"Ahdar gözlü hapishane kușum bana yasak olușundan ruhumu tarumar edersin?"
Gece karası harelerinde yanan kor ateș vardı tenimi dağlayan.
"Ben asla sana yasak olmadım güzel adam." avuçlarımı çehresini sarmalayan pütürlü yarası ile buluşturdum.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm altı, gölge.
❄️❄️❄️
Kadın baktı ölüme bu adam, gölge onun ölümüydi .Dudakları ardında tatlı zehir barındıran ölü adamın ızdırabına tanrı efsunlu bir isim düșünmüștü așk. Dünyanın fani meyveleri kadar baştan çıkarıcı tatlı ölüm keza ta kendisi kadar acıydı. Oyse ölümün en afilisini seçmişti. Ölü atmayan bir kalpte yer edinmekte. O gölgenin öldüğü günde așıktı ölüme. Gölge annesinin boynunda ki urgan ile ölmüștü işte o gün karanlığın derinlikle inmiş kalbi atmayı bırakmıș.
Iște o an ızdırap ve ișkence ile yüzünün sağ tarafına aldığı yara değildi yanlız onun kişiliğini parçalara ayıran bedeninde sayısız iz bırakmış .Şafak sökene kadar babasının lanet fideyi vermemiş olması teni yakılmıș dövülmüş acımasızca işkence edilmiş zalimler bile yorulmuș onu sonunda soğuk zeminde öldüğünü düșünüp terk etmiști.
Taki güvenlik güçleri onun cansız bedenini bulana kadar. Soğuk zeminde bir başına ölmeyi arzulamıș ızdırap ve eziyet sonrası bedeni hissisleșsede ruhu ayaktaydı ölüme karșı duruyordu.
Ve șimdi bir kadın hayatına girmiş izinsiz yer edinmiș atmayı unuttuğu kalbini arttırmış. Gölgenin karanlık ızdırap dolu dünyasına ıșık olmuștu.
Dudaklarım üzerindeki dudaklarını ayırdı usulca. Güneș doğmuștu karanlık gece ardına sanki hücrelerimin ve ruhumun her bir zerresiyle hissediyordum onu gölgeyi, Asafı. Dudaklarım üzerindeki dudakları güllerin dikeni gibiydi yakıcı . Bileklerimi tutu nazikçe kendimi birden aynanın önünde buluverdim .Bunu neden yapıyordu?
"Asaf?"
Karanlıkta düş kurdum oysa mumları yakmasıyla biterdi karanlık toz bulutu gibi yok olurdu.Efgan ile ufak bir aydınlığa bakardı gölgenin yok olması o karanlığa aitti ıșığa uzak.
Dilimden daha fazla kelime dökülmedi. Bir çok soru sora bilirdim . Fakat zihnim ve bedenim donmuș gibiydi ne yapmak istediğime anlam veremiyordum .
Üzerindeki gömleği geniş omuzlarından sıyırdı. Altın ișlemi boy aynasında ikimiz rahatsızca duruyorduk. O elleri belimde , tüm kusurlarıyla arkamdayı nefesi yüzüme vuruyordu. Soğuk ifadesiz haliyle beni dakikalar önce öpen adam o değilmiș gibi bakmaktaydı anlam veremedim .
Gözlerindeki o soğuk bakıș geri gelmiști bundan korkuyordum bedenimiz uzaklașmamıșsada ruhlarımız fersah fersah uzaktaydı.
"Bak gör Elmira!"
Adam dudakaları ardından döküldü. Gör yaralı damgalı çehremi keza karnlığa peşgeş çektim ruhumu kana bulan ellerimi değil birçare gör şerçe.
