let me heal you ✿ aokise ✓

II

ağlamak istiyordu.

tek istediği buydu, en azından şu anlık. üzüntüden ağlamak yerine, mutlu olduğu için ağlamak istiyordu.

son zamanlarda ilk defa... mutlu olduğunu iliklerine kadar hissediyordu.

farkında olmasan da fazlasıyla şefkâtlisin aominecchi.

işte şimdi gerçekten de onu sevebilmeyi diledi. eğer tanrı oradaysa ve kendisini görüyorsa, yalnızca bu dileğinin gerçek olmasını istedi.

"paramparçasın.."

başını tavana kaldırdı bir süre. öylece izledi. bu ruhsuz betonun ardından, yalnızlığa mahkûm edilmiş, etrafında kendisi gibi binlerce olmasına rağmen yine de izole olmuş yıldızları izleyebilecekmişcesine.. yukarı baktı. tenini ıslatarak canlılığını kazandırmaya çalışan göz yaşlarını umursamadı ilk defa.

umutsuzsun..

"söylesene aominecchi.. mezuniyet gününde ayrılmasaydık eğer, yanımda olup elimi tutar mıydın?"

sözleri odada yankılandı usulca. sesini dört beş defa yeniden duydu, saçmaydı, biliyordu. dolu odada yankılanmazdı ki ses.

gülmek istedi, pek becerebilmiş değildi.

odanın dolu olması bir şeyi değiştirmezdi ki.

benim kalbim bomboştu.

elinde unuttuğu telefonu komodinine bıraktı yavaşça, titrediğini işitti. bakmak istemedi.

insanların artık ona sanki hep yanlarındaymış gibi geçmiş olsun deyişlerinden yorulmuştu.

acınası hâldesin.