Madalas makapulot ng barya sa lansangan ang 11-year old na si Boyet na nakatira sa may squatter's area. Nang mamatay ang kanyang ina, ay nauwi siya sa pagtitiis sa kalupitan ng kanyang ama at mga kapatid. Nakahanap siya ng kaibigan at tagapagtanggol...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kinaumagahan ay aburido si Boyet. Papasok siya ng iskul nguni't hindi niya mahanap ang kanyang I.D. Pababa ng hagdan ay hinahalungkat niyang kanyang bag, halos baligtarin na niya ito. Tuloy ay naharangan niya si Pol na palabas ng bahay.
"Huy! Bilisan mo!" sigaw ni Pol.
"Nakita mo ba I.D. ko?" tanong ni Boyet.
"Aba malay ko!" sabi ni Pol at tinabig ang nakababata niyang kapatid na muntik mahulog sa hagdan. Papasok naman siya sa trabaho niya sa talyer .
"Nasaan kaya 'yun?" pagkamot ng ulo ni Boyet.
Inabot ni Pol ang P5 na coin.
"O, heto daw baon mo sabi ni tatay."
Kinuha ni Boyet ang barya.
"Ungas ka rin talaga," sabi ni Pol habang paalis. "'Yung dalas mong makakita ng barya kung saan-saan, ganon din kadalas mong makawala ng bagay!"
Naiwang nagkakamot ng ulo si Boyet. Hindi niya alam kung saan napunta ang kanyang I.D. sa iskul. Naiinis siya pagka't siguradong sisitahin siya ng titser. Umiiling siya na naglakad paalis.
Nang dumaan siya sa bahay ni Lolo Ando ay may binubutingting ang matanda na sirang bintilador. Suot niyang antipara at tumango nang makita si Boyet.
"O, Boyet, nakita mo na pala ang sapatos mo," pansin niya.
Gusto sanang huminto ni Boyet at makipagusap, pero male-late na siya sa eskuwela.
"Opo, 'Lo!" sabi niya at kumaway ng paalam.
Napangiti si Lolo Ando. Masaya siyang hindi na pruprublemahin ng bata ang sapatos nito. Ipinagpatuloy niya ang pagaayos sa sirang kasangkapan.
#
Tunog ng school bell, at masayang naglabasan ang mga elementary students para umuwi ng bahay. Nagmamadali si Boyet. Sa tulin, ay kanyang nilampasan ang ibang mga mag-aaral. Sa kanyang likuran ay hinahabol siya ni Enrico. Ready nang hamunin o muling kutyain ng bully ang kanyang mortal na kaaway.
"Hoy, Boyet! Boyet!" sigaw ni Enrico.
Pero, hindi siya pinansin ni Boyet.
"Boyet! Huy! Huy! Saan ka...?"
Dire-diretso lang si Boyet sa paglalakad, ni para ngang hindi niya narinig ang tumatawag sa kanya. Walang pakialam kundi ang nasasakanyang isipan. Tumawid ang bata at mabilis na nakaalis. Napakamot ng ulo si Enrico.
