5 yıl sonra
SERKAN
5 yıldır Amerika'dayım... ailemin eğitim için beni zorla gönderdiği bu ülkeye geri dönmüştüm, bile isteye... ama artık geri dönme vaktiydi... vize işlemlerim vardı... Güney'i iki senedir görmüyordum... ayrıca halletmem gereken bir işim vardı, bu yüzden dönecektim... sonra da tekrardan Amerika'ya...Güney beni havaalanından aldı...
Güney: vay vay vay... çağırmasak geleceğin yok kardeşim...
Serkan : senin evlendiğini görmeden inanmam abi, gelip kendi gözlerimle görmek istedim. Bu anı kaçıramazdım...
Güney : çok konuşma, hadi başka eşyan yoksa çıkalım...
Serkan : yok, çıkalım...
Eve gittim, buraya gelmeyeli çook uzun olmuştu...
Güney : odan duruyo kardeşim, geç istersen...
Odama geldim, gerçekten herşey yerli yerindeydi. Buraları bırakıp gitmeden önceki gibi...
Eylül'den ayrıldıktan sonra uzun bir süre kendimi iyi hissetmiştim, sonuçta rahattım, özgürdüm, istediğimi yapabiliyordum falan... ama sonra içimi huzursuzluk kaplamış, pişman olmuştum. Ama pişman olduğumda artık herşey için çok geçti...
Güney : yol yorgunuysan uyu, ben çıkıcam, birşeyler yicem, bi de almam gereken birşeyler var...
Serkan: yok gelirim. Sonra uyurum, problem değil
Güney : iyi çıkalım o zaman... birşeyler de yeriz. Açsın dimi? Kebap falan özlemişsindir
Serkan : özledim valla
Çıkıp birşeyler yedik... Güney bu sırada bana bakıyordu.
Serkan : nooldu abi?
Güney: sor sor hadi... çekinme
Serkan: ne?
Güney : sor diyorum Serkan...tamam tamam ben söylerim... düğüne gelmez sanıyorum ki. Cemre çağırmış ama senin geleceğini biliyor, o yüzden, ayaküstü tebrik etmiş bile...
Serkan : merak etmemiştim
Güney: hadi len ordan
Serkan : nerden çıktı bu şimdi? Senelerdir konusu geçmedi aramızda
Güney : o zamanlar telefonla konuşuyorduk, anlayamıyordum. Şimdi yüzüne bakıyorum oğlum, ben seni bir bakışından tanırım, merak ediyosun bal gibi
Serkan : hayır.. etmiyorum. Sakın tek kelime daha etme...
Güney: tamam sustum...merak etmiyorsun...
Serkan : evet...
Güney : buldun mu orda güzel amerikan kızlarını
Serkan : güzeller... ama ülkemi de özledim
Güney: e dön temelli...
Serkan: yok abi... hem orda sergi falan açtım, biliyosun. Resim rahatlatıyor beni...
Güney : rahat olmaman için sebebin mi var?
Serkan: Güney!
Güney: birşey demedim... söylencek çok şey var da susuyorum...
Serkan: bence de sus..
Hesabı ödeyip çıktık. O sırada Cemreyle birlikte gülerek yürüyen Eylül'ü görmüştük...
Güney: söylememe gerek yok zaten şimdi sen hepsini öğreneceksin...
Eylül burda karşımdaydı... 5 yıldır köşe bucak kaçtığım kız, karşımda dikilmiş bana bakıyordu... bakışları değişikti, çözemiyordum... özlem desem değil... kızgınlık desem değil... boş bakıyordu... çok boştu bakışları... hissiz... bu kadarcık mıydı bıraktığım etki? Oysa ben daha ilk saniyeden dağılmıştım....
Bize doğru geldiler, Cemre direkt Güney'e sarılıp onu öptü... biz de Eylülle kalmıştık ortada... bana bakıp gülümsedi...
Eylül: hoşgeldin
Serkan : hoşbulduk... nasılsın?
Eylül: gayet iyi. Sen?
Serkan : iyi ben de... Güney'in düğünü için geldim
Eylül: ne güzel... işte biz de Cemrenin birkaç eksiğini tamamlamak için çıktık.
Serkan : iyi yapmışsınız, gelicek misin düğüne?
Eylül: ufaklıkların keyfi olursa evet...
Serkan : ufaklıklar derken?
Eylül: ikizler... Arda ile Aslı... kaç gündür hastalar, babalarına bıraktım şimdi
Evlenmiş miydi?! Çocukları mı vardı?!
Serkan : evlendin mi? Ben bilmiyordum...
Eylül: evet... 3 yıl oldu...
Serkan: tebrikler
Eylül: sağol...
Gülümsemeye çalıştım.. kalbimin acısına rağmen artık ne kadar olursa...
Serkan: bu arada Şila nasıl?
Eylül: çok iyi... kocaman oldu tabii... çocukların en iyi arkadaşı. Birlikte büyüdüler
Serkan : ne güzel...
Eylül: ee sen naaptın Amerika'da?
Serkan: resme verdim kendimi. Bir sergim var... resimlerimin hepsi sergileniyor...
Eylül: tebrik ederim. Çok çok büyük bir başarı bu
Samimiydi... bunu görebiliyordum...kafamı sallamakla yetindim
Eylül : bu arada... dediğin gibi oldu. Hani demiştin ya hayatının aşkını bulduğunda bana teşekkür edeceksin diye... Serhatı bulduğum için çok şanslıyım. Teşekkür ederim...
Serkan: rica ederim...
Ne diyebilirdim ki?
