Kehanet Serisi / Tamamlandı

5. Gezgin Kapı

"Hiç boşuna mırlama Kara, haftada bir defa banyo yapman gerekiyor."

Sare Kara'nın tüm huysuzluklarına rağmen ona alışmış hatta onu sevmişti. Üstelik Kara'nın yanındayken kendini yalnız hissetmiyordu.

Kara tuhaf bir kediydi. Özellikle soğuk bir yapısı vardı. Diğer kedilerin aksine sevilmek, okşanmak için can atmıyor hatta Sare'den köşe bucak kaçıyordu. Ama ne yaparsa yapsın Sare'nin sarılmalarına, birlikte uyumasına ve sürekli kucağında oturtmasına engel olamıyordu.

Kara'ya banyo yaptırmak isteyen Sare aksi kedinin her zamanki gibi her yere su sıçratacağını düşündüğü için yaklaşan sonbahara aldırmadan mini bir şort ve askılı bluz giydi.

Kaçan Kara'yı yakalamak için kendini hazırladı ama Kara kaçmak bir yana öylece durmuş Sare'yi izliyordu. Sanki gördüğü manzara karşısında nefessiz kalmış gibiydi. Karşısında bir kedi yerine insan olsaydı Sare bu yoğun gri bakışlardan çok utanabilirdi ama o utanmak yerine kedinin bu dalgınlığından yararlanmayı seçti.

Banyoda bile Kara'dan herhangi bir direnç gelmedi. Kara pes etmiş ve durumu kabullenmiş bir kara kediydi. Sare onu yıkamayı bitirdiğinde iyice kurulayarak zemine bıraktı ve duşa girdi.

Hala gözleri Sare'nin üzerinde olan Kara orada daha fazla durmaması gerektiğini anlayarak kilere gitti.

Kara'nın kiler konusundaki takıntısını fark eden Sare artık kiler kapısını kapatmıyordu. Kara ise her gün defalarca kez kilere giderek havadaki geçmek bilmeyen kokuya anlam vermeye çalışıyordu.

Her yer buram buram Gece kokuyordu. Ama Gece hiç bir yerde yoktu. Ölmüş olsa kokusu çoktan çürürdü, hala bu odada olsa Kara onu kesinlikle bulurdu. Acaba koku konusunda mı yanılıyordu?

Kilerin kapısından çıkarak odaya giden Kara havlusuna sarılmış Sare ile karşılaşınca şaşkınlıkla çığlık attı. Artık onun çıkardığı insan seslerine benzeyen bu seslere alışan Sare ona gülmekle yetindi. Herkesin papağanı konuşuyordu, Sare'ninse kedisi.

Sare duştan sonra hazırlanarak okuluna gitti. O gün derslerine sürekli katıldığı doçentin dersi vardı.

Kara ise arkasından çıktı hemen evden. Artık Gece hakkında daha fazla bilgi toplamasının ve Kraliçeye rapor vermesinin vakti gelmişti.

Kraliçeyi düşündü Kara, Nil nehrinin Hanımını.
Dame du Nil
Dame du lac

Firavunun bile hizmetkarlığını yaptığı bu cadıya rapor vermek hiç kimseyi umursamayan ve kendi özerkliğini ilan eden Aras için bile fazla stresli bir işti. Özellikle verdiği görevi başaramadığını söyleyecekken.

Uzun süredir bunu düşünüyordu ve Kraliçeye kilerden bahsetmeme kararı aldı Aras, hatta Sare'den bile bahsetmemeliydi. Bunu yaparsa Kraliçenin bu evi yakıp yıkacağını biliyordu.

Gece için Aras da gerekirse yakıp yıkardı ama şimdilik mantıklı olan bekleyerek insanı takip etmekti. Gece bu evde bulunmuştu ama anlaşılan artık orada değildi. Eğer insana ve eve zarar gelirse Gece'ye ulaşamayabilirlerdi.

Ona sadece Gece'nin izine rastlayamadığını söyleyecekti. Cadı Nil'in ise ona inanmaması için hiç bir sebebi yoktu. Sonuçta Aras, annesi Gece için en az Kraliçe kadar endişeleniyordu.

Sokak boyunca her evin kapısına bakarak ilerledi, henüz doğru kapıyı bulamamıştı. En son yıkık bir harabenin kapısına gelince renginin değişerek kırmızıya dönüştüğünü gördü.

"Demek kırmızı kapı. Enteresan bir seçim olmuş, Kırmızı. Böyle yıkık bir evde ne işin var? Ben seni genellikle köşklerde saraylarda görürdüm oysa."

"Ben de seni sessiz ve soğuk bilirdim Aras, söyler misin bu gevezeliğin kaynağı nedir? Yoksa kalbine bahar mı geldi?"

Aras, asırlık gezgin kapılara bulaşmaması gerektiğini bir kez daha hatırlayarak susmayı akıl edebildi. Gezgin kapılara sırf Var Olmayan Ülke'yi korumak için Kraliçe tarafından öyle bir zeka bahşedilmişti ki onlarla uğraşmak sadece kaçınılmaz olan mağlubiyeti yaşamak demekti.

Hızlı bir şekilde soyuna ait olan anahtarı çıkardı sakladığı yerden. Anahtarın üzerine Karanlık soyuna ait ay ve yıldız sembolleri işlenmiş ve üç parça kyanit taşı takılmıştı.

Aras anahtarı kapıya takarak açtı. Gezgin kapı yıkık harabedeki işini bitirerek ona ihtiyaç duyan başka bir anskata doğru yönelmişti bile. Giderken sesi boşlukta yankılandı.

"Yine görüşelim Aras, baharının sonunu merak ediyorum."

Kapıdan geçer geçmez kedi formu kaybolarak yerini sarışın bir genç adama bırakan Aras'ın aklında tek bir şey vardı.

Ne Gece, ne Kraliçe..

Ben bu Kırmızı'ya neden bulaştım ki..