Koca Yaşlı Şişko Dünya.

8.🎶Cevabsız kalan sorular.

Belirsiz.

Şu an ne hissediyorsun diye sorsalar cevabım;belirsiz,olur.

Ne yapmaya çalıştığımı kendim bile çözememişken,Ögedayın ne yaptığıyla ilgili sürekli kafamı yoruyordum.

Zihnimin kapılarını açtım.Küçük bir kağıt parçasını alıp üzerinde yazdıklarını okumaya çalıştım.

Fakat sadece bakmakla yetindim.Onunla ilgili kağıt parçam bomboştu.Bunu nasıl yaptığını bilmiyordum ama,o hala benim için sadece belirsiz biriydi.

Ögeday kimdi?Neden buraya geldiğimden  beri hayatımın merkezindeydi?

Elimdeki havluyu kenara bırakıp düşüncelerimden kurtulmak için ayağa kalktım.Aleyna ıslak elbiselerimi kurutma makinasına atmış beni iki havluyla odasında bir başına bırakmıştı.

Üzerimdeki havluyu sıkılaştırıp,kenara bıraktığım havluyla saçımı kuruladım.

Aynanın karşısında kendime bakarken buldum kendimi.Parmak uçlarım dudaklarıma dokundu usulca.

Aklımdaki sahneler birer birer gözümün önüne gelirken kaşlarım çatıldı.Bunlar yaşanmamış gibi nasıl davranabilirdim?

Kapının çalınıp açılma sesiyle bakışlarım oraya kaydı."On beş dakika geçti.Kıyafetlerin kurumuştur.Yardım lazım mı?"diye soran Aleynayı,onayladım.

Elinde kıyafetlerim önümde durduğunda hızla elime alıp giyinmeye başladım.Bu sırada o arkasını donmüştü.

"Onun beni iki yıldır tanımasını nerden biliyorsun?"

Alaylı bir şekilde gülümsedi.Topuz yaptığı saçları yavaş yavaş çözülecek gibiydi ama onu pek umursamadı."Onu nerden tanıdığımı sormayacak mısın?"

Sessiz kalışımla birlikle kollarını göğsünde kovuşturup dudaklarını büzdü."Sana karşı hiçbir kötü düşüncem yok,Fahriye.Rahatla,"güldü."O benim üvey kuzenim."dedi tek kaşını alayla kaldırarak.

Kaşlarım gereğinden fazla çatıldığında elimle başımı tuttum."Ve diğer soruları bana değil,ona sormalısın.Bana kalırsa konuştuktan sonra onunla bir daha görüşmemelisin ama bu size kalmış bir durum.Şimdi,aşağıya inip birer kahve içmeye ne dersin?"

"Benim otele dönmem lazım.Eşyalarımızı toplayıp eve dönmemiz gerek."

Ne dediğimi anlamayan Aleyna,"İzmire mi dönüyorsunuz?Ne çabuk!?"diye sorduğunda kafamı iki yana salladım.

"Uzun hikaye,"diye mırıldandım.Bakışlarım havlulara kaydığında,Aleyna,"Onları boş ver.Anlatsana ne olduğunu."dedi.

Bu sırada ikimizde kapıya ulaşmış Aleynanın pembe dünyasından çıkmıştık.

Ona olanları kısa bir şekilde anlattım.Merdivenlerin sonuna ulaştığımızda Aleyna'nın beni ilk tanıştırdığı çocuklarla karşılaştım.Her kes gitmiş olmalıydı.

Sevgi eliyle yanında ki tek kişilik koltuğu göstererek,"Otursana,"dedi.

Kafamı iki yana sallayıp,"Gitmem lazım.Hoşçakalın."dedim elimi kaldırıp hafif sallayarak.Biricik,"Bir gün mutlaka yine bir araya gelelim."dediğinde bir şey demeden kapıya doğru ilerledim Aleyna ve Mahir'le birlikte.

"Görüşürüz,Fahriye."dedi gülümseyerek Mahir."Umarım eğlenmişsindir."

Ya,ne demezsin!