The Last Human

Özel Bölüm 1

SELAAAAAAMMMM

Hayır hayal görmüyosunuz şalksşdlskda 

Özlediniz mi?

Öyleyse iyi okumalar <3 

----

"2038 anayasası için imzalar birazdan atılacak. Girişte heyetin yavaş yavaş salona geçtiği görülüyor. Sayın Heyet Üyesi Luhan! Kurulda alınan kararları desteklemediğinizi söylediniz. Peki imza atacak mısınız?"

"Değişiklikleri ve yeni yönetim kararlarını desteklemediğimi söylemiştim, olumlu yönde imza da atmayacağım. Fakat ne olursa olsun birazdan demokratik bir karar alınacak ve alınan bu karara uyacağım. Şimdi salona geçmem gerekiyor."

"Sayın Luhan'a açıklamalarından dolayı teşekkür ederiz. Gözler yeniden protokole yönelmişken hemen açıklayalım. Bugün bildiğiniz gibi yeni anayasa, heyetin onayına sunulacak. 7 kişilik heyetin yeni yasaya onay verip vermeyeceğine bugün hep birlikte canlı olarak şahitlik edeceğiz. Bu 12 yıldan beri olan ilk anayasa değişikliği. Biliyorsunuz ki 12 yıl önceki anayasada heyet yönetimi kararı alınmıştı. Bu kez anayasada böyle yönetimsel bir değişiklik yok. Onun yerine silahlanma ve güvenlik konuları tartışılacak gibi. Eski başkanımız olan Luhan ve ona yakınlığı ile bilinen Jaeyoung kesinlikle imza vermeyeceklerini dile getirdiler. Diğer heyet üyeleri önceden bir fikir beyan etmediler. Bu yüzden olsa gerek ki heyecan doruk-"

"Niye bunu izliyoruz ki?" Sesli komutumla salonda çalan televizyonu kapattım.

"Merak etmiyor musun?" Giderek yaşlanmasına rağmen hala güzel olan kadına bakarak omuz silktim ve kendimi koltuğa attım.

"Evde her saniye bu konu konuşulurken nasıl merak edebilirim ki? Yaşlı heyet üyeleri güvenlik için silahlanmayı önerecek, Hyunsoo da bunun zararları üzerine birkaç dijital vtr açacak ve sonra heyet binasının önündeki halk gaza gelerek bağırıp çağıracak ve bir sonraki seçimlerde oy alamayacağından korkan heyet üyeleri de imza atmaktan son anda vazgeçecek, hep böyle olur."

"Peki o zaman, demek ki televizyon izleyemeyeceğiz ve anladığım kadarıyla siyasi bir tartışma da yapamayacağız." Üst üste attığı bacaklarını indirerek bana doğru döndü. "Çünkü benden daha fazla şey biliyorsun. Tenis oynamak ister misin? Iroh kadar iyi olamam gerçi. Sonuçta yapay zekaya sahip bir işletim sistemi değilim. Ama gençken baya sağlamdım ve oğlanları ağlatırdım."

"Okulda yeterince oynuyorum zaten, sağ ol."

"Tamam, dışarda yağmur yağdığına göre evde ne yapabiliriz onu düşünelim. Robot söküp tamir etmek ister misin?" Derin bir nefes aldım.

"Bana bakıcılık yapmak zorunda değilsin Bomin Hala. Senin de sıkıldığının farkındayım, eve gidebilirsin. Jongin birazdan gelir zaten." Halamı seviyordum ama onunla yalnız kaldığımız anlarda benimle iletişim kurma çabası rahatsız edici olabiliyordu. Oturup birlikte yağmuru izlesek bile sorun etmezdim ben. Tenis oynamak ya da robot yapmak istemiyordum.

"Korkmaz mısın?" Güldüm. Daha ciddi şeylere korkuyordum ben.

"Dünyayı bilmediğimin farkındayım. Ancak hiçbir yere çıkmama izin vermeseniz de dünyanın en güvenli evinde yaşadığımıza eminim. Ayrıca Iroh var. Hani şu teniste senden iyi olan mutfak robotumuz."

"Iroh'a mutfak robotu dediğini Chanyeol Amcan duysaydı hayal kırıklığına uğrardı Miin."

"Babam onu mutfak işlerinde kullanıyor." İkimiz de güldük ve sonrasında yine aramızda derin bir sessizlik oluştu. Babam dışında kimle yalnız kalsam bir süredir hep böyle gergin oluyorduk. Sessizlik içinde nefes alışverişlerimizi duyuyorduk. "Ama ciddiyim, gidebilirsin."