Voor Altijd||vervolg My Happiness

Hf. 7

" WAT?!" Lillian zucht geïrriteerd. "Ik ben een weerwolf." Herhaalt Lillian. "Maar dan kunnen we je helpen!" Ze schud haar hoofd maar Brandon blijft vol houden. "Ik heb gelezen dat weerwolven niet aggresief zijn tegen dieren." Lillian schud haar hoofd. Ik knik. "Minnie heeft me ooit een boek gegeven over animagus worden!" "Dan worden we toch gewoon animagus ! Ik bedoel, Brandon en Sophia zijn goed in toverdranken en ik heb het boek!" Zeg ik vrolijk. Weer schud ze haar hoofd. Oh wacht maar tot ik mijn praatje heb gedaan. Ik ga zitten in het gras. "Luister.."

"Oke! Ik doe het maar stop met je verhaaltjes!" Ik grijns. "Maar het duurt wel lang om animagus te worden." We knikken. "Ik zal Minnie, heeeel subtiel wel hulp vragen." Grijns ik. Mya kijtk voor zich uit.

Vandaag is de dag na 100 boeken te hebben gelezen, na 200 keer te oefenen. Gaan we deze avond mee met volle maan. Dit zijn onze animagus vormen.

Brandon^^

Mya^^

Sophia

En ik^^

Je zal vast denken een eenhoorn? Al je vrienden hebben iets van een muggle dier en dan kom jij met een eenhoorn? Nou ja sinds ik klein ben heb ik al een liefde voor mytische dieren.

De maan komt op. Het is vreselijk om te zien hoeveel pijn ze heeft. Maar we kunnen haar straks helpen! Hoop ik teminste... Trouwens we hebben een groepsnaam bedacht! Oke hij is slecht maar wat verwacht je we zijn 12 ! Oke het is dus... NEE! Lillian rent weg. (Dit is btw NIET de groepsnaam dus durf geen grapjes te maken, XOXO Hope :) )We rennen achter haar aan. Brandon gaat voor haar staan. En de rest omsingeld haar. We proberen haar te kalmeren. Maar weet je dat ik Lillian misschien wel leuker vind in haar wolven vorm?

"Ik vertrouw Lillian niet." Zegt Mya opeens. Als we naar transfiguratie lopen. "Hoezo niet? Ze is onze vriendin, we kennen haar al 1 jaar waarom nu dat opeens." "Ik vertrouwde haar vanaf het begin niet!" Ik zucht. "Mya je doet raar." "Ik doe raar?! En jij dan, oh je bent een mensetende monster, weg gaan je helpen en worden lekker illegaal!" Valt ze uit. Ik voel me boos worden." Jij hebt anders niks er tegenin gezegd hoor!" "Wat moet ik zeggen?! Als ik het had gezegd gebeurde dit dus ook!" "Je bent gewoon jaloers!" "Op die heillige trol? Nee!" Ik ben nu echt boos. "Houd op! Ze heeft je niks misdaan!" "Ze heeft jullie van me afgepakt, merk je het niet? Ze werkt me weg!" "Jij bent zo een jaloerse-" Ze slaat me in mijn gezicht. Ik grijp naar mijn wang. Ze kijkt geschrokken. Maar rent al gauw weg. Mijn handen liggen nogsteeds bij mijn wang. Wat is er net gebeurt.. we hebben nog nooit ruzie gehad ik... "Wat is er Hope?" Die stem. Opeens haat ik die stem zo erg. Ik begin te huilen en schreeuw." Het is allemaal jouw schuld!" Ik ren weg en laat Lillian verbaasd achter. Wat verwacht je? Iedereen is toch al boos op me. Ik ren naar mijn bed en huil in mijn kussen. Wat heb ik het leven aangedaan? Waarom kan ik niet een normaal leven hebben? Lilly.. ik mis haar.. ik mis mijn krachten.. ik mis mijn oude leven. Ik mis thuis.

POV. Mya

Ik ren weg. En ik huil. Nog een traan. Ik verander en ren het bos in in mijn animagus vorm, iets leuks aan deze ramp. Hoe kan ze me niet geloven? Ik ben niet jaloers! Ik voel me zo slecht. Ik heb 1 jaar lang verzwegen. Als ik niet zo'n lafaard was had ik het haar verteld aan het begin. Ik ben boos. Op mezelf, op Hope, op iedereen. Ik ren harder en kom een vosje tegen. Het vosje verandert in een jongen. Ook ik verander. "Hoi." Zeg ik ongemakkelijk. "Hi." Staat hij er ongemakkelijk bij. "I'm Jayden." "I'm Mya."

We lopen een tijdje door het bos. We staan bij een meer. "It is beautifull, isn't?" Ik knik. "In wich house are you?" Vraagt hij. "Gryffindor." Hij knikt. "Ravenclaw." Antwoord hij. "The sunset is beginning." Hij had gelijk het was zo mooi.

Ik glimlach. geluk bij het ongeluk. "Do you have a boyfriend?" Ik schud mijn hoofd. "No why?" "Because I want to know before i asked you out." Ik bloos. "So Mya do you want to go on a date with me?" Ik knik en geef hem een knuffel. "Good night Foxie." Ik smelt en knik. Ik ren door het bos naar onze kamer.

"Het spijt me Hope ik wou eerdr terugkomen maar-" Begin ik gelijk. Ze knuffelt me. "Maak me nooit meer zo ongerust!" Ik grinnik. "Ik heb een jongen ontmoet...." "OMG ZEI HET DAN GELIJK MYA!" "En hij is Engels, en animagus, en knap, en lief en-" "Ik wil alles horen alleen-" Ik grijns en pak 2 zakken chips onder mijn bed vandaan."Ik heb chips!" Ze grinnikt. "Ik onderbreek je niet ga maar door." Ik grijns.

"Omg Engelse jongens zijn zo extra fagant!" Zucht Hope. "Waar is Sophia?" "Naar de keukens... zei ze... Maar volgens mij naar Brandon en Lillian..." Ik knik. Vanaf nu moet ik het maar accepteren. Ik heb nu telinste een persoon die ervan af weet die geen dier is en het voelt opgelucht. "Zullen we muggle muziek luisteren?" Vraagt ze aan me. Ik knik vrolijk. Ik houd van muggle muziek. Ik doe mijn haar in een knot en begin te dansen en Hope lacht me uit.

Sophia die binnen komt staart met 2 bakken popcorn naar ons en danst 1 seconde later mee. Ze duwt de bakken popcorn in Brandon zijn handen. Ook Hope kan het niet laten en Brandon kijkt geamuseerd naar ons. Dit is nou genieten met je vrienden.

Whahahah dit hoofdstuk heb ik al zo lang gemaakt en ik dacht misschien wel een leuk momentje :) Aan wiens kant staan jullie Mya of Lillian? Groetjes Nikita :)