Hi! In dit boek schrijf ik met behulp van writing prompts kleine verhaaltjes. Gewoon om te blijven schrijven en om een beetje te oefenen. Ik weet zeker dat er wel een leuke voor je tussen zit. Chop chop! Open het boek maar! :)
[Yay! Een nieuwe prompt! Ik ben best wel een beetje trots op deze. Bereid je voor op liefde, spanning en sensatie! Het is overigens mijn eerste fantasy verhaaltje dus ik hoop dat hij een beetje is gelukt :) Byeee, en laat even weten wat je er van vond]
✰ p r o m p t ✰
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
✰ ✰ ✰
'Mijn GOD, dit meen je niet.' roept de prinses uit. Ze slaat met een zucht haar hand voor haar ogen, en knijpt vervolgens in haar neusbrug.
'Godverredomme, je laat die man twéé seconden alleen en hij wordt gekidnapt door z'n broer.' Haar lichtroze jurk begint wild om haar enkels te flapperen als ze begint te ijsberen. Het enige geluid in de grote zaal is het klakken van haar hakken op de grond.
'En, ehm ... nu?' vraagt Coby een beetje verlegen. Hij voelt zich duidelijk niet op zijn gemak bij mensen van de wet, en is al zo lang we hier zijn bezig dichter bij de deur te komen om te ontsnappen. Helaas heeft hij onder weg drie vazen omgestoten, en is twee keer over het tapijt gestruikeld.
'We gaan er achter aan natuurlijk.' zeg ik hem. Ik leun even met mijn hoofd tegen het koude marmer van de pilaar waar ik tegenaan geleund sta.
'We wachten nog totdat Flamo er is en dan volgen we het spoor van de kidnappers. Ik heb vast nog wel een drankje in mijn tas zitten zodat we nachtvisie krijgen. Die zijn trouwens heel leuk om te maken, gewoon wat wortel van de Nachtkoningin fijnmalen met eikenhout, en uiteraard druppels Zwart Aiflium voor de-'
'Tade, we snappen het, Jezus ik hoef niet te weten hoe dat godvergeten drankje in elkaar zit.'
Everly is altijd opgefokt. Ze kwetst me de helft van de tijd, maar ik kom er wel overheen. Ik irriteer me ten slotte ook aan haar. Het is natuurlijk ook niet echt makkelijk voor haar dat haar vader is ontvoert. Al zat het er overduidelijk aan te komen. Die man is net zo afhankelijk van zijn personeel als een baby van zijn ouders. Hij kan niks zelf, niet eten, niet lopen, niet slapen, of vechten. Zodra het personeel hem in de steek zou laten was hij er geweest, en dat is nu net het geval.
Het zou aan de ene kant beter zijn om hem maar te laten stikken. Hij staat niet echt op goede voet met het volk, maar zelfs zij weten dat de situatie waarin ze leven altijd beter is dan wat er zou gebeuren als Lord Frederic de macht zou krijgen.
'Goos! Blijf met je poten van me af!' Hoor ik Everly gillen. Naast haar duikt Coby weg voor een klap, die anders heel pijnlijk op zijn kaak was gekomen. Hij houd een gouden halssnoer in zijn hand, en heeft een kop als een boei.
'Geef die ketting terug Coby.' Commandeer ik, en hij houd beschaamt zijn hand op waaruit Everly boos de ketting grist. 'En hou je voortaan even in alsjeblieft.' Voeg ik er nog achteraan.
Op het moment dat ik mijn hoofd weer tegen het koude marmer van de pilaar wil laten leunen zie ik in mijn ooghoek een schim bij het bovenste raam van de zaal. Hij zit rustig tegen het kozijn aan geleund, en zelfs een meter of acht lager kan ik zien dat er een grijns om zijn mond speelt.
