Daughter Of The Maffia King

Hoofdstuk 68

A/N: Please read! Hey guys! Ik heel hard mijn best gedaan de afgelopen paar dagen en heb flink doorgeschreven. Nu wil ik mededelen dat ik dit verhaal officieel af heb geschreven. Het einde is in zicht... Anyway, aangezien het verhaal af is ga ik vanaf vandaag de komende dagen twee hoofdstukken online zetten. Well, hope you enjoy!!

bk281100 out!

Ik slikte en draaide me om naar Liam die met zijn rug naar me toe gedraaid stond aan de andere kant van de gymzaal. Hij had me nog niet opgemerkt.

Ik liep snel op hem af en legde voorzichtig mijn hand op zijn schokkende schouder. Hij stond meteen stil en draaide zich in een ruk om waarna hij me tegen de muur achter me aanduwde. 'Li, ik ben het.' Zei ik rustig. Hij liet me meteen los en trok me dicht tegen zich aan waarna hij op mijn schouder uithuilde. Ik wreef met mijn handen over zijn rug. 'Huil het er allemaal uit, Li. Ik weet niet wat er gebeurd is maar het komt goed.' 'Dat is het juist, Linn. Het komt niet  goed. Dat komt het niet!' ik knikte enkel en pakte zijn hand vast en ging op de grond tegen de muur aan zitten waardoor ik Liam met me mee naar beneden trok. Hij kwam meteen tegen me aanzitten en huilde verder uit op mijn schouder. Ik trok hem dichter tegen me aan en wiegde ons zacht heen en weer.

'Li? Wat is er precies gebeurd?' hij bleef stil en staarde wat voor zich uit. 'Je hoeft het niet te zeggen, Li. Ik vroeg het me gewoon af. Ik ga je tot niets dwingen.' Ik leunde met mijn kin op zijn hoofd en keek door het raam naar buiten. 'Het was niet echt. Het was allemaal een truc.' 'Hoe bedoel je?' 'Ze werkt voor fucking Joan, Linn. Ze is door Heather opgedragen dicht bij jou te komen om je om te kunnen leggen. Ze hoort bij de vijand, bij Joan. Ze heeft me gewoon gebruikt.' Zei hij weer huilend. Ik trok Liam dichter tegen me aan. 'Is dat waar ze het over wilde hebben?' 'Ja, ze vertelde me dat ze voor Joan werkt en dat ze de opdracht had gekregen om jou om te leggen.' 'En toen?' het bleef stil. Ik zette grote ogen. 'Je hebt haar toch wel laten uitpraten, jij uitgeholde kool!' Het bleef stil. 'Niet? Je hebt het haar niet laten uitleggen? Jij ongelofelijke soepkip!'

'Wat had ik dan moeten doen?! Ze had de opdracht om je te vermoorden, Linn! Had ik daar voorbij moeten kijken en haar der gang laten gaan?! Ze heeft me alleen gebruikt om bij jou in de buurt te komen! Ik heb het afgebroken omdat het toch maar een grote leugen was en om jou te beschermen, Linn. Joan mag je niet nog een keer van me afpakken, dat kan ik niet nog een keer doorstaan, echt niet.' 'Uh... Liam? Zou je heel even aan de kant willen? Alsjeblieft?' vroeg ik op een smekende toon. Liam liet me los en keek me vreemd aan. Ik stond snel op van de grond en rende de zaal uit de meiden wc's in waar ik me snel een hokje in haastte en mijn maaginhoud eruit gooide. 'Ooh god, Linny, gaat wel goed?' Vroeg Liam die me blijkbaar achteraan gerend was.

'Wat denk je?' vroeg ik sarcastisch waarna ik er nog een lading uitgooide. 'Oh. Uh, hier wacht even.' Liam kwam naast me staan en hield mijn haren uit mijn gezicht. Ik keek hem dankbaar aan. 

Toen ik er zeker van was dat er niets meer kwam stond ik voorzichtig op. Liam trok door en begeleidde me het hokje uit. Ik spoelde mijn mond met water en leunde vervolgens vermoeid tegen de muur.

'Gaat het weer?' vroeg Liam bezorgt. Ik knikte. 'Ben alleen een beetje moe. Maak je geen zorgen, het is niets.' 'Nou, laten we maar terug naar de rest gaan. Dan overleggen we met hun wat we verder gaan doen.' Ik knikte instemmend, haakte mijn arm in die van Liam en liep met hem terug naar de plek waar ik de rest had achter gelaten. 'Daar zijn ze! Wacht, waar is Aims?' vroeg Ella meteen toen ze haar niet zag. 'Naar huis vertrokken.' Zei Liam enkel emotieloos. Iedereen keek hem verdacht aan. 'Het is uit. Ik leg het een andere keer wel uit, ik heb er nu nog de zin, nog de energie voor.' iedereen keek hem nu helemaal vreemd aan, maar besloten er niet verder op in te gaan. 

'Nou, zullen we anders naar de KFC vertrekken ofzo? Ik heb zin in kip en ik vind het een beetje saai worden hier. En dan hebben we het nog niet gehad over de muziek! Afgrijselijk!' begon Nora aan haar ratel van geklaag. 'Laten we dan maar gaan.' 'Ja, de drank is ook op.' Zei Jip wijzend naar de lege fles wodka cranberry in zijn hand. 'Hoe is die al leeg?' vroeg ik verbaasd. 'Nou, we hebben zo'n beetje uitgedeeld aan de hele school.' 'Ja, we hebben zelf bijna niets gehad.' Zei Alec met een pruillip. Ik rolde met mijn ogen.

