"papa.... appa ေရာဟင္? "
Sehun....Jongin ရင္ခြင္ထဲမွ႐ုန္းထြက္ကာ မ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္ၿပီး...
"Appa ကအျပင္မွာ ႐ွိတယ္...ေခၚေပးရမလား "
Sehun အခန္းအျပင္ထြက္လာကာ...ေဆး႐ုံေကာ္ရစ္တာတေလ်ာက္ ကိုကို႔ ကိုလိုက္႐ွာေနမိသည္။အရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႔ရ ဘယ္သြားေနတာပါလိမ့္??
"hunnine ကေလး!! "
ေနာက္နားက ni ni အသံေၾကာင့္ သူေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့....ni ni က သူ႔လက္ထဲက ဖုန္းကိုSehun ဆီကိုကမ္းေပးလာသည္။
📩...jong ေလး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ မင္းေနရာ အစားထိုးဝင္ယူခြင့္ရခဲ့လို႔....မင္းတို႔မိသားစုေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ... Appa ကိုငဲ့ၿပီး Sehun ကိုမင္းလက္လြတ္လိုက္တယ္ဆိုတာလည္း သိၿပီးပါၿပီ အရာရာတိုင္းအတြက္ေက်းဇူးပါ။Sehun နဲ႔သားေလးကို ေစာင့္ေ႐ွာက္မယ္မဟုတ္လား?? ခုလို ႏႈတ္မဆက္ဘဲထြက္သြားတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္....ငါ့ကို လိုက္မ႐ွာၾကနဲ႔ အေဝးကေနေစာင့္ေ႐ွာက္ေနမွာပါ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ တခုေတာ့ေျပာခ်င္တယ္...ကိုယ္မင္းကို တကယ္ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္ခဲ့တာပါ baby ရာ! အတိတ္ေတြ ျပန္မွတ္မိလာရင္လည္း...ကိုယ့္ကိုမမုန္းလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ sehunna.... 📩
Message ေလးတခုေၾကာင့္....Sehun မ်က္ရည္ေတြတာက်ိဳးသလို ။
"ဟင့္....ဟင့္အင္း! ထြက္မသြားရဘူး....က်ေနာ္ခြင့္မျပဳဘူး !! "
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ေအာ္ငိုေနတဲ့ hunnine ကိုယ္ေလးကို သူ႔ေပြ႔ဖက္လိုက္ေပမယ့္...ခ်က္ျခင္းျဖဳတ္ခ်သြားကာ....
"က်ေနာ္...က်ေနာ္သူ႔ကိုလိုက္႐ွာမယ္!!! "
ေဆး႐ုံအခန္းထဲေျပးဝင္သြားကာ...ကုတင္ေပၚက သားေလးကို ေကာက္ခ်ီလိုက္ၿပီး....
"သူ႔ကို လိုက္မ႐ွာနဲ႔မွာသြားတယ္ေလ....!! ကိုယ္တို႔ ျပန္ေပါင္းဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္အနစ္နာခံေပးသြားတာေလကြာ....လက္႐ွိကိုဘဲ ၾကည့္ပါေနာ္...hunnine "
"အဟားး....ခင္ဗ်ားက ေတာ္ေတာ္တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့သူဘဲ Jongin!! ခင္ဗ်ားစြန္႔ပစ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက စြန္႔ပစ္ၿပီး...အခုမွလာၿပီး!!.."
