Kehanet Serisi / Tamamlandı

15. Sınavlar

Sare'nin iki hafta sonra başlayacak vizeleri şimdiden gözünü korkutmuştu. Hatta hayatı boyunca ilk defa hukuk okumak istemesini sorgulamıştı.

Çalışması gereken o kadar çok konu birikmişti ki evine yerleşerek onu durmadan rahatsız eden, dışarı çıkmasına izin vermeyen basit bir market alışverişine dahi peşine kedisini takan manyak bir büyücünün varlığı bile ikinci planda kalıyordu.

"Yeter artık daha ne kadar yemek işlerini üzerime yıkacaksın? Bu gün de sen pişir bir şeyler onu yiyelim. Kazanla aramızda özel bir bağ oluşacak yakında."

Tabi Sare her cadının kendi özel kazanı olduğunu ve o kazanla arasında duygusal bir bağ oluştuğunu bilmediğinden Aras'ın yaptığı espriyi anlamamıştı.

Kafasını önündeki kalın kitaptan kaldırdı. Aslında çalışmaya ara vermek onun için de iyi olacaktı ama yine de söylenmeden edemedi.

"Sınavlarım var diyorum, çalışmam gerek nesini anlamıyorsun?"

"Büyü diyorum tek bir cümleme bakar, tüm soruların yanıtlarına ulaşabilirim."

"Kes artık şunu teklif etmeyi o kadar cazip ki her an ahlaki değerlerimi göz ardı edip kabul edebilirim. Kanıma girme, kendim çalışarak başarmak istiyorum."

"İyi sen bilirsin ama hala kararlıyım bugün yemeği sen yapacaksın."

Sare mahçup bir şekilde gülümsedi.

"Şey, çorba yapsam olur mu? Başka bir şey yapmayı pek bilmem de ben."

Aras söylene söylene mutfağa gitti.

" Tamam en azından çorbayı yap, ana yemeği ben yaparım."

Sare bildiği tek çorbayı, mercimek çorbasını, yapmaya başladı. Aras ise önüne çektiği patlıcan patates ve domatesleri soydu, doğradı. Sosladığı tavuk butlarını da ekleyerek fırın tepsisine dizdi. Yemeğini fırına verince arkasına yaslanarak Sare'yi izledi. Ona karşı hissettiği çekim an be an büyüyor aynı evde yaşamaları bunu saklamasını zorlaştırıyordu.

Sare'de ise işler çok daha farklıydı. O Aras'a karşı ne hissettiğini bilmemekle birlikte bir de Aras'ın ona karşı olan ilgisini fark etmiyordu. Gerçi Sare bir tek sevdiğini dile getirmemiş fakat bunu her şekilde ima etmiş olan Alp'in sevgisini bile anlamamıştı ya.

Pişirdiği çorbayı eline bir kepçe alarak tüm tatlılığıyla ve haklı bir gururla Aras'a gösterirken kapı zili çaldı.