Hi! In dit boek schrijf ik met behulp van writing prompts kleine verhaaltjes. Gewoon om te blijven schrijven en om een beetje te oefenen. Ik weet zeker dat er wel een leuke voor je tussen zit. Chop chop! Open het boek maar! :)
[yeeeet! Het heeft even geduurt maar hier is de nieuwe prompt! Was eigenlijk met een andere bezig maar toen ik deze las kwam de inspiratie gewoon binnen vliegen! Hope u like it! Laat even weten wat je er van vond <3]
✰ p r o m p t ✰
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✰ ✰ ✰
'MEREDITH!' hoor ik iemand gillen. Een grijns kruipt over mijn gezicht, ik spring van het gebouw af, en na een lange vrije val kom ik met een onmenselijke dreun neer op de brug. De brokken steen vliegen om me heen, en ik hul me in een schild van blauwe energie.
Het steen kaatst er op af, en het water waar ik vervolgens in beland dringt er niet tot door. Ik weet mezelf af te zetten op de bodem van de rivier en schiet met een enorme snelheid weer omhoog. Ik vlieg twee schimmen voorbij die razend staan te tieren en stampen. Ze proberen auto's te redden die al bijna in het water vallen, en mensen op te vangen die gevaarlijk aan de rand van de afgebroken brug bungelen.
Vele auto's zijn ook door de kracht van mijn val een stuk terug de stad in geblazen. Een ik zie iemand vliegensvlug tussen iedereen heen schieten en achter me aan suizen.
In middels zit ik al ver boven de ingestorte brug en begin naar beneden te vallen, en snel ook. Een beetje in paniek kijk ik om me heen en zie gelukkig dat ik recht boven een mast van de brug val.
Ik weet me aan het ding vast te grijpen en mezelf erop te trekken. Gehurkt kom ik even tot adem. Dan kijk ik op en zie ik dat de snelle schim van daarnet op de mast tegenover me zit. Ik trek een grijns, en ga rechtop staan.
'Hé Hunter! Wat eten we vanavond?!' Schreeuw ik naar de overkant. Ik zie dat hij zijn handen in zijn haar steekt en er klinkt een woeste grom.
'Je moest de Golden Gate bridge mollen?!' Gilt Hunter terug. Mijn grijns word groter, en ik trek mijn staart wat aan. Hij was een beetje uitgezakt door de wind.
'Dat ding stond er toch al een eeuw!' Schreeuw ik terug. 'En ik vond de kleur lelijk!'
'Hier ga je echt problemen mee krijgen Mer!' Gilt Hunter. Hij roept er nog wat achteraan maar de wind blaast zijn woorden weg.
'Ik zie je thuis wel weer Hunt!' Roep ik, en ik spring van de paal af. Ik laad een energie stoot in mijn hand, en breek mijn val als ik het wegdek raak met een nieuwe klap die de brug vervolgens in drieën deelt. Ik zet me af op de brokstukken asfalt en gooi de een paar die op mijn hoofd dreigen te vallen aan de kant.
'GODVERDOMME!' Roept Hunter van boven. Een schaterlach verlaat mijn lippen en ik sprint weg van het rampgebied, waar mijn drie broers de boel proberen te redden.
Mijn broers. De grote drie. De San Francisco heroes, en de meest gewaardeerde superhelden van de hele verenigde staten. Er waren behoorlijk veel verwachtingen van hun jonge zusje. Welke helden daden die uit zou richten. Helaas bleek ze niet zo goed te zijn in het superheld zijn als iedereen dacht, dus ze werd overschaduwd door haar broers, en vergeten. Zelfs bijna door hen.
