Did you know what you meant to me? ( #1) ✔ (RE-WRITING)

(20)

Look at the gif ❤

Lilly's Point Of View

Ik zing zachtjes in mezelf het nummer Royals van Lorde. Vrolijk loop ik terug naar de tenten. Gister was één van de leukste dagen ooit. Eerst leek het alsof het niet erger kon worden maar dat veranderde weer snel. Ik zucht. De vlinders flapperen al door mijn maag als ik terug denk aan gister. Het was zo magisch. Ja, ik denk dat Niall echt leuk-leuk vindt. Ik vraag me af hoe hij zou zijn als mijn vriendje. Hij zou zo lief zijn en me begrijpen. Anders dan hij. Heel anders. Ik schrik op als ik tegen iemand aan bots. Ik kijk in de speelse ogen van Celine. "Celineeeee!" gil ik vrolijk. "Lillyyyyyyy!" gilt ze blij terug. Ik geef haar een vriendschappelijke omhelzing. Ze knuffelt me terug.

"En gaat het een beetje goed met de camping?" vraag ik nieuwsgierig. "Ja, het gaat geweldig. Het is alleen zo veel werk. Ik kom nauwelijks aan mijn vrije tijd toe." kermt ze hysterisch. Ik schiet in de lach. "Nou, je bent in ieder geval niet blut." giechel ik. Celine werkt tijdens de vakantie mee op de camping voor geld en ik kan je vertellen ze verdient er aardig veel mee. Ik zou er bijna jaloers op worden. "Ja, dat klopt maar soms twijfel ik wel." lacht ze. Ik grinnik. Celine is leuk. Ze zegt altijd wat ze denkt en dat vind ik misschien juist wel zo leuk. Ik doe dat eigenlijk zelf ook, maar ik vind het juist fijn als mensen zeggen wat ze zeggen. Beter gelijk de waarheid dan er later achter te komen.

"Weet jij trouwens watt er met Niall is?" vraagt Celine. Een beetje verbaasd van haar vraag antwoord ik: "Uhm, niks dat ik weet. Hoezo?" "Oh, ik zei gister 'hoi' tegen hem, maar hij negeerde me gewoon en liep door. Ik wilde achter hem aangaan, maar ik moest verder bij de balie. " Ze haalt haar schouders op. Ze is hem vast tegen gekomen toen hij boos was. "Niall had even zijn bui." antwoord ik. "Maar het is allemaal weer goed." Ik glimlach. Wat als ik Niall niet had gevonden, had ie daar dan de hele avond gezeten? Vast niet. Straks vroor ie dood of vond een gestoorde fan hem. De rillingen lopen over mijn rug. Ik weet nu een beetje hoe Directioners zijn en geloof me ze zijn gestoord. Ze doen gewoon alles om bij 5 jongens in de buurt te komen die ze niet eens kennen. Maar met alles bedoel ik echt alles. Soms echt de meest afschuwelijkste dingen. Maar waarom zou je uberhaupt zoveel moeite doen om bij 5 jongens in de buurt te komen die jou niet eens kennen? Straks passen ze voor geen meter bij je en dan denk je ook nog echt dat ze je leuk-leuk vinden. Dan heb je je halve tijd gespendeerd aan een paar klootzakken. Nou, geen klootzakken maar ik be-

"Hallo, aarde aan Lilly. Aarde aan Lilly." zegt/schreeuwt Celine terwijl ze met haar hand voor mijn ogen waait. Uit mijn gedachten geschud schrik ik. Ik knipper geschrokken met mijn ogen. "Uh ja ja, vroeg je wat?" vraag ik bang. Celine lacht, het voelt alsof ze me uitlacht. Vast door mijn gezicht. Altijd als ik geschrokken ben lachen mensen me uit. Ik moet toch maar eens kijken in de spiegel hoe ik eruit ziet. "Ik vroeg waarom Niall boos was." zegt ze en rolt met haar ogen. "Uh, dat is een aardig lang verhaal." beantwoord ik haar. Eigenlijk is dat het niet, maar ik heb gewoon geen zin om het haar te vertellen. "Is ie nog boos dan?" vraagt ze en ploft naast me neer op het bankje vlak onder de rij met bomen. "Nee, het is alweer allemaal goed." mompel ik en bloos een beetje. Hopelijk ziet Celine het niet, maar ik heb het mis. "Lilly, je bloost. Vertel me het nou gewoon." zeurt ze. "Doe ik niet." reageer ik naïef. " Doe je wel." zegt ze en rolt met haar ogen. Ik weet dat ze gelijk heeft en waarschijnlijk kan je dat ook van mijn gezicht aflezen. "Oké." zucht ik. Celine klapt enthousiast in haar handen. Ik lach om haar reactie. "Nou, Niall was dus boos omdat hij Dioni en mij 'iets te klef' had zien staan en hij dacht dat we wat hadden."vertel ik. Celine onderbreekt me gelijk al: "Volgens mij is Nialler jaloers." Ze port herhalend in mijn zij. Wat me behoorlijk begint te irriteren. Ik rol met mijn ogen. "Maar anyway hij liep weg en we waren dus uren op zoek naar hem geweest. Toen ik bijna de moeite had opgegeven zag ik Niall zitten op het muurtje. Ik heb hem daar mijn excuses aangeboden en toen..." Ik stop. Celine kijkt me met een twinkeling in haar ogen aan. "En toen?" Vraagt ze nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd. Ze port weer in mijn zij. "Kom op, zeg!" herhaalt ze een paar keer. Het is even stil. Ik zie haar grijns zich verbreden. "Is dit wat ik denk dat het is? Is het....." Ik knik. "Nee, echt is het een..." Ik knik opnieuw. "Ik wist het." Gilt ze. Ik schiet in de lach. Als we zijn uitgelachen vraagt ze: "is het nou officieel?" Ik haal mijn schouders op. "Nee, nog niet. Denk je dat hij mij nog gaat vragen?" Zeg ik twijfelachtig. "Ja, ik weet het wel zeker." Grijnst ze. Ik bloos. "Maar waarom doe je het zelf niet?" Ik haal nog een keer mijn schouders op. "Hmm, ik weet het niet zo zeker hoor. Hoort een jongen dat niet te doen?" Vraag ik. Deze keer haalt Celine haar schouders op. "Misschien is het daarom juist leuk als jij het doet." Grijnst ze. Hmm, ze heeft een punt. Maar toch ik weet het nog niet zo zeker. Ik ben nou niet echt bepaald de dapperste.