The Day I First Met Love ( Hiatus )

C-6(Uni+Zawgyi)

(Unicode)

မင်းတို့​ကို​ပြောပြရင်ယုံမှာ​တောင်မဟုတ်ဘူး လုဟန်ဆိုတဲ့ငါက  ကိုကြီးနဲ့တူတူ ပန်းခြံမှာလမ်း​လျှောက်​နေရတယ်။
ထမင်းစားပြီး​တော့ အိမ်တန်းပြန်ရမယ်ထင်တာ ကိုကြီးက ထပ်ဆွဲလားရမ်းလားနဲ့  လုဟန် လက်ကိုဆွဲပြီး သွားမယ်ဆိုပြီး​ခေါ်ချလာတာပဲ....

​ လုဟန် သူနဲ့​ဘေးချင်းကပ်လမ်းတူတူ​လျှောက်​နေတဲ့ ​ချော​မောလှတဲ့အကိုကြီးကို​ မသိမသာခိုးကြည့်လိုက်တယ်။

ဒီကိုကြီးတကယ့်ကိုစမတ်ကျတာဗျာ
လုဟန်ထက် ​ချောတာ ကမ္ဘာ​ပေါ်မှာ ဒီကိုကြီးတစ်​​ယောက်ပဲ​တွေ့ဖူးတယ်။
ဒီ​လောက်​ချောတာ ကြိုက်တဲ့​ကောင်မ​လေး​တွေများမှာပဲ လို့ ​တွေးမိ​တော့ လုဟန် စိတ်ထဲမ​ကျေမနပ်ဖြစ်ကာ ကိုကြီး ကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။
*ငါ​လေးလဲ​ချောတာကို ဘာလို့လာမကြိုက်ကြတာလဲ*

"ဘာလို့လဲ လမ်းမ​လျှောက်ချင်​တော့လို့ ကြည့်​နေတာလား"

"ဟမ် အဟမ်း..သစ်ရွက်ဝါဝါလေးတွေ ကြွေကျတာလှလို့​ငေး​နေတာ.."

ကိုယ့်ဘာသာ လာကြိုက်မဲ့သူမရှိလို့ ကြည့်မိလိုက်တာကို
  ကိုကြီးကတစ်မျိုးထင်ပြီး လုဟန်ဘတ် ခပ်ပြုံးပြုံး နဲ့စကား​​ပြောလာတာမို့ နည်းနည်း​တော့ ​ကြောင်သွားတာမို့ ပါးစပ်ထဲရှိတာ ​ကောက်​ပြောရင်း ရယ်ပြလိုက်တယ်။
တကယ်တမ်းလဲ 
ကိုကြီး​ကြောင့်သာ လမ်း​လျှောက်​နေရတာ လုဟန်အတွတ်က​တော့ ပင်ပန်းပါတယ်။

"ဒါဆို​ ​ကိုကြီးတို့ ဟိုမှာ ထိုင်ကြမယ်​လေ"

ကိုကြီးလက်ညိုး​ထိုးပြတဲ့ ​​နေရာ​လေးကိုကြည့်​တော့  ​
နေဝင်တာကို​သေချာမြင်နိုင်မဲ့ထိုင်ခုံ​လေး~

ကျောင်းကိစ္စကလွဲရင် ကျန်တာ​ပြောစရာဘာမှသိပ်မရှိ
ရှိတာ ​တွေကလဲ ​စောနက ထမင်းစားတုန်းက ​ပြောပြီး​နေတာမို့ ဘာစကားမှမ​ပြောပဲ ခုံမှာ တူတူထိုင်ရင်း ဝင်​တော့မဲ့​နေလုံးကိုသာ နှစ်​ယောက်တူတူထိုင်ကြည့်​နေမိကြသည်။

လုဟန်က​တော့ ကိုကြီး ကို မထင်ရင် မထင်သလို​ငေးသည်။
​ငေးတိုင်းလဲ လုဟန်ကိုပြန်ကြည့်​နေတတ်တဲ့ ကိုကြီး မျက်ဝန်းနဲ့ ဆုံတတ်​သေးတာမို့  လုဟန် မျက်နှာက ပူထူ​နေ​လေရဲ့~