Melez |TAMAMLANDI|

Bölüm 27 Babam...

İyi okumalar:)

Elena koşarak yanımıza geldi. "Atalent kes şunu!" "Be- ben..." derken Peter ve John yanımızda belirdi. John"Elena sen Atalent'i götür. Biz hallederiz." "Ona bir şey olacak mı?" dememle evimizin salonunda belirdik. Herkes bana şaşkınca bakıyordu. Bende Elana'ya dönüp " Şeyy... Ben ona tam olarak ne yaptım?"

Elena yarı sinirli yarı şaşkın bir şekilde "Ne yani bilmiyor musun? En büyük korkularıyla yüzleştiriyorsun!" sonra annemlere dönüp "Eğer o sırada öldürmek isteseydi. Öldürebilirdi! İstemsizce yapıyor."  

"Bir dakika Emy!" dedim ve Carlos'u bıraktığım yere gittim. Orada olmayınca evine gitmek aklıma geldi. Gittiğimde sadece Peter çıkıyordu. "İş tamam. İkizim eve gitti bile hadi." birisi adımı seslendi. Emy'di gülüp el salladım."Bir dakika bekle." dedi ve pencereden kayboldu. Kapıya doğru minik adım sesleri duyunca gülümsedim. Kapı açılınca Emy yerine Carlos'u görmemle sinir topuna döndüm.

Carlos"Emy bir daha görmeyeceksin vampir!" dedi ve kapıyı o kadar sert kapatmıştı ki saçlarımın bir iki tanesi uçtu. İyi kapı kırılmadı ben burada sinirden köpüriyim iç sesimin düşündüğüne bak! Kapıya doğru nacizane küfürlerimi saydırırken"Bu kurdu öldüreceğim!!" Peter kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı.

O mükemmel vizyonlarımı görmeye başladım. Ne güzel görmüyordum. Ne oldu şimdi? Nefes alamıyordum. Oradaki kişi ben değildim. Yani bendim de şu an görünmez olarak izliyordum. Birisi beni boğuyordu. Ne kadar sakinsin gerizekalı! Seni öldürmeye çalışıyor! bu iç sesim neden böyle?

Ellerini çektiğinde boğazımdan kan geliyordu. Kesmişti. "Sen kimsin?" evet sen kimsin?Bence çok mantıklı bir soru sordum. "Kolye sahiplerinden biri!" bu bu Carlos'tu! İkizim geldi bana dönüp 'Salak yardım etsene!' dese de kendisi gitti ve beni ondan uzaklaştırdı. 'Bu arada benim adım Nyks'

Gerçek hayata döndüğümde Peter hâlâ kolumu bırakmamıştı. Yeni bir vizyon gördüm. Of ya... Yine aynı şeyleri gördüm. Ama sadece burada izlemiyordum. Beni şu an öldürürse gerçekten ölecektim. Sırtım kaya gibi bir şeye çarptı. Kim olduğuna bakmaya çalıştım.Ama gözükmüyordu. Sesi de robot sesi gibiydi. Üstündeki siyah ve bol pelerininden vücudundan da anlayamıyordum.

Boynuma dokunduğumda kolye vardı. Kolyeye bakmak için eğildim. Ama göremiyordum. Yoktu.... Orada olduğunu biliyorum ama ben göremiyorum. Dönüşeceğim sırada beceremedim. İsterik bir kahkaha attı.

Kişi "Küçük böcek dönüşemiyor." "S- sen adın" kişi "Ne oldu böcek, korktun mu?" devam etti. kişi "Kolyen nasıl? Sevdin mi? Oysaki bunu alırken ağzın kulaklarındaydı." üstüme yürümeye başladı ve "Sana bir teklifim var Atalent. Eğer kabul edersen babanla, ikizinle, halanla yaşayacaksın."

"B- ba-babam mı?" gözümden yaşlar süzülerken "O- o öldü." kişi" Hayır. O seni bekliyor." sesi yumuşamıştı. Kişi"Atalent etrafında anlamdıramayacağın kadar yalan dönüyor." o sırada benimle beraber diz çökmüştü. 

Madem babam yaşıyordu beni merak etmiyor muydu?

Madem babam yaşıyordu beni hiç özlememiş miydi? 

Madem babam yaşıyordu neden gelmiyordu?

Madem babam yaşıyordu neden benimle konuşmuyordu?

Kişinin sesi yumuşamış ve kırılgınlaşmıştı. Az önceki sert ve güçlü halinden eser yoktu. Sesimi biraz yükseltsem sanki kendi ile beraber kırılacaktı. "Atalent baban gelemez ama sen onun yanına gidebilirsin." "Neden?" kişi normal sesini gösterdiğinde onun kadın olduğunu anladım. "Çünkü seni koruyanlar izin vermiyor."  "Ama onlar beni ko-" kadın burukça  gülüp sözümü kesti ve "Onlar seni koruyor eğer baban iyi biri olsa yanına gelmesine izin verirdi. Diyeceksin değil mi? Atalent sen ve ikizin dünyanın en güçlü varlıkları. İkiniz birleştiğinizde aktif olmuş bir atom bombasını tek kelime ile durdurabilirsiniz. Gerçi onu tek de yapabilirsiniz. Evreni parçalayacak güce sahipsiniz. Annen babanın öldüğünü söyledi çünkü ihtimalleri ortadan kaldırdı. Mesela ayrıldığını söyleseydi. Sen babanı görmek isteyecektin? Doğal olarak da ikizini görücektin."