapatın!" adamlar gelip götürdüler, baekhyun korkuyordu chanyeol ya öldüyse ya ona bir şey olduysa, karanlık nir yere geldiklerinde ilerde ki ikili zindana attılar adamı.

"Size diyorum! Bırakın beni!" baekhyun bağırırlen karşı zindan da ki adamı fark atmemişti, chanyeol,zincirle kollarından bağlı orda bekliyordu. Hızla yerinden kalkıp parmaklıklara yösneldi!

"Chanyeol! Chanyeol! İyi misin?! Tanrım! Cevap ver!" bir yandan ağlıyor bir yandan adamı uyandırmaya çalışıyordu.

"Kahretsin! Chanyeol kalk gidelim yalvarırım gidelim" kendini yere bırakınca kapılar açılmıştı.

"Baekhyun, kocanı mı uyandïrmaya calışıyorsun hm?" adam chanyeol'ün bölümüne girip adamı çenesinden tutup kaldrıdı.

"Ben ona demiştim baekhyun, seni bana vermek zorundaydı ama o karşı çıktı"

"Senden nefret ederken nasıl böyle düsünebilirsin! Bak hadi onu bırak gitsin beni aldın zatsn bırak onu!" 

"Eğer onu bırakırsam seni elimden almaya çalışïr baekhyun"

"Tamam bak almaya cpgelirse bile gitmeyeceğim söz gitmeyeceğim ama onu bırak gitsin ben geldim işte!" yifan herdeki suyu alıp adamın suratına attı. Chanyeol öksürüklerle açtı gözlerini.

"Chanyeol!".  Yofan adama bakıp güldü.

"Bak orda kim var chanyeol, sevgili kocan, yanına getirdim merka etme"

"Şerefsiz köpek! Onu neden kaçırıyorsun ben burdayım işte" yifan gülüp zindandan çıktı.

"Biraz eğlenelim dedim chanyeol hadi biraz film izletelim sana" baekhyunipun yanına gidip kafesi kilitledi.

Admalar baekhyun'u yere zincirlerken chsnyeol korkuyla kocasına bakıyordu.

"Bu kadar edi olma yifan!" chanyeol zincirlerden kurtulmak istiyordu ama başaramamıştı.

"Chanyeol bunları izlemek sana zevk verecek" yofan baekhyun'un formasını sıyırıp attı. Chanyeol kocasına bakıyordu ama bunu kaldırabilecek miydi? Hayır.

"Chsnyeol yardım et! Bırak beni! Bak ne istersen yaparım ama bu olmaz!" yifan gülüp umursamadı. Aniden küçüğün içine girdi. Baelhyun'un çığlıkları chanyeol'ü ölmekten beter ediyordu. Gözünden akan yaşlar bir bir bir yere düşüyordu, hayatı, nefesi, ruhu, şu N nefes bile alamıyordu, Kalbi paramparça oluyordu, sevdiği adama artık başka birisi sahip oluyordu,

"Bence yeterli " yifsn zindandan çıkıp gitti, baekhyun hıçkırıklarla yerde yatıyordu.

"Baekhyun, tek tanem kalk hadi bak dik dur, geçecek bunlar kalk hadi" baekhyun zorluklada olsa kalkıp oturdu. Üzerine geçirdi kıyafetlerini.

"Chanyeol, sen iyi misin? Ha?" chanyeol adama bakıp ağlıyorudu.

"İyiyim ruhum, bak sakin ol tamam mı? Burdan birlikte gideceğiz"

"Nasıl chanyeol, bu halde nasıl gideceğiz"

"Bilmiyorum, baekhyun seni seviyorum meleğim belki burda ölüp gideceğim, onunla mutlu olamaya çalış olur mu güzelim, o seni mutlu eder, ama seni sevdiğimi unutma"

"Hayır chanyeol! İkimizde burdan gideceğiz! Ve çocuklarımıza bakacağız! Saçmalamaı kes!" chanyeol kocasına aşkla baktı.

"Seni seviyorum tek tanem"

"Bende seni seviyorum geleceğim"

⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
Selam!
Bundan sonra final umarım iyi gidiyorumdur.

Keyifli okumalar🙆🙆