"Ahdar gözlü hapishane kușum bana yasak olușundan ruhumu tarumar edersin?"
Gece karası harelerinde yanan kor ateș vardı tenimi dağlayan.
"Ben asla sana yasak olmadım güzel adam." avuçlarımı çehresini sarmalayan pütürlü yarası ile buluşturdum.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm üç, gölgenin-güz güneși.
❄️❄️❄️
Adam çok uzun boyluydu ve tam anlamıyla tepeden bakıyordu. Adamın yüzünü görebilmek için bașını kaldırıp, biraz geriye gitmek zorunda kalmıștı. Dikkatini ilk çeken adamın sol tarafında șakaklarindan kașının bir kısmından sol yanağına çenesine kadar boydan boya uzanan yara izi olmuștu. Göz kapağının çok hafif așağıya doğru inmesine neden olan yanağından itibaren zikzak çizen yara izi dıșında yüz haltları mükemmeldi. Gözleri zifiri siyahtı aslında bu yara izi onu çekici kılıyordu gizemli zifiri gözleri șovalye variydi.
Çenesinde gölge gibi duran kirli sakalı, çıkık elmacık kemikleriyle oldukça seksi ve düz kemikli burnuyla otariter havası vardı. Ancak büyüleyici yanı gizemli siyah zifiri gözleriyldi. Gür kașlarının altındaki gözlerinde granit kadar sert bir ifade vardı.
Asaf o kadar ürkütücü görünüyordu ki nasıl hitap edebeceği konusunda afallamıștı. Elmira bakıșlarını kaldırıp da, Asaf ile göz göze geldiğinde kızardı. Bu adam büyüleyici ve gizemliydi. Yanağındaki yara izi çekiciliğine bir șey kaybettirmiyordu kusursuzluktan uzak yakıșıklığı Elmira nın içini titretiyordu. Evet, bu adamın merak uyandıran tekinsiz bir çekiciliği vardı ve bu hiç iyi değildi.
Tanrım! Neyim vardı böyle?
Diye düșüdü fakat zifiri gözlerinin derinliklerinde bir șey yakalamıștı farklı bir șey sanki ona ait olmayan yardım bekleyen bir adamın çığlığıyla karșık piano notaları arasında kayıp olan o adam yardım bekliyordu.
Nasıl yardım edebilirim ki!
O yenilmez sarsılmaz ifadesiyle kimseye göstermediği yönlerini görmüș ve yaralarına dokunumuștum. Buna zerre itirazım yoktu fakat endișeliydim. Ona onun gizemli, büyüleyici fakat yaralı adamın rüzgarına kapılmaktan korkuyordum.Birkez kapılırsam ondan kendimi alamazdım geriye benden koca bir enkaz kalırdı.
Bu hiç iyi değildi.
Ama ona her zerrem ve her hücrem ile yardım etmek istiyordum. Ha nasıl yaparım onuda bilmiyorumdum ya. Șimdiden zihnimi ve kalbimi ișgal etmiști. Sinsi bir zehir gibi kalbime sızmıș orada yer edinmeye bașlamıștı.
