Chapter 5

778 22 0
                                    

"Seriously? Asan ba yung Reminiscing River na yan? It sounds so corny." matawa-tawang sabi ni Donato.
"Basta." I said habang nakayuko. My face is swollen dahil sa kakaiyak ko.
"Wait! Just fix yourself muna." he said.
"No! Ayoko na. I need to get out of here. Please!" I pleaded.
"Okay, fine. Maganda ka parin naman kahit papano." asar niya. Nagpatuloy kami sa paglalakad at hindi ko namalayan na marami na pala ang nakatitig samin.
"Boyfriend na ba ni Shar yan?" tanong nung isa sa katabi niya.
"I think so. Sobrang taas naman ng lalaking yan. I think bagay naman sila. Hahaha." sabi nung isa.
"Sayang. Ang gwapo pa naman. Shit!" sabi nung isa.
"Tignan mo Ikay, holding hands sila oh. Sila na kaya?"
"Malamang!"
Holding hands? Tinignan ko ang kamay naming nakahawak talaga. Gosh! Bakit hindi ko namalayan to? Bibitawan ko na sana ang