Madalas makapulot ng barya sa lansangan ang 11-year old na si Boyet na nakatira sa may squatter's area. Nang mamatay ang kanyang ina, ay nauwi siya sa pagtitiis sa kalupitan ng kanyang ama at mga kapatid. Nakahanap siya ng kaibigan at tagapagtanggol...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mataas ang sikat ng araw. May nagtitilaukang mga manok. Kaskas ng walis sa lupa. Rev ng mga motor. Malayo pa lamang ay rinig na ang sigaw ng magtataho.
Nakapamasok na si Boyet, ang polo na iningatan niyang hindi madumihan ay sinuot na muli. Pati na ang shorts at brip. Naupo siya sa hagdan ng bahay para magsuot ng medyas. Malaki ang medyas sa kanya kaya't itinupi niya ang dulo bago isinuot ang kanyang sapatos. Nguni't wala na ang kapares nito, nag-iisa na lamang ang sapatos. Kaya't ang nangyari ay:
Isang balat na sapatos at isang tsinelas.
Nagkamot siya ng ulo, napailing, tumayo at bumaba ng hagdan. Sa tapat ng kanilang bahay ay tumingala siya sa 2nd floor.
"Pasok na po ko, 'Tay," kanyang sabi.
Walang sumagot. Marahil ay natutulog pa ang ama. Inulit ni Boyet ang paalam.
"Pasok na po ko..."
At narinig ang boses ni Bert mula sa itaas.
"Oo, narinig kita," sabi nito. "O, heto..."
Mula sa bintana ay nahulog pababa at pumatak sa lupa ang isang P5 coin—baon ni Boyet. Ang kanyang limang piso kada araw. Dinampot niya ito. Mag-t-thank you sana siya sa ama, pero nag-alangan at tumalikod na lamang siya at umalis. Umiika-ika, pagka't hindi pantay ang kanyang lakad sa hindi magkaternong suot sa paa.
GUMAGAWA NG SIRANG BINTILADOR.
Ito ang nakasulat ng pentel pen sa karton na nakasabit ng alambre sa labas ng bahay ni Lolo Ando. Ang tirahan ay nakasandal sa malaking pader ng isang bakanteng lote. Gawa sa plywood, yero at karton. Sa tabi, may puno ng aratiris kung saan nakatali ang isang itim na aso.
Suot ang antipara, kinukumpuni ni Lolo Ando ang sirang bintilador na nakapatong sa kahoy na mesa. Nakalas na niyang takip nito't nililinis ang motor. Sa paligid ng kanyang bahay na kanya ring "shop", naka-display pa ang ilang bintilador na sira, nakapako sa pader ng bahay ang mga elesi.
Maya-maya'y dumaan si Boyet papasok ng iskul. Bitbit niyang plastic na iskul bag.
"Magandang umaga po, 'lo."
"O, Boyet, papasok ka na ba?" tingin ni Lolo Ando.
"Opo."
Sumenyas ang matanda, tinaas ang kanyang palad.
"Teka, sandali lang."
Huminto si Boyet at lumapit habang pumasok si Lolo Ando sa kanyang bahay para may kunin. Yumuko si Boyet para amuin ang asong nakatali sa puno ng aratiris. Hinimas niyang ulo nito at pumaypay ang buntot ng hayop at nilabas ang dila. Magkakilala ang dalawa.
