i kissed him✔

33.

Wanneer de woorden nog maar net waren uitgeschreeuwt hoorden we het deurbelletje van het koffiehuis.

Er kwamen zware voetstappen binnen.

Wanneer ik opkeek van mijn koffie zag ik dat Marie haar gezicht verstijfd was.

Ik draaide me om en zag meteen de rede waarom haar gezicht er zo uitzag.

Het was Leon.

Hij had ons nog niet gezien.

Ik keek naar Marie ze haalde haar shouders op.

Toen draaiden mijn ogen terug naar Leon.

Ik zag hoe hij rond keek.

Op een gegeven moment wenkte zijn ogen af naar onze tafel.

Hij schrok en liep uit het koffiehuis.

Ik zag hoe Marie opstond dus ik volgende haar.

Beiden achtervolgenden we nu Leon.

Waarom weet ik ook precies niet.

Ze wou hem vast iets zeggen.

Gelukkig was Marie hardloopster en kon ze hem vlug inhalen.

Ze stopte hem.

Je zag hoe zijn hele gezicht rood werd.

Marie ondervraagde hem vurig.

"Waarom stuurje ons nog steeds?'

Er kwam weinig klank uit zijn mond.

Gelukkig kon Marie zich beter inhouden dan Lukas.

Ik dacht aan hem.

Ik dacht aan zijn stem.

Zelf hoorde ik hem Alice roepen.

Ik was weg met mijn gedachten.

Tot ik geklop voelde op mijn rug.

'ALICE?'

Shit het was helemaal geen droom.

Hij was hier echt.

Zijn ogen waren precies kanonskogels.

Ik had hem nog nooit zo boos gezien.

"Ik ik kan het uitleggen" zei ik stoterend.

"Ik moet het niet weten. Ik ben er klaar mee. We hadden iets afgesproken"

Na deze woorden draaide hij zich om en liep weg.

Ik liep achter hem.

De woorden dat ik hier niets kon aandoen viellen meermaals.

Hij negeerde mij gewoon.

Ik volgende hem helemaal tot bij hem thuis.

"Weetje Alice, ik dacht dat we samen hadden besloten dat je hem niet zou spreken.  Nu hebje deze beloofte gebroken."

"Maar laat me het dan uitleggen"

Na lang twijfelen kreeg ik mijn antwoord.

"Je hebt 5 minuten"

__________________
Wow, mijn boek heeft al over 2000 reads.
Ik had dees nooit zien aankomen.

Dankjewel aan iedereen die mijn boek leest ❤