Daughter Of The Maffia King

Hoofdstuk 65

Drie maanden later

'Oeh, die!' zei Amy enthousiast terwijl ze wees naar een zwart met rode jurk. 'Die is echt supermooi, Aims!' 'Dan kan mijn broer al helemaal niet meer zijn handen thuishouden.' Zei ik met een grijns. 'Hij mag met me doen, wat hij maar wilt. We hebben elkaar toch al geclaimed.' Zei ze terug met een grijns waarna ze de jurk uit het rek trok en hem zich voor hield. 'En?' 'Je moet hem passen!' Zei Ella knikkend.

Er is in de afgelopen maanden zoals gewoonlijk weer absurd veel gebeurd. Zo waren de gezichten van de gang van Nash priceless! En zoals je van Amy waarschijnlijk hebt op kunnen maken, mijn broer had eindelijk wat ballen gegroeid en haar op een date gevraagd. Een date werden er twee, twee werden er drie en zo door. Op de vijfde date, heeft hij haar verkering gevraagd. Ik weet nog dat ik zelfs nog dat ik Liam had moeten aansporen, aangezien Amy tegen mij had gezegd als hij bij de eerstvolgende date niet de vraag zou poppen, ze het zelf zou doen. Dit is ondertussen al twee maanden geleden.

Ik heb mijn broer nog nooit zo gelukkig gezien. Zelfs niet met Heather.

'Ik heb het gevoel dat we hier slagen.' Zei Nora knikkend. 'Dat had je bij de laatste acht winkels ook, babe.' Zei Eliv. 'Maar nu voor het echt.' 'Ook dat zei je bij de vorige winkels.' 'Maar dit keer meen ik het echt.' 'En ook dat is niet de eerste keer dat het je mond verlaat.' Zei ik grinnikend waarna ik de rekken langs liep.

'Waarom zijn we zo laat begonnen met zoeken voor onze galajurken? Het gala is freaking morgen!' 'Dat is een goede vraag, Liv.' Zei ik knikkend. 'Oh, El! Ik heb een perfecte voor jou gevonden!' 'Ik kom eraan!' riep ze vanaf de andere kant van de winkel waarna ze aan kwam rennen. 'Hier.' Zei ik met een lach waarna ik haar het korte, grijze jurkje voorhield. Haar ogen werden groot waarna ze me om de hals vloog. 'Dankje!' 'Kom, El! Dan gaan we samen passen!' riep Amy. Ella grinnikte en rende er toen met de jurk vandoor.

Ik glimlachte en stortte me weer op de rekken met jurken. 'Zal ik jou maar helpen? Ik hoef toch niet voor mezelf te kijken.' zei Eliv terwijl ze naast me kwam staan en ook door de rekken ging. Ik glimlachte dankbaar naar der. 'Ja, jij was er snel over uit. Gewoon de eerste winkel al.' 'Sommigen hebben gewoon en gaven. En anderen... ja, die zijn bij hun honderdste winkel nog niet klaar.' Ik grinnikte. 'Ik ga daar kijken.' zei ik knikkend naar de rekken in het rustige gedeelte van de winkel.

Eliv knikte waarna ik die kant uit liep. Ik zuchtte. Er zijn zoveel mooie jurken, maar ze zijn allemaal zo bloot en verhullend.

Na een minuut of tien door de rekken te hebben gezocht zag ik vanuit mijn ooghoek iets wat me wel aantrok. Ik liep naar de plek toe waar de jurk hing en trok hem zo uit het rek dat ik hem goed kon zien. De jurk was lang en luchtig en donker van kleur. De rokken zouden alle kanten op zwieren als ik een rondje zou draaien en het lijfje was gehuld in donkergrijze en zwarte edelstenen. Hij was prachtig. Ik staarde naar de jurk. Hij is alles waar ik vroeger voor de ontvoering van gedroomd had. Maar nu... nu weet ik het niet meer.

Hij is zo bloot en... het laat me angstig voelen. Ik draag tegenwoordig alleen nog maar lange kleren om mijn littekens te verbergen. Als ik deze jurk aan zou trekken zouden ze allemaal stuk voor stuk zichtbaar zijn. Ik schaam me voor mijn littekens. Ze zijn groot en lelijk.

Ik gooide mijn hoofd in mijn nek en zuchtte diep. 'Oh! Linny! Dat is de perfecte jurk voor jou!' zei Eliv enthousiast terwijl ze naast me kwam staan en de jurk goed in der op nam. 'Ik weet het niet, Livy.' Zei ik eerlijk terwijl ik met de rug van mijn hand de jurk streelde.

