" jonginneေရ ေနာက္က်ေနၿပီ
ျမန္ျမန္ထေတာ့ "
" အင္ အင္း ဘယ္အခ်ိန္႐ွိၿပီလဲမႀကီး "
" 9နာရီထိုးေနၿပီ.. "
" ဟမ္!! "
ဝုန္းခနဲ အလန္႔တၾကားထထိုင္လိုက္ေတာ့
မႀကီးရဲ႕မ်က္ေစာင္းက စူးခနဲေရာက္လာသည္။
ေသစမ္း ေနာက္က်တာမွ ေတာ္ေတာ့္ကို
ေနာက္က်ေနတာ...
ခုမွလာႏိႈးရတယ္လို႔ကြာ မႏိႈးဘဲ
ပစ္ထားလိုက္ပါေတာ့လား huuu!
ကမန္းကတန္း ကုန္း႐ုန္းထရင္း
ေရခ်ိဳးခန္းဆီေျပးဝင္ကာ ေရမိုးခ်ိဳးသန္႔စင္ၿပီး
အဝတ္အစားအျမန္လဲ၍ ကားမွတ္တိုင္ဆီ
သုတ္ေျခတင္ရပါေတာ့၏။
ေနာက္ကေနေအာ္ေျပာေနသည္႕မႀကီးရဲ႕...
" ထမင္းစားသြားအံုးေလ "...ဆိုတဲ့ အသံကို
လစ္လ်ဴ ႐ႈပစ္ခဲ့ရင္းေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္ကခုဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းရဲ႕
ေက်ာင္းဆရာေတာင္ျပႏ္ုျဖစ္ေနၿပီေလ။
အသက္အရြယ္ရလာသည္ႏွင့္အမွ်
ရင့္က်က္ျခင္းဆိုသည္ကလဲ အခန္႔သား
ေနရာယူတတ္လာၿပီ။
သို႔တိုင္ ကြၽန္ေတာ္၏ရင့္က်က္မႈေတြထဲ kyungကိုခ်စ္စိတ္ေတြမပါ,ပါ
Kyungနဲ႔ပက္သတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလးလိုဘဲ
ေၾကမြေနတဲ့ႏွလံုးေတြကေတာင္
ခုန္ေနတတ္တုန္းဘဲ။
Kyungဆိုမွ L.Aမွာသူ႔မိသားစုနဲ႔အတူ
ေပ်ာ္ေနေလာက္တယ္ဟုေတြးမိရျပန္ၿပီ။
Kyungကိုေမ့ပစ္ဖို႔ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္
ဘယ္ေတာ့မွမႀကိဳးစားဖူးတဲ့အရာ။
kyungက ကြၽန္ေတာ္ေမ့ပစ္ဖို႔မသင့္တဲ့
အနာက်င္ရဆံုးစြဲလမ္းမႈတစ္ခုျဖစ္၍~~
Kyungကိုဘဲခ်စ္တဲ့ႏွလံုးသားကိုေတာ့
တစ္ခါတစ္ေလအျပစ္တင္မိသည္ေပါ့...
ဒီႏွလံုးသားကkyungအတြက္ဘဲျဖစ္တည္လို႔
ကြၽန္ေတာ္နာက်င္ရတာမဟုတ္လား?
Kyumgကိုမလြမ္းေတာ့ပါဘူးလို႔
ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာမိတယ္
အဲ့ဒီ့ေနာက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
ေသမတတ္နာက်င္ေနရေတာ့တာဘဲ~~~
Kyungကို ဆက္မခ်စ္ေတာ့ဘူးလို႔
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္..
YOU ARE READING
K.Y.U.N.G..( completed)
Short Story* ကိုယ္တို႔နီးစပ္မလားဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေျခလွမ္းေပါင္း၉၉၉လွမ္းကို ကိုယ့္ဘက္ကစတင္ခဲ့လိုက္တယ္ က်န္တဲ့တစ္လွမ္းအတြက္ မင္းကေတာ့ နဲနဲေလးေတာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေျခမႂကြခဲ့ဘူးေလအခ်စ္ရယ္........ ဒီလိုနဲ႔ကိုယ္တို႔ဟာ အနီးဆံုးနဲ႔ အေဝးဆံုးေတြ ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့တာပါဘဲ * #Kim j...
