Winter's First Love ❄❄ {Completed}

❄Epilogue🍁

❄❄

အျဖဴေရာင္ေဆးသုတ္ထားတဲ့ နွစ္ထပ္တိုက္ေလးအေရွ႕မွာ သူမ ရပ္ေနခဲ့သည္။ အညိဳေရာင္အုတ္ေတြနဲ႔ အနားသတ္ထားေသာ ျခံစည္းရိုးေလးကိုျဖတ္ျပီး အထဲဝင္လိုက္တဲ့အခါ နီေစြးေစြးနွင္းဆီပန္းရံုၾကီးေတြက ဆီးၾကိဳေန၏။

" ဒါ ဘယ္သူတို႔အိမ္လဲ ယြန္းဂီ "

"ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေနဖို႔ေလ "

သိသိလ်က္နဲ႔ ထပ္ေမးေသာေမးခြန္းကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ၾကားခ်င္တဲ့ အေျဖအတိုင္းျပန္ေျဖေပးေနတဲ့ ယြန္းဂီက ဒီေန႔လည္း အရင္ေန႔ေတြအတိုင္းအင္မတန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေနသည္။

"အိမ္ေလးက ခ်စ္စရာေလးေနာ္ "

"အထဲေရာက္ရင္ ဒီ့ထက္ပိုအံ့ၾသသြားမွာ "

ယြန္းဂီက မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပရင္း ဖြင့္ေပးလိုက္တဲ့ တံခါးကတဆင့္ အထဲဝင္ဖို႔ေခါင္းဆတ္ျပ၏။သို႔ေသာ္ အထဲဝင္ခါနီးမွ ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို အေပါက္ဝက အျပည့္မဖယ္ပဲ တဝက္ပိတ္ရပ္ထားလိုက္ျပန္သည္မို႔ ေမးခြန္းထုတ္သလို မ်က္ခံုးပင့္မိသည့္အခါ တံခါးလက္ကိုင္ကို ဆြဲပိတ္ျပီး လြတ္ေနတဲ့ လက္တစ္ဘက္က သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို လက္ညိွဳးေလးေထာက္ျပီး
ႏႈတ္ခမ္းကို အေရွ႔တုိးလာတာမို႔ သူမနွာေခါင္းရႈံ႕မိသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး ဒီလိုကေလးဆန္သြားသလဲ မသိေပမယ့္ တစ္ခါတေလ သူမအေရွ႕မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနသည့္အခါ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ သူ႔ပံုစံေလးကုိ သူမ ခ်စ္သည္။

"အဲ့ဒါ ဘာၾကီးလဲ "

"ဝင္ေၾကးေတာင္းတာေလ "

"မေပးပါဘူး ဒီအိမ္က အြန္းဟာလည္းပိုင္တယ္ဆို. . . ဘာလို႔ဝင္ေၾကးေပးရမွာလဲ မေပးနိုင္ပါဘူး "

ရင္ဘတ္ကိုလက္သီးဆုပ္နဲ႔ တြန္းထုတ္ေသာ္လည္း နည္းနည္းမွမလႈပ္ပဲ ရပ္ေနတာက ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္ကေလးဆိုးၾကီးလို။

"ဖယ္ေလကြာ "

"ကိုယ့္ခင္ပြန္းေလာင္းကို နမ္းဖို႔ကို ဘာေတြဒီေလာက္တြန္႔တိုေနရတာလဲ ကေလးမရဲ႕ "

"ခင္ပြန္းေလာင္းက မတရားေတြေတာင္းဆိုေနလို႔ေပါ့ ဖယ္ေနာ္ မဖယ္ရင္ မဝင္ဘူး ျပန္မွာ "