29.

143 8 0
                                    

"Wat is er gebeurt?" Vroeg Lukas ongerust.

Hij had hard gelopen en moest nog op adem komen.

Ik zei Niks. Het enige wat ik nu nog wou doen was huilen.

Hoe kon ik nu zo een idioot zijn om met Leon aftespreken.

"Je kan niet geloven hoe blij ik ben dat je hier bent"

Dit waren de enige woorden die ik uitsprak.

In stilte gingen we samen naar mijn huis.

Aangekomen daar zag ik dat mijn moedet thuis was.

Zelf was ik veel te lui om mijn sleutel te zoeken dus ik belde gewoon aan.

Met een grote glimlach deed ze de deur open.

Ze begroette Lukas en mij en ging terug naar de keuken.

Ze maakte pannekoeken.

Mijn moeder maakte echt te beste pannekoeken.

Intussen tijd gingen Lukas en ik op mijn kamer gaan zitten.

Ik Knuffelde hem. Zo stevig als ik maar kon.

Net wanneer ik wou gaan zitten voelde ik mijn telefoon trillen.

Ik opende mijn gsm. Het was Leon.

Sorry.

Ik kon de woede in Lukas zijn gezicht aflezen.

Verstaanbaar ook wel.

Waarom liet hij mij gewoon niet met rust.

Oke vriendelijk dat hij zich excuseert maarja.

Lukas zei me dat ik gewoon kort moest antwoorden.

Ik stuurde hem dan ook gewoon dat het oke was.

Wanneer ik mijn telefoon wou op mijn Tafel leggen zie ik dat iemand me belt.

Nee toch, het was Leon.

Waarom belt hij mij nu?

Ik besliste om het gewoon te negeren.

Maar hij bleef maar bellen.

Wat wou hij toch van mij?

i kissed him✔Donde viven las historias. Descúbrelo ahora