30.

151 11 3
                                    

Ik zag dat Lukas er echt genoeg van het.

Hij nam zijn rugzak en liep naar buiten.

Zelf probeerde ik hem bij te houden maar dat ging niet zo gemakkelijk.

"Hé wat is er toch met jou?"  Vroeg ik hem.

Hij keek weg van mij en liep gewoon verder.

Nu had ik er genoeg van.

Ik zette een sprint in en liep naar hem toe.

"Wat is u probleem eigenlijk" riep ik nu.

Eindelijk was er antwoord.

"Mijn probleem is die Leon. Kan hij jou niet gewoon met rust laten."

Ik probeerde hem te kalmeren.

Na enkele ongeblikken kreeg ik hem zo ver om op een bankje te gaan zitten.

Ik zei hem dat hij moest letten op zijn ademhaling.

Dat deed hij.

Ik zag hoe het rood in zijn gezicht wegtrok.

"Die Leon mag hopen dat ik hem nooit tegen kom"

Ik keek hem Aan.

"Laten we dit gewoon afspreken" zei ik hem "als we hem zien negeren we hem." Stelde ik voor

Hij knikte zacht en nam mijn hand vast.

"Ik wil gewoon niet dat hij jou nog meer kwets" zei Lukas op een lieve toon.

Hij had echt een emens lieve kant waar ik echt verliefd op was.

Ik Kuste hem.

Na enkele minuten van zwijgend kijken naar de bomen in het park stonden we recht.

Hij stond eerst recht en stak zijn hand naar mij uit.

Ik nam hem vast en hij trok me omhoog.

Deze beweging eindigde in een knuffel.

Ik vond het zo leuk om hem vast te houden.

Ik keek voor me uit.

Er was een café. Ik zag de een Bekend gezicht naar buiten lopen.

Het was Leon.

i kissed him✔Onde as histórias ganham vida. Descobre agora