'Linny, wat is er aan de hand? Waar zit je met je gedachten? Wat laat je twijfelen?' 'Ik ben bang dat ze mijn littekens zien. Nee, ik weet dat ze mijn littekens gaan zien als ik deze jurk aantrek. Al mijn littekens, Liv. Ik wil ze juist verborgen houden. Uit het zicht.'

Eliv knikte begrijpend en pakte toen een lange jurk met lange mouwen uit het rek samen met de andere jurk. 'Volg mij.' zei ze enkel waarna ze met de jurken weg beende richting de paskamers. Ik zuchtte en volgende haar toen. Eliv liep een pashokje in waar ze de twee jurken ophing en zich weer tot mij wende.

'Oke, jij gaat nu beide jurken passen en gewoon niet letten op die littekens, oke? Je moet je niet laten belemmeren door je littekens. Als je dat wel doet laat je die littekens eigenlijk je leven bepalen. Je loopt dingen mis uit schaamte. Nou, laat me je zeggen dat je je niet hoeft te schamen voor je littekens. Ze zijn een deel van je en gaan ook niet weg. Je moet ze omarmen. Ze accepteren voordat je jezelf weer als mooi kan beschouwen.' Ik glimlachte toen ik die woorden herkende. Dat was namelijk wat ik tegen Eliv had gezegd toen ze zich schaamde voor het grote litteken op haar linker zij.

'Nou, ga dat hokje in en trek die jurken aan.' ik knikte en liep het hokje in waar ik eens goed naar de jurken keek. Ik ging meteen voor safe en trok de lange, bedekkende jurk aan. Ik betrapte mezelf dat ik via de spiegel naar de andere jurk bleef kijken. Oh, fuck it. Ik ga gewoon doen wat ik anders ook zou doen en laat me niet belemmeren door die markeringen op mijn huid.

Ik hees mezelf zo snel als ik kon uit de jurk en trok de andere aan. Ik keek naar mezelf in de spiegel. De jurk zat als gegoten en stond me ook geweldig, al zeg ik het zelf. 'Ben je klaar hierbinnen?' vroeg Eliv die haar hoofd de kleedkamer in popte. Haar mond viel open en ze keek me vol bewondering aan. 'Linn, je ziet er prachtig uit.' zei ze met een grote glimlach. 'Dankje.' Zei ik met een kleine glimlach, terug. 'Zijn de littekens echt niet storend?' vroeg ik waarna ik mijn open rug naar der toekeerde waar de littekens van mijn ribben nog een stuk doorlopen en dus vol in het zicht zaten.

Eliv kwam de kleedkamer helemaal ingelopen en schudde haar hoofd. 'Echt niet. Die littekens horen nou eenmaal bij je, Linn. Ze laten zien wat je allemaal wel niet hebt moeten doorstaan. Ze laten zien hoe sterk je bent. Je zou ze moeten dragen met trots.' Ik glimlachte dankbaar naar der. 'Nou, ben je klaar om de meiden je jurk te showen? Ze zitten met smart op je te wachten.' 'Laten we ze dan maar niet meer langer in spanning zitten.' Zei ik met een grijns. Ik rechtte mijn schouders en liep zelfverzekerd de paskamer uit.

Ik zuchtte en drukte op de bel. De deur vloog vrijwel meteen open en oma verscheen in de deuropening. 'Hey, lieverd. Kom snel verder.' Ik knikte en liep het huis snel in. 'Wil je wat drinken?' vroeg ze terwijl ze de keuken in liep. 'Limonade?' 'Komt eraan, meis.' Ik knikte en liep de woonkamer in waar ik op de bank plaats nam.

'Zo. Aan wat heb ik dit genoegen, schat?' vroeg oma die het glas limonade voor me neerzette en naast me op de bank plaats nam. 'Ik zit een beetje met een probleem, nou, ik zou het dan ook weer geen probleem noemen, maar ik weet niet wat ik moet doen, oma. Ik ben... bang.' 

A/N: Hey guys! Alvast een fijne kerst!! 🎄🎁

Wat is er met Linny aan de hand?? Waarom is ze bang??

En het volgende hoofdstuk het gala!! In dat hoofdstuk zet ik foto's neer van alle jurken van de meiden. Dat hoofdstuk is overigens 2 a 3 x de lengte van mijn normale hoofdstukken dus lekker lang!

Verloopt het gala wel helemaal smooth?? Of licht er toch drama op de loer?? En wanneer gaat het plan van Joan nou precies in??

Maar goed, dat was het weer! Tot in het volgende hoofdstuk guys!

bk281100 out!