Zawgyi
ညေရာက္စျပဳလာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနလံုးနီနီက အထပ္ျမင့္တိုက္ေတြၾကားထဲကေန တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္စျပုေနေလၿပီ။
နန္းေတာ္သဖြယ္ႀကီးမားလွေသာ အိမ္ႀကီးတစ္ခုရဲ႕ အခန္းတစ္ခုအတြင္း႐ွိ လိုက္ကာစေတြက အလင္းေရာင္တစ္စတစ္ေလေတာင္အ၀င္မခံႏိုင္သည့္အလား ဆြဲပိတ္ျခင္းခံထားရသည္။
ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနေရာင္က်ဲတဲတဲက်န္ေနေသးေသာ္လည္း ထိုအခန္းအတြင္းကေတာ့ ေမွာင္မည္းတိတ္ဆိတ္လ်က္။ သို႔ေသာ္ အေသအခ်ာနားေထာင္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆိုဖာတစ္ခုအား ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့မွီကာ ထိုင္ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႐ိႈက္သံသဲ့သဲ့နဲ႔ ခပ္တိုးတိုးေတာင္းပန္စကားေတြကုိ ၾကားႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ထိုေကာင္ေလးေဘးနားမွာေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္စီက ျဖဲကာလံုးေခ်ထားပံုရတဲ့ မ်ားစြာေသာ စာရြက္အပိုင္းအစေတြ၊ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ကြဲေၾကေနေသာ ေႂကြပန္းအိုးတစ္လံုးႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက အျဖဴေရာင္ Tulip သံုးပြင့္ကေတာ့ ေနရာယူလ်က္။
ျပန္႔က်ဲေနေသာစာရြက္ျဖဴျဖဴေတြၾကားက ထို ေကာင္ေလးဆုပ္ကိုင္ထားေသာစာရြက္ေလးကို ျဖန္႔ၿပီးဖတ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့.....
2015 March 28
ဒီေန႔လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္။
အ႐ူးလိုပဲ! မိုးေရထဲမွာထိုင္ေနတာ။
အျမင္မေတာ္တာနဲ႔ ထီးသြားမိုးေပးလိုက္ေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ ေအးစက္စက္ မ်က္လံုးေတြ။ ဒီတိုင္းမိုးေရထဲဆက္ထိုင္ေနရင္ တစ္ခုခုျဖစ္မွာဆိုးလို႔ေျပာတာကိုလည္း မ်က္ေမွာင္ေတြက်ံဳ႕ျပီးျကည့္တယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးပဲလက္ထဲထီးအတင္းထိုးထည့္ရင္း အိမ္ကိုအေျပးျပန္လာလိုက္ရတယ္။
