Pipe Dream [COMPLETED]

1 : Carrie

Carrie!!!"

Abala ang lahat sa paghahanda sa darating na school fest kung kayat maging silang lahat ay nagulat nang may tumawag sakin mula sa pintuan.

Lahat sila'y nagtinginan sa taong nang-abala at agad rin namang binawi iyon at ipinagpatuloy ang kanilang ginagawa.

Hindi na ko nagpaalam pa at agad na pinuntahan ang taong nasa pintuan.

"Carrie!!!" muling pagtawag. Parang familiar.

Nung una ay wala akong ideya kung sino ang nakatayo sa may pintuan ngunit nang aking malapitan ay nalaman kong ang aking pinsan pala na kararating lang galing sa America.

Charlie Benavides ....

Bestfriend ko na sya since elementary. Last year lang ay lumipat sya ng school at nag-aral na sa States. Ngayon lang ulit sya nakabalik.

Napangiti ako. Bat sya nandto? Ang aga namn nya magbakasyon...

"Kamusta" bati ko kasabay ng pagyakap namin sa isa't-isa na tila ilang taon nang hindi nagkikita.

"Hindi ka pa ba uuwi? gAbi na ah!"
Bakas ang pag-aalala mula sa kanya. It seems to be OA pero nakakatuwang may friend ka na ganito mag-alala.

"Alam mo naman friend, kailangan kitang madala sa papa mo ng buhay at kumpleto" napangiti sya pagkatapos nyang sabihin ang mga iyon.

Ngunit tila may ibig Sabihin ang mga ngiting iyon.
Bigla akong kinabahan.

Hindi naman siguro .......

Pinapasundo na ba ko ni Papa?
Imposible naman.! Sa susunod na buwan pa yun.

"ha? Bakit? May nangyari ba? Akala ko pa namn ay nandto ka para magbakasyon?" pag-iiba ko.

Halatang expected na nya ang magiging reaksyon ko at ang reaksyon nya ay nagsasabing hindi bakasyon ang pinunta nya dto.

"Ewan ko nga kay Tito. Pero its favorable naman sa akin ( You know me, I'm not just here for vacation." at saka pa sya nagtatalon sa saya na parang nakawalang ibon.

WHAT? Parang hindi magandang balita yan sakin.
Ngumiti sya na parang may binabalak.

"Sige na magpaalam kana sa kanila" pinagtulakan nya agad ako pabalik sa loob. Nagtataka man ay agad akong bumalik sa mga kasama ko at nagpaalam na uuwi na.

Nagtaka man sila sa maagang pag-alis ko ay naintindihan namn nila.

"9 am bukas ah " Moon -sya ang pinakahead namin.

Tumango na lang ako bilang tugon. Alam kong marami kaming gagawin bukas at sa tingin ko'y wala pa sa kalahati nun. Kahit nakakahiya ma'y kailangan ko ng umalis.

Nasa labas na kami ng building pero hindi pa rin umiimik si Charlie.

Marami akong gustong itanong sa kanya.

Halos walang ng mga estudyante ditto sa school. Maggagabi na din kase. Kaya namn kailangang makausap ko na sya ng maayos.

Nauuna syang maglakad sa akin.

"Charlie ano toh?" mariing pagtatanong ko. Nakapagtataka talaga ang biglang pagdating nya dito. At saka, Masaya na sya sa America.

"Ang alin?" napaharap sya akin hudyat na parehas kaming napatigil sa paglalakad at nagtanong ng may kasamang pagngisi nya. Ngunit mabilis lang yun at napalitan na ng ngiti.

"Yung kanina." Nasabi ko ng may pagtataka

Hindi agad sya nagsalita at tila nagkakasukatan na kami ng tingin. Ngunit binawi din nya at

NAGTAAS PA NG KILAY.
Ang weird nya.

Akala ko magsasalita sya ngunit tinalikuran lang nya ko at nagpatuloy sa paglalakad.

Binilisan ko ang aking lakad hanggang sa magkasabay na naming tinutungo ang kotse nya.

Mula sa loob ng kotse ay lumabas ang isang lalake na agad namang pinagbuksan kami ng pintuan.

Nawala ako sa aking iniisip.

Sino sya?

Ah siguro kakilala nya. Imposible namng driver nya.

"Ma'am, Tara na po. Hinihintay na po kayo ng Chairman"

Huh?

Hindi kumibo si charlie bagkus tuloy-tuloy na lang Ito papasok sa loob.

Driver ?

Pero infairness, may itsura hahaha

"Paki Sabi n lng Kay lola na Hindi muna ko dun matutulog"

Sa aking pagkabigla ay napatingin pa ako sa dakon nya.

"Hindi ka uuwi sa inyo? Bakit?" Nagtatakang tanong ko.

Pero imbes na sagutan nya ako ay tinanong nya ako.

"Why do you keep staying here for long?"

Diretso lang ang tingin nya sa Harapan ngunit ramdam kong seryoso ang mga iyon.
Madalang lang kase syang magtanong ng mga sensitibong bagay Pero laging yong nakakapagbigay ng kahulugan sakin.

Hindi ako nagsalita..Hindi ko alam ang sasabihin ko..

"Your Dad misses you so much. And you know what? Your mom just recently recovered from the accident. I think ikaw na lang ang hindi" dagdag nya at ngumiti sya ng pilit.

Naalala ko ang mga nangyari noon.
hindi pa ko ready....

"It's my fault" malungkot na saad ko. "Do you think, mapapatawad pa ko ni mom?"

"Syempre naman noh, gaga ka ba?"

Napangiti na lang ako ... hindi naman palang masama na nandito sya.
Biglang maging serious ang atmosphere at seryoso ng tumingin Ito sakin.

"Pero seriously couz, kailangan mo na talagang harapin at itama lahat ng mali. It's the right time couz. Wala namang mawawala pag sinubukan. Subukan mo lang then hayaan mo na silang manghusga. "

Tama!
Ngumiti ako.
Yun na siguro ang pinaka magandang gawin. Sana after that, ibigay na nila ang gusto ko.

Sasama na ba talaga ako?

Maya maya'y nagkwentuhan na kami at nagtawanan sa loob ng kotse. Marami pa kaming dapat malaman sa isa't-isa. Aba mga isang taon na kaya mula nung umalis sya.

Ahmm . ...waait lang...

San pala sya matutulog?

Author's Note: Hello po. This is'nt my first time writing but please bear with me... Hahaha.