MODEL SERIES 2: Jiana Cassandra Avila - Revised

Chapter 10

"So you're finally back?"

Para akong natuod mula sa kinatatayuan ko. Isang baritonong boses ang narinig ko mula sa likod ko.

Damn, dapat pala ay nagkulong nalang ako kasama ang anak ko sa kwarto. Sana pala ay hindi ako lumabas. But my son asked me for milk kaya bumaba ako para magtimpla at hindi ko naman inaasahan ang pagdating ng tatay ng anak ko.

"How are you? You happy now?" He said sarcastically as he move his face towards mine.

Agad namang nag-init ang ulo ko at kaagad sinampal ito. Ngunit ngumisi lamang ito ng nakakaasar.

"How dare you to talk to me like that." I told him.

That's it? Babalik na naman ba kami sa dati? Ilalabas na naman niya ba sa akin ang lahat ng hinanakit niya? Uungkatin na naman ba niya ang nakaraan?

Yeah! I know its my fault in the first place ngunit hindi na niya kailangan ipamukha sa akin ang mga maling nagawa ko.

Sinalubong ko ang galit na tingin nito sa akin. Kitang-kita ko sa gilid ng mata ko ang pagkakabakat ng kamay ko sa pisngi niya. Serve him right!

"You Fucking Kidnap Me..." I shouted at him.

Bahagya naman akong dumistansya dito ngunit maagap nitong nahapit ang bewang ko na ikinaawang pa ng labi ko.

I wanted to cursed him. I wanted to hurt him so bad-but damn I can't. I just can't! I don't know. Nanghihina ako ngayong nasa harap ko na siya.

I was really stunned for what he did to me right now.

Sa sobrang bilis ng pangyayari ay nalaman ko nalang na magkadikit na ang aming mga labi. Para akong posteng natuod na tila hindi makagalaw galaw sa pagkabigla.

Nang maramdaman kong gumalaw ang mga labi nito ay kaagad akong humiwalay dito.

"DAMN YOU!" I slap him for the second time. Nanginginig ang mga kamay kong tumama sa mukha niya.

But damn him. Tumabingi lamang ang mukha nito at tila walang pakialam sa ginawa ko sa kanya.

"You're so goddamn unbelievable." I told him using my sarcastic voice. But he just look at me seriously. Na para bang wala lang sa kanya ang lahat.

"Kani-kanina lang ay galit na galit ka sa akin na tila ba'y ang laki laki ng atraso ko sa iyo. Why? Why-are you always like-that? Why are you always mad at me? Dahil umalis na naman ako? O dahil bumalik na naman ako? Tell me, Sam? I am that bad? Masama ba ako?" Oh god! My tears started falling on my cheeks.

There was a pang in my chest right now.

"Ano bang dapat kong gawin ha? You asked me if I am happy?" Hamon ko dito upang mapalitan ang ekspresyon ng mukha niya.

So naaawa na siya sa akin ngayon? Damn!

Tuloy tuloy lamang akong napalunok sa kanya at mariing tinitigan ito. "...fuck that-happiness, Samuelle. I am not fucking happy since I left my child with you. I'm not happy since I left Alexus. Am I that bad mother-the fact that I abandon my child-my own child? Because I fucking chose my career-I chose my own decision-over my son." I cried out loud. "So kaya ka ba ganyan sa akin ngayon? Kaya ganyan mo ako kung ituring ngayon? I hate you. I just hate you so much, Samuelle palibahasa wala kang alam sa nga nangyari." I sobbed.

Sa gitna ng pag iyak ko ay hindi naman ako nakarinig ng isang salita mula sa kanya at nanatiling seryoso lamang ang kanyang mukha.

Bakit ba napaka manhid niya? Hindi niya maramdaman ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Fuck him!