The nerd who changed the bad boy

~Deel 14~

Perspectief Simone Mcallister.

SO WAKE ME UP WHEN IT'S ALL OVER
WHEN I'M WISER AND I'M OLDER
ALL THIS TIME I WAS FINDING MYSELF
AND I DIDN'T KNOW I WAS LOST!!

Mijn wekkerradio... Soms kan ik dat ding wel wurgen, maar dat kan niet aangezien het geen mens is. 

Ik stond op en nam een douche. Na me gedoucht te hebben deed ik snel een setje kleding aan. (Zie media)

Nadat ik me heb aangekleed ging ik naar beneden om te ontbijten. 'Hey Simonne alles oké?' Vroeg mijn moeder bezorgd. 'Jaja al beter dan gisteren.' Zei ik.

*~Flashback~*

'Mam ik ben thuis.' Riep ik door het hele huis. 'Hey schat alles goed?' Vroeg ze. 'Jaja alles goed, alleen ben ik een beetje moe.' Zei ik. 'Alweer? Dat is al de hele week zo. Misschien moet je vroeger gaan slapen?' 'Mam ik slaap al zo vroeg 21 uur is al vroeg voor een laatste jaar middelbaar scholier.' Zei ik. 'Oke maar hier neem wat te eten en ga maar rusten.' 'Oké mam.'

Ik nam een hap van mijn spaghetti na 3 happen voelde ik me niet meer goed. 'Mam ik voel me ni-' En toen werd alles zwart voor m'n ogen.

*~Einde flashback~*

'Ik ga al hé mama.' Zei ik. 'Nee wacht je broer geeft je een lift naar school.' 'Waarom?' Vroeg ik. 'Zodat je hem gezelschap kunt houden. Ik heb geen idee wat er met hem aan de hand is maar wat broer en zus tijd kan dat misschien veranderen.' 'Oké dan.'

Na een tijdje gewacht te hebben kwam Ethan strompelend naar beneden. Hij gromde iets wat een goedemorgen moest voorstellen en trok me mee naar de auto. 'Ethan doe normaal ja. Ik weet niet wat er met je is maar dat betekent niet dat je zo aan m'n arm moet trekken.' Zei ik boos

'Simone hou je bek en stap in de auto.' Gromde Ethan. Ik heb hem nooit zo gezien dus ik deed maar wat hij wou. 

We reden al 5 min in stilte. Je kon zelfs een speld horen vallen... 'Ethan, ik ga je iets vragen en ik  wil dat je eerlijk antwoord.' Zei ik. 'Oké' Zei hij droog 'Wat is er aan de hand? Sinds je met ons gezongen hebt ben je een of ander junk.

'Wil je weten wat er aan de hand is?' Ik knikte. 'Nou dat komt door je vriendinnetje Kylie. Ik weet niet wat het is maar ik vindt het niet leuk! Ze maakt me gek... Sinds we gezoend hebben denk ik anders over haar. Ik kan er niet meer tegen!'Schreeuwde hij kwaad.

Ow shit... Ethan wordt voor de eerste keer verliefd na dat hele fiasco...

Dus er was zo'n meisje die Ethan leuk vond. Ze waren het stelletje van de school tot ze hem dumpte voor iemand anders, hij was er kapot van. En sindsdien gebruikt hij meisjes als poppen.

'Ethan... Ik ken Kylie nu wel lang genoeg om te weten dat ze je leuk vindt. Echt waar... Als je minder hufter was zou ze waarschijnlijk iets met je willen.' Zei ik

Het schoot me net te binnen dat Kylie en ik iets moesten oplossen. Dat doe ik wel als ik op school kom.

...

'Simonne... Het spijt me echt dat ik zo bot tegen je was. Je bedoelde het goed.' Zei Kylie tijdens de les. 'Maakt niet uit. Het spijt me ook dat ik me ermee bemoeide.' Zei ik.

'Knuffel?' Vroeg ze? 'Duhh' Zei ik. Maar terwijl ik haar een knuffel gaf voelde ik me weer niet goed en toen werd alles zwart voor m'n ogen.

Toen ik mijn ogen opendeed zater er allemaal buisjes aan m'n handen. 'Gaat ze dit overleven?' Zei iemand. Ik weet niet wie het was maar de stem kwam me bekend voor. 'Tuurlijk mevrouw, haar vriendinnen hebben haar op tijd hier gebracht. Als ze volgende week ofs was gekomen dan was het waarschijnlijk al te laat.' Zei de meneer. 

Ik probeerde recht te zitten, het lukte bijna tot ik een harde pijnscheut in mijn zij voelde. 'Meisje toch blijf liggen.' Z ei mijn moeder. 'Waarom ben ik hier?' Vroeg ik. 

'Je viel flauw in de armen van Kylie.' Zei mam. 'Alweer? Ach ja...' murmelde ik. 'Simone... Er is een reden dat je steeds flauwvalt en heel moe bent...' Begon mijn moeder. 'Ja en wat is dat?' Vroeg ik. 'J-Je hebt... Je hebt kanker...' Zei ze. Dat laatste fluisterde ze bijna.

'Ik heb wat?! Je maakt een grapje zeker?' 'Nee mevrouw. Het is een lichte vorm dus het kan nu niet veel kwaad doen. U heeft geluk gehad u vriendin heeft u snel naar het ziekenhuis gebracht.' Zei de dokter. 'En waar is ze dan?' Vroeg ik. 'Ze moest terug naar school. Het spijt me dat ze niet kon blijven.' 

...

Perspectief Kylie Jones

Ik hoop dat alles goed komt Simone... Ze is zo'n geweldige vriendin. En we hadden het net goed gemaakt...

Jammer dat ik terug naar school moest, anders was ik bij haar gebleven. Nu zit ik hier me te vervelen in de les, ik staar door het raam en denk aan Simone.

'Augustus is de maand waarin typisch heel wat vallende sterren te zien zijn. Dit komt doordat de aarde door een meteorenzwerm trekt, dit is een wolk van stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle. Vele stofdeeltjes komen dan in botsing met de dampkring van de aarde en veroorzaken kortstondig een lichtstreep aan de hemel. Dit verschijnsel noemen we een vallende ster of meteoor. Maar wat is de naam van deze meteorenzwerm? Kylie?' Vroeg de mevrouw. Ik schrok uit m'n gedachtes. 'Euhmm...Perseïden?' Gokte ik. 

'Juist...' Ze fronste haar wenkbrauwen. ' En wij zijn op zoek naar de lengte-eenheid die vaak gebruikt wordt door chemici en fysici om er de afstanden tussen verschillende atomen in een molecule mee aan te duiden. De eenheid is genoemd naar een Zweeds natuurkundige en de eenheid bedraagt 10 tot de min tiende meter (10-10 m). Hoe heet deze eenheid? ' Vroeg mevrouw weer aan mij. 'Euhm...Ångström' Zei ik. 'Weer juist...'

'En als laatste:  'Wat is de wetenschappelijke benaming voor "stroperigheid"?' 

'Viscositeit' Zei ik weer. 'Correct.' Zei ze en ging verder met haar les. Ik vraag me af hoe ik dit allemaal wist. Nee ik ben niet dom en haal meestal tussen de 90-95 procent maar dit was vreemd. Ach jah maakt niet. 

...

Hoe vinden jullie het boek tot nu toe? 

Is Kylie hoogbegaafd ofs? hahah. Ocharme Simone maar als we allemaal haar gaan steunen komt het wel goed ;)

Q&A vragen mag je hier achterlaten:

Vote✨

Deel♻

Comment💌

Niet gecontroleerd op spellingfouten.

1094 woorden.