Anlattığı şeyler o kadar tuhaftı ki... O ses kimindi acaba..? Veya Sakura'nın rüyalarına giren kişiler kimdi? Neden buraya gelmemiz için haykırdı o ses peki?...
Bir sürü soru vardı kafamda... Ancak hepsi yanıtsız kalıyordu. Ben düşünüyorken Sakura dışarıya doğru gidiyordu. Ben de yanına gittim ve onu durdurdum.
"Nereye Sakura?"
"Sence?"
"Gitmeni istemiyorum..."
"Ama gitmek zorundayım.. sen de öyle!"
"Öyle bir zorunluluğumuz olduğunu sanmıyorum... "
"Tabii ki var. Ne saçmalıyorsun!?"
"Sakura! Ben... Ben sana aşık oldum. O gün... O gün sadece şaka yapıyormuşum gibiydi belki ama... Şaka değildi... Ben gerçekten aşık oldum sana ilk görüşte..."
"Devam etme Sasuke san!"
"Neden Sakura?!!"
"Sasuke san... Biz...ikimiz de düşman ailelerin çocuklarıyız.. eğer bu durum öğrenilirse ne olacağını biliyor musun?! İkimizi ayıracaklar... , asla sevgili olmamalıyız. Asla aşık olmamalıyız... olmamalıydık... Birbirimize duyduğumuz bu sevgi... çok yanlış.... "
Gidip ona sarıldım ve kulağına fısıldadım.. "Beni senden ayırmaya kimsenin gücü yetmez Sakura! İsmimiz veya nereye ait olduğumuz.. ikisi de umurumda değil ben seni her şeyden çok seviyorum."
Bu söylediğim şeyle gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Onun dudaklarını öptüğümde ise şaşkınlığı her halinden belli oluyordu.
"Sakura seni seviyorum... Bu sebeple beni senden kimse ayıramaz anladın mı beni.. "
"Ben de seni seviyorum..."
"Lütfen kitabıma bakın please... " Diye yalvarıyorum ancak kitabıma bakan okuyan bir kişi bile yok ağlamak istiyorum ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
We Must Not Fall Love!!
Fanfictioniki düşman ailenin çocuğu. masumca bir aşk! -sasuke kun seni seviyorum ama olmaz. biz birlikte olamayız. olmamalıyız! -umrumda değil. Sakura, seni ben sen olduğun için seviyorum. kurallar umrumda bile değil ben ne olursa olsun seni seviyorum.
