Rüyalarıma giren birisi vardı. Sesi kulaklarıma geliyor kalbime işliyordu. "Benim kaderimi yaşama. Biz senle aynıyız. Benim başaramadığım şeyi sen yap."
"Senin başaramadığın şey ne?"
"Dur!... Bekle...! Gitme!... "
Uyandığım zaman ağlıyordum. Kahvaltı yapmadan önce yine saraydan çıkıp kiraz ağaçlarına gittim. Bana huzur veren tek yerdi burası. Ağaçların arasına girdim ve gözlerimi kapattım.
Yine bir rüya görüyordum. Cennet gibi bir yerdeydim. İki kişi orada yeşilliklerin arasında oturuyor birbirlerini izliyorlardı. Saçları kızılın en parlak rengine sahip dudaklarıysa saçlarının renginde, beyaz tenli güzel mi güzel genç bir kız. Yanında da kömür gibi renklere sahip saçları ve gözleri olan beyaz tenli bir genç. Birbirlerine döndükleri zaman görünür oldu armaları. Uchiha ve Haruno arması... Sonra ismimin yankılanması ile gözlerimi açtım .....
"S-sen yine ne yapıyorsun burda Uchiha san?"
"Ehm ayaklarım getirdi beni buraya."
"O zaman geri götürsün ayakların seni."
"Sizi bırakıp gidemez ki bu bedenim ve ruhum."
Bu sözler ile sarıldı bana bense durduğum yerde dona kalmış kıpkırmızı olmuştum. Yüzünü görmek istiyorum ama korkuyorum da beni kendisine bu şekilde bağlayamazdı o... O bir Uchiha idi... Ben ise bir Haruno... sonumuz yoktu bizim... Bir sonumuz olamazdı...
YOU ARE READING
We Must Not Fall Love!!
Fanfictioniki düşman ailenin çocuğu. masumca bir aşk! -sasuke kun seni seviyorum ama olmaz. biz birlikte olamayız. olmamalıyız! -umrumda değil. Sakura, seni ben sen olduğun için seviyorum. kurallar umrumda bile değil ben ne olursa olsun seni seviyorum.
