The Airplane Crash ✔

=32=

p.o.v Lexi.

Helaas gebeurt hetgeen wat ik nou net niet wil. Een van de politieagenten staat in de opening van de kast en kijkt ons aan.

'gevonden' roept hij hard door het gebouw.

Niall zijn arm om Adam verstrakt en ook voel ik dat hij mij wat meer tegen zich aan houd. 'we verzoeken u uit de kast te komen' zegt de politie.

Niall gehoorzaamd en staat op. Hij wenkt mij dat ik ook moet komen. Voorzichtig loop ik naar Niall, waar ik tegen hem aan ga hangen. Hij is echt een geweldige vader, ze kunnen me niet van hem afpakken.

'bent u Niall Horan, met Lexi en Adam' vraagt de politieagent. Steeds meer agenten verzamelen zich in de deuropening. 'jaa, dat zijn wij' antwoord Niall. 'Dan wil ik zonder geweld dat u de 2 kinderen aan mij overdraagt. Doet u dat niet, zullen we het met geweld doen'.

Door zijn woorden wordt ik alleen maar angstiger. 'hoezo? Wat is de reden dat deze 2 kinderen bij me weg moeten? Omdat we bij een auto ongeluk betrokken waren? Want volgens mij is het al lang duidelijk dat het niet mijn schuld was daarvan. Ik wil gewoon een duidelijke reden waarom ze van me worden afgepakt voordat ik ze überhaupt af geef'.

Niall gaat hard tegen de politieagenten in. 'omdat u niet goed voor de kinderen bent en geen oudervaardigheden heeft'.
'wat zijn oudervaardigheden dan? Volgens mij dat je de kinderen gelukkig houd en daar ben ik vrij goed in hoor'.

'Ik wil de kinderen, geen discussie'. De politieagent begint boos te worden merk ik. 'je krijg ze niet. Dit zijn mijn kinderen en je kan ze niet van me afpakken. Je maakt ze op dit moment bang en ze willen helemaal niet met jullie mee. We stonden op het punt om wat lekkers te gaan halen en dat wil ik gewoon gaan afmaken'.

Niall geeft niet toe en blijft gewoon voor ons strijden. 'wilt u dat wij geweld gaan gebruiken'. 'Niall, nee'. Angstig kijk ik hem. 'het komt goed liefje, jullie gaan niet zomaar weg'.
Hij wrijft over mijn hoofd, wat niet helpt om me te kalmeren.

'sla hem in de boeien jongens'. Mijn ogen worden nog groter dan ze al waren. Een paar agenten lopen naar Niall toe. Eentje wil Adam pakken maar gelijk draait Niall weg. 'je kunt me veel maken, maar van mijn kinderen blijf je af'. Ook de rest van de jongens komen door de politie menigte gepropt en gaan bij Niall staan.

Beschermend komt Louis bij mij staan en Harry en Liam bij Niall en Adam. 'blijf gewoon van ze af'. 'Willen jullie ook mee naar het bureau want dan zal ik vooral doorgaan met waar jullie mee bezig zijn'. 'je doet maar, wij laten hem niet in de steek'.

Gelijk zodra dat gezegd wordt, worden de 3 jongens in de boeien geslagen en de kamer uitgehaald. 'zo, als ik jou was zou ik de kleine afgeven'. Niall gaat bij mij staan en geeft me Adam.

'Sorry Lexi, ik kan niks. Ze winnen toch. Alsjeblieft let op jezelf en op Adam. En kom me alsjeblieft snel weer opzoeken. Ik hou zo veel van jullie en zal altijd klaar staan voor als jullie weer terug komen, ik beloof het je'.

Niall zijn gezicht is nat van de tranen terwijl hij Adam in mijn armen duwt. Ik klem mijn armen stevig om hem heen, bang om ook Adam te verliezen. Niall wordt gelijk in de boeien geslagen en de kamer uitgehaald. Een vrouw zonder politiecostuum komt bij ons staan, en probeert ons gerust te stellen. Ik wordt alleen maar boos van haar.

'hou je mond' zeg ik na een tijdje boos. Ik storm de kamer uit, naar beneden waar ik zie hoe ze Niall in de politieauto willen zetten. Ik ren naar buiten en ren huilend naar Niall toe.

'Alsjeblieft Niall, laat ons niet alleen. Nee, ik wil niet nog iemand verliezen'. Mijn ademhalen versnelt en ik heb hoofdpijn van het huilen. 'meisje, ga terug naar binnen' zegt een politieagent.

'nee, laat mijn vader gewoon gaan. Hij heeft niks gedaan. Het is al erg genoeg dat jullie ingaan op geld. Het is verschrikkelijk dat ik jullie een bedrag kan geven en dat jullie dan gewoon iemand onterecht oppakken. Dat jullie voor dat bedrag gewoon een gezin uit elkaar rukken is alleen maar zieker. Hoe kun je zo zijn'.

Boos schop ik tegen het been van de agent. 'luister eens meisje. Wij hebben dit doorgekregen van de baas en hebben er verder niks ermee te maken. Dus doe lekker boos tegen iemand anders en laat ons gewoon ons werk doen'. 'ik wil mee naar het bureau'.

'jij gaat nu terug naar binnen en gewoon op de bank zitten'.
'niet voordat je mijn vader los hebt gelaten'. 'dan kun je lang wachten meid'. 'en als je nu niet weg gaat zal ik ervoor zorgen dat iemand jou en je broertje hier wel weghalen'.

Niall kijkt me smekend aan dat ik naar binnen moet. 'nee papa, dat kun je niet maken. Alsjeblieft, ik wil bij jou zijn'. Het lijkt hem te raken dat ik hem papa noem en hij is in een tweestrijd met zichzelf.

'luister is liefje. Ons contract loopt over 2 maandjes af en dan komen wij jullie gelijk weer halen. Jullie zullen zo naar het weeshuis worden gebracht waar je gewoon heel irritant moet doen zodat je niet geadopteerd wordt en dan over 2 maanden staan wij daar weer om jullie gewoon mee te nemen. Ik beloof het je, afgesproken?'.

'komen jullie echt?'.
'wij komen zeker weten wel'.

'en nu ga je weg' zegt de politieagent. Ik geef nog een kus op Niall zijn voorhoofd, laat Adam dat ook doen en loop dan met pijn in mijn hart naar binnen. Ik zie hem pas weer over 2 maanden, verschrikkelijk.

Zoals gezegd moeten we onze spullen pakken en staat er al snel een auto voor het huis die ons mee zal nemen naar het weeshuis. Ik kijk nog een keer naar het huis en stap dan samen met Adam in de auto.

Ik zal er echt alles aan doen dat wij 2 bij elkaar blijven. Hij zal bij mij op de kamer slapen en niemand komt zomaar aan hem. Hij is alles wat ik nu nog heb en daar moet ik vooral goed voor zorgen.