Obviate Difficulties By Love

[18]

"ဟို ကြ်န္ေတာ္"

"ဟင္ စဥ္းစားေပးမယ္မလား"

သူ႔ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာရဲရဲေလးျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လာသည္...

"မသိဘူးဗ်ာ..လက္ကိုလႊတ္..အခုက်ေတာ့ ခင္ဗ်ားလက္ကမနာေတာ့ဘူးလား"

မ်က္ေစာင္းေတြထိုးရင္း ႏႈတ္ခမ္းဆူကာေျပာလာသည့္ စကားေၾကာင့္ ရယ္မိသြားပါ၏...

"စဥ္းစားေပးကြာေနာ္..ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္သာျပန္ခ်စ္လိုက္ အရာအားလံုး အခ်စ္ဆံုးသေဘာျဖစ္ေစရမယ္"

"ဘယ္လိုေတြေခၚေနမွန္းမသိ သြားေတာ့မယ္..ဒီလက္ေတြကလည္း အျမဲတမ္း ပိုင္ဆိုးပိုင္နင္းနဲ႔လာလာကိုင္တာ"

အရင္တစ္ခါဖြင့္ေျပာခံရတုန္းကလိုမဟုတ္ အခုတစ္ခါမွအရမ္းရွက္ေနတဲ့KyungSooကို ၾကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့မွာ အသည္းတယားယားျဖင့္ပင္...

အေျခအေနေတာ့ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမယ္မလား...

"စဥ္းစားေပးမယ္ဆို လက္ကိုလႊတ္ေပးမယ္"

"စဥ္းစားေပးမယ္ လက္ကိုလႊတ္"

"တကယ္ တကယ္စဥ္းစားေပးမွာလား"

တအံ့တဩေမးေတာ့ ဆူပုတ္ပုတ္ၾကည့္လာသည္...

"ဟုတ္တယ္ဆို"

"အားးး ဟုတ္ၿပီ..အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္ေနာ္ အခ်စ္ဆံုး"

"အာ့ ေသပါၿပီ"

စဥ္းစားေပးမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ အေပ်ာ္ေလးလြန္ေနတုန္း ေျခေထာက္ကိုတက္နင္းလိုက္သည္ေၾကာင့္ အာ့ခနဲေအာ္မိသြား၏...

အခ်စ္ဆံုးကလက္သံ မဟုတ္ဘူး ေျခသံေျပာင္လိုက္တာ...

ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့ကိုလွည့္မၾကည့္ပဲ ထြက္သြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးမိတာအခါခါ...

ဒီတစ္ခါေက်ာခိုင္းသြားတာကေတာ့ ေဝးရဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူးထင္ပါရဲ႕...

လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေက်ာ္က KimJongInက KyungSooရဲ႕ေက်ာျပင္အား နာက်င္မႈေတြနဲ႔ေငးၾကည့္ခဲ့ရေပမယ့္ အခုKimJongInကေတာ့ အျပံဳးပန္းေတြေဝဆာစြာ ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးကို ေငးၾကည့္ေနေလ၏...