Baekhyun အခန္းထဲ မွာေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္လမ္းေလ်ွာက္ေနမိသည္။
သူဒီအခန္းထဲ ကမထြက္ရသည္မွာေလးရက္ရိွၿပီ။
ေနမေကာင္းမခ်င္းအခန္းထဲ ကမထြက္ရဘူးဆိုတဲ့ Sehun အမိန္ ့နဲ႔ လူမမာလိုဒီအခန္းထဲ ပဲေနေနရတာ။က်ြန္ေတာ့္ဒဏ္ရာေတြကလဲ သက္သာေနပါၿပီ။Sehunေရာ....ေနေကာင္းသြားၿပီလား။
က်ြန္ေတာ္သူ႔ကိုေတြ ့ခ်င္လွၿပီ။
*knock...knock*
"အကိုေလး....ေန ့လည္စာလာပို႔တာပါ။"
က်ြန္ေတာ္ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း ထမင္းပြဲ ျပင္ေပးေနတဲ့ မိန္းကေလးကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"Sehun ေကာ....ရံုးသြားၿပီလား.."
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုေလး...သခင္ေလးကမနက္အေစာႀကီးထဲ ကရံုးသြားပါတယ္။"
"Aww...."
"...."
"....သူ....ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား..."
"႐ွင္!ဘာကို...."
ေကာင္မေလးကဘာမွသိပံုမရတာမို႔ Baekhyun စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။
"ထားပါ...ထားပါ...မင္း..ေန ့လည္စာလာပို႔တာပဲ မလား.."
"ဟုတ္ကဲ့အကိုေလး.."
"ဦးေလးmin young ေရာ..."
"ဦးေလး min young ကျခံထဲမႇာပါ။"
"အမ္းအမ္း...သြားေတာ့..."
ေကာင္မေလးထြက္သြားေတာ့ွ baekhyunထမင္းပန္းကန္ေတြကိုတခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။သို႔ေသာ္ စားခ်င္စိတ္မရိွတာမို႔ ျပန္အုပ္ထားရင္း၀ရံတာဘက္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။
လတ္ဆတ္ေသာေလေအးေအးတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ စိတ္ကေတာ့ၾကည္လင္သြားေလသည္။
စိမ္းျမေနေသာ တျခံလံုးအားငံု႔ၾကည့္ရင္းအေတြး၀င္မိသည္။
က်ြန္ေတာ္သည္က အထီးက်န္လြန္းလွပါသည္ဟူ၍....
အသက္မျပည့္ေသးသည့္မိန္းမငယ္ေလးလဲ မဟုတ္ပါဘဲ က်ြန္ေတာ့ဆီမွာလြတ္လပ္မွဳတို႔မရိွ။
YOU ARE READING
OWNER : Remastering Version
FanfictionSehun×Baekhyun Cover by @MaaYa_H A new cover by @May_ZiTao Started date : 1.6.2018 Remastering Version : 26.02.2022 Publish again : 7.2.2024
