Daughter Of The Maffia King

Hoofdstuk 67

A/N: Hey guys! zoals beloofd in het vorige hoofdstuk die net vijf minuten online staat, is hier het volgende hoofdstuk! Veel leesplezier!

bk281100 out!

James sloeg zijn armen om me heen en trok me dichter tegen hem aan. 'Doe maar rustig aan, baby. We hebben de tijd.' Ik knikte en ademde nog eens diep in. James pakte mijn koude handen vast, die overigens hevig aan het trillen waren. Hij bracht ze naar zijn mond en drukte er een kus op, dit deed hij terwijl hij me recht in mijn ogen keek. Ik glimlachte dankbaar naar hem. Dankbaar dat hij zo begripvol doet, dat hij me niet haast, dat ik mijn tijd krijg.

Ik maakte mijn handen los en pakte een papiertje uit mijn jurk. James keek me vragend aan maar zij verder niets. Ik zuchtte diep en probeerde mezelf te kalmeren. Mijn handen begonnen weer hevig te trillen wat James meteen opmerkte. Hij nam mijn handen in de zijne. 'Wat het ook is dat je zo zenuwachtig maakt, het komt goed.' 'Dat is het niet alleen, James. Ik ben bang, doodsbang.' Een enkele traan rolde over mijn wang. James trok me naar hem toe en wiegde ons heen en weer.

'James?' zei ik toen ik weer rustig was. James drukte een kus op mijn kruin en liet me weer los zodat ik weer rechtop kon zitten. Ik zuchtte en ontfrommelde het papiertje in mijn handen. Ik rechtte mijn rug en wreef snel de gestrande traan uit mijn gezicht. 'Hier.' Ik gaf hem het gekreukelde papiertje aan. Ik glimlachte zwak naar hem en liep toen de tribune af, ging de hoek om en leunde tegen de zijkant van de tribune aan. Mijn hart bonkte in mijn keel en de tranen van spanning en angst vonden hun weg naar buiten. 'Linn?! Linn!' hoorde ik James roepen waarna hij als een speer de tribune af racete. Toen hij me tegen de zijkant zag staan zuchtte hij.

Hij kwam snel op me afgelopen tot hij recht voor me stond. Hij pakte het verfrommelde papiertje erbij en keek er nog eens naar waarna hij hem naar mij omdraaide. 'Is dit echt?' vroeg hij wijzend naar de foto. Ik knikte ligt. 'Wanneer? Wanneer is hij genomen?' 'Gisteren, met oma.' Zei ik zonder hem aan te durven kijken. James stopte de foto in de binnenzak van zijn pak en drukte een lange kus op mijn voorhoofd. Hij trok na een tijdje weer terug en wreef met zijn handen de tranen, die nog steeds uit mijn ogen stroomde, uit mijn gezicht. Hij liet zijn handen zakken en legde ze toen op mijn handen die ik zonder dat ik het door had, op mijn buik had rusten.

James ging door zijn knieën en knuffelde mijn buik stevig. Toen hij die handeling had gedaan voelde het alsof ik na al die tijd eindelijk weer adem kon halen. 'Hoever ben je?' 'Ben je niet boos?' vroeg ik meteen. James keek abrupt op bij het horen van die paar woorden. 'Boos?' Ik knikte. 'Babe, waarom zou ik in godsnaam hier ooit boos over kunnen zijn?' ik snoof mijn neus en haalde toen mijn schouders op. 'Misschien omdat je hem of haar niet wilt.' Zei ik terwijl ik mijn weer naar mijn buik bracht en eer over begon te wrijven. 'Ik bedoel, we zijn nog jong. Jij bent negentien, en ik word over een maand negentien. We zijn in principe nog gewoon tieners, James. Tieners met een baby onderweg. Een mini mens. Ons mini mens.' 'Dat weet ik, babe, maar wij kunnen dit. Ja, we zijn nog tieners, maar ook volwassen, we zijn oud en wijs genoeg om ons leven te leven zoals wij dat willen, en ik wil dit kleine wezentje veilig in je buik er heel graag bij betrekken.'

Ik keek op van mijn buik, voor het eerst in zijn prachtige ogen. 'Meen je dat echt?' hij knikte. 'Ieder fucking woord. Ik hou van je, babe, ik hou van jullie alle twee. Nou, hoe ver ben je?' ik glimlachte en trok zijn pak weer goed. 'Acht weken.' 'Nou dan heb ik nog tweeëndertig weken te gaan tot dit kleine wezentje volgroeid is.' Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen en keek hem met een glimlach aan. James kwam dichterbij en drukte zijn lippen op de mijne. Ik glimlachte naar hem en trok na een tijdje terug waarna ik met mijn hoofd tegen zijn borstkas aanleunde.

'Moest jij trouwens niet de rest achteraan? Je had pap belooft dat je op ze zou letten.' Zei ik na een minuut of tien zo gestaan te hebben. Ik voelde James meteen helemaal aanspannen. 'Shit! Helemaal vergeten.' Ik grinnikte en nam zijn hand aan die hij naar me had uitgestoken. Ik glimlachte naar hem en liet me door James terug de school in begeleiden. Natuurlijk wel op een rustig tempo, aangezien hij me niet te veel energie wilt laten verbruiken in deze "toestand". Damn, dat worden nog eens een vermoeiende aankomende maanden.

'Waar zijn Aims en Li?' vroeg ik toen ik ze niet spotte. 'Amy moest hem iets vertellen, ze zijn in de richting van de gymzaal vertrokken, maar dat is ondertussen ook alweer twintig minuten geleden.' Zei Eliv die op haar horloge keek. 'Oké, als ze over vijf minuten nog niet terug zijn ga ik ze wel achteraan.' Ze knikten.

Na voor de zekerheid nog zeven minuten gewacht te hebben zuchtte ik. 'Ik ga ze achteraan.' 'Moet ik met je mee?' Vroeg James meteen. Ik schudde mijn hoofd glimlachend van niet. 'Nee, houd jij je aandacht maar bij de taak van pap.' Ik glimlachte naar hem, drukte snel een kus op zijn wang en liep toen in de richting van de gymzaal.

Ik liep de donkere gymzaal in waar ik meteen begroet werd door het geschreeuw van Amy en Liam. Ik slikte, dat klinkt niet goed. 'Ga.' 'W-wat?' 'Ik zei, ga, Amy! Verdwijn uit mijn ogen voordat ik je wat aandoe!' 'Maar...' 'Nee! Ga! Het is over!' Amy barstte in tranen uit en rende toen mijn richting op, toen ze mij zag keek ze me met traanogen aan waarna ze er meteen vandoor ging. 'Amy?!' riep ik haar nog na, maar te vergeefs. Ze rende stug door naar de nooduitgang waarna ze uit het zicht verdween.