(Υπό Διόρθωση) Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου

Μέρος 26(!)

«Ναι, καταλαβαίνω.» έγνεψε η κοπέλα στο τηλέφωνο όσο έγραφε πυρετωδώς τις σημειώσεις της.

Στις μεγάλες παύσεις ή όταν η συζήτηση δεν ήταν κάτι που έπρεπε να γραφεί, επέστρεφε στην πάνω δεξιά γωνία του χαρτιού και συνέχιζε τις αφηρημένες μουτζούρες της. Είχε φτιάξει ήδη ένα τριαντάφυλλο, ένα τυφώνα-μουτζούρα, ένα ψάρι (το κλασσικό μεγαλοφυές σχέδιο με το ξαπλωμένο γάμμα) και τέλος ένα κύκλο που τον ετοίμαζε για να φτιάξει ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι.

«Εντάξει, άρα δεν θα έρθεις. Το 'πιασα!» έκανε χαμογελώντας η κοπέλα και οι φακίδες στο πρόσωπό της έλαμψαν. «Φυσικά και θα'μαι εδώ! Όμως, σαν αποζημίωση, μπορείς να μου αφιερώσεις λίγο από το χρόνο σου για να μου θυμίσεις- εεμ περίμενε...» έκανε και ανακάτεψε τα χαρτιά της μέχρι να βρει τις σωστές σημειώσεις. «Να'το. Ναι, ανεστραμμένο παράθυρο. Μας τηλεφώνησαν σήμερα από κάποιο σπίτι, θέλουν επισκευή.»

«Ε;» έκανε ο άντρας διασκεδάζοντας στο τηλέφωνο.
«Πως κατάφεραν κάτι τέτοιο σε ένα μόνο παράθυρο; Έχασαν τις οδηγίες χρήσεις στο τέλος;»

«Δεν κάνουμε τέτοιες ερωτήσεις, Άγγελε! Επισκευές κάνουμε, όχι συνέντευξη στην Κιμ Καρντάσιαν!»

«Πολυυυ κρίμα ,αν θες τη γνώμη μου.» έκανε ο άντρας με ονειροπόλα φωνή και η κοπέλα γέλασε με τον συνεργάτη της. «Λοιπόν, τί θες να σου πω; Να σου θυμίσω, μάλλον;»

Η υπόθεση τελικά αποδείχτηκε δύσκολη για την κοπέλα. Σαν διαδικασία της φάνηκε απλή, την έγραψε στις σημειώσεις της κάτω από τα τριαντάφυλλα και τα ψάρια. Όταν όμως ο συνεργάτης της άρχισε να αναφέρει και ποια εργαλεία θα χρειαζόταν για την επισκευή, δεν βρέθηκε σχεδόν σε κανένα γνωστό. Κυρίως γιατί ο συνεργάτης της -που θα έλειπε την αυριανή μέρα λόγω ιατρικών εξετάσεων, που θα ανακάλυπτε αργότερα ότι είχε υψηλό ζάχαρο- χρησιμοποιούσε τις λέξεις ματζαφλάρι για δύο διαφορετικά εργαλεία, ματσούκι για κάποια άλλα, παπάρι για το τρυπάνι και για τη βίδα ταυτόχρονα και εναλλάξ και κάποια πολύ άσχημη λέξη για το σφυρί. Η κοπέλα γέλαγε νευρικά κάθε φορά, της ξέφευγαν δυνατά γέλια απ'το γραφείο της.

«Χριστέ μου, χρησιμοποίησε καμιά επιστημονική λέξη! Που να ξέρω τι εννοείς;» του είπε εκείνη σιγογελώντας.

Πήγε να συνεχίσει το στρογγυλό φεγγάρι της, όμως ασυναίσθητα αλλάζοντας γνώμη, ζωγράφισε ένα χαμογελαστό

(σάπιο μα φρέσκο)

προσωπάκι.

«Ωχου, έτσι τα λέμε μεταξύ μας και καταλαβαινόμαστε!» γκρίνιαξε ο άντρας και έπειτα πρόσθεσε όσο πιο απαλά και ευγενικά μπορούσε: «Άκου, αν βρεις δυσκολία μπορείς να πεις στον πατέρα σου να πάει αντί για εσε-»