Sehun ႏိုးလာေတာ့ သူ႔လက္ေတြကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေႏြးေထြးမႈကို ခံစားေနရသည္။မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္ဖို႔ေတာင္ က်ိန္းစက္ေနတာေၾကာင့္ ခဏအားယူေနလိုက္သည္။
*မင္းကို အစထဲကမခ်စ္ခဲ့ဘူး!! ကိုကို႔ အေဝးကိုေရာက္ေအာင္ပို႔ခ်င္ခဲ့တာ ငါ့စိတ္ရင္းအမွန္! မင္းကို ကားနဲ႔တိုက္ခဲ့တာလည္း ငါဘဲ!! *
ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ကာထိန္းထားတဲ့ၾကားက မ်က္ရည္ေတြက ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္က်လာရျပန္သည္။က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို မုန္းဖို႔ ေမ့ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားေတာ့မယ္။သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အျပံဳးေလးတခ်က္နဲ႔တင္ က်ေနာ့္အိပ္မက္ေတြခမ္းနားခဲ့ဖူးတယ္။
အခုက စၿပီး ni ni ကိုမုန္းေတာ့မယ္.....က်ေနာ္အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ....
မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ကုတင္ေပၚမွာေခါင္းေလးေစာင္းၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ကိုကို။
က်ေနာ့္လက္ေတြကိုေတာ့ မလြတ္တမ္းဆုပ္ကိုင္ထားဆဲ.....က်ေနာ္ဘာလို႔မ်ား ကိုကို႔ ကိုမခ်စ္ႏိုင္ေသးရတာလဲ??
က်ေနာ္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြအတြက္ နားခိုရာ...ကိုကို႔ရင္ခြင္က က်ေနာ့္အတြက္အလံုျခံဳဆံုးဘဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္....က်ေနာ္ ကိုကို႔ ကိုခ်စ္တက္ေအာင္သင္ေပးႏိုင္မလား ကံၾကမၼာရယ္...!
"ဟင္....baby ႏိုးေနတာလား ကိုယ့္ကိုႏိုးတာမဟုတ္ဘူး! ေခါင္းမူးေနေသးလား.."
"က်ေနာ္ အဆင္ေျပပါတယ္...ကိုကို hunnine ဗိုက္ဆာလာၿပီ "
က်ေနာ္ အရင္လို ကိုကို႔လို ျပန္ေခၚလိုက္ေတာ့...သူ႔မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြကအံ့ျသသြားဟန္။မ်က္ရည္ေတြေတာင္ စီးက်လာသည္။
"baby ေလ ကိုကို႔ ကိုခ်စ္တက္ေအာင္သင္ယူေတာ့မယ္...ဒါေၾကာင့္ မငိုပါနဲ႔ေတာ့ ကိုကိုရယ္ "
Chanyeol ရင္ထဲ အေပ်ာ္ေတြအတိုင္းမသိ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔အခ်စ္ေတြေရာင္ျပန္ဟပ္လာၿပီထင္ပါရဲ႕...... အခ်ိန္ေတြအား ရပ္တန္႔ထားခ်င္တယ္။
"ကိုကို ဒါၿပီးရင္...ပီဇာနဲ႔ေရခဲမုန္႔ထပ္မွာေပးဦးေနာ္..baby စားလို႔မဝေသးဘူး.."
Chanyeol သူ႔baby ေလးႏႈတ္ခမ္းေလးတဝိုက္ေပပြေနတဲ့ ေဆာစ့္ေတြကို သုတ္ေပးရင္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ေခါက္ဆဲြျပဳတ္ အေအး ဘာဂါ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ေတြေရာ ကိုယ့္ပါးစပ္ထဲေတာင္တခုမွ မေရာက္လိုက္။ပီတိကို စားၿပီးအား႐ွိေနတာကိုး။
ေနပါဦး baby ဘာလို႔အဲ့ေလာက္စားေနရတာပါလိမ့္!