'Op een mislukt gala.' Zei Eliv waarna ze haar papierenbeker gevuld met cola tegen de papierenbekers van de rest aan sloeg. Ik grinnikte. 'Op een mislukt gala.' 'ik moet wel even kwijt ondanks dat het gala een grandioze mislukking was, we zien er allemaal hot as hell uit.' zei Nora knikkend. Ik grinnikte.

'Zo, jongens, jullie zijn vroeg thuis, wacht, waar is Amy? Ik dacht dat ze vannacht zou blijven.' Zei mam die met pap de gang in kwam lopen. 'Ik ga naar bed, vertel jij het ze, twinnie?' vroeg Liam die nog zonder op een reactie te wachten de trap op liep. Ik keek hem na tot hij niet meer in zicht was waarna ik mijn aandacht weer tot mijn ouders richtte. 'Ik vertel het wel, het is een lang verhaal, en ik ben moe dus ik ga wel zitten!' zei ik zwaaiend met mijn wijsvinger terwijl ik ze voorbij de woonkamer in liep waar ik Clayton en Reza samen op de bank zag zitten. Ik plofte in een stoel tegenover de bank en legde mijn vermoeide voeten op de tafel. 'Linn.' Zei mijn moeder streng. Ik rolde met mijn ogen. 'Ja ja, ik weet het, niet met je voeten op tafel.' Zei ik enkel zonder dat ik er verder iets mee deed. 'Nou, Amy en Liam zijn uit elkaar.' Het viel meteen stil in de kamer.

'Niet?!' riep Reza vol ongeloof. 'Ja, het blijkt dat Amy voor Joan werkt. Ze was door Heather op de opdracht gezet om dicht bij mij te komen en me dan te vermoorden.' Iedereen keek me vol verbazing aan. 'Is dat het verhaal?' vroeg mam die maar op de bank was gaan zitten. 'Voor Liam wel. Maar ik denk dat er nog meer achter zit. Ik denk dat Amy te vertrouwen is, ondanks dat ze voor Joan werkt.' Ik zag dat papa meteen op me in wilde gaan maar mama hield hem tegen door haar vinger op zijn mond te leggen. 'Laat haar uitpraten.' Zei ze vervolgens. Ik knikte dankbaar.

'Waarom denk je dat ze te vertrouwen is?' 'Nou, punt één, ze neemt Liam apart en neemt hem in vertrouwen van haar geheim. Als ze me echt had willen vermoorden, had ze het hem niet verteld. Dat is gewoon niet logisch. Punt twee, Liam zelf heeft haar ook niet laten uitpraten. Hij ging meteen van het ergste uit, hij was gebruikt, hij maakte het uit en schreeuwde naar der dat ze uit zijn zicht moest verdwijnen voordat hij haar wat zou aandoen. Ik hou van Liam, maar hij moet wat doen aan dat korte lontje van hem, hij had haar moeten laten uitpraten, haar der hele verhaal moeten laten doen. Ze is huilend weggerend en ik heb haar niet meer gezien.'

Mam knikte begrijpend. 'Weetje, we praten hier morgen wel verder over, ga maar naar bed. Het is al laat.' 'Pap! Het is pas half twaalf!' riep Reza meteen uit. 'Ja, dat zeg ik, het is al laat.' Ik knikte gapend, zwaaide naar iedereen en liep toen met James naar onze kamer. James sloot de deur achter zich en nam plaats op het voeteneinde van het bed. Ik keek hem vragend aan terwijl ik mijn hoofd schuin hield. Hij greep in de binnenzak van zijn jasje en haalde de echofoto tevoorschijn. Hij keek er glimlachend naar. Ook bij mij kroop er een glimlach op mijn gezicht waarna ik verdween in de inloopkast waar ik mijn pyjama van de grond pikte toen ik hem daar vanochtend, nou, vanmiddag had neergegooid. Hij is nog schoon, ik had gister schoon uit de kast gepakt.

Eenmaal in mijn pyjama liep ik naar de badkamer waar ik probeerde alle speldjes uit mijn haar te vissen die Evi erin had gestopt. Ik zuchtte tevreden toen alles los was en haalde er een borstel doorheen. Morgen maar mijn haren wassen. Ik borg alle spullen weer op en liep toen de kamer weer in waar ik me achterover in bed liet vallen. James kwam de kast uitgelopen in enkel een voetbalbroekje. Hij gaf me een knipoog en kwam naast me op bed liggen. Hij sloeg zijn arm om me heen en trok me dichter tegen hem aan. 'Waar heb je de foto gelaten?' vroeg ik terwijl ik om me heen keek. James reikte naast zich en gaf me de gekreukelde foto van ons kindje aan. Ik pakte hem glimlachend aan en keek ernaar.

'Niet te geloven dat wezentje, hier zit.' Hij ging rechtop zitten en keerde zich tot mijn buik. 'Hey, klein monstertje. Groei maar lekker daar op die warme, veilige plek in mama's buik.' Ik keek hem glimlachend aan. Op een gegeven moment deed hij mijn shirt omhoog en legde zijn oor op mijn buik. 'Je zult nog niet horen of voelen. Hij of zij is pas zo groot als een druif.' 'Het gaat om het idee, babe.' Zei James zuchtend. Ik grinnikte en keerde mijn focus weer tot de foto in mijn hand.

Ik gaapte en begon moeite te krijgen om mijn ogen open te houden en sloot ze. Ik voelde hoe James zijn oor van mijn buik afhaalde en er een kus op drukte waarna hij mijn shirt weer goed deed en weer terug naast me kwam liggen. 'Welterusten, mijn monstertjes.' 'Assbutt.' Mompelde ik nog voordat ik slaap viel in de armen van mijn Jamie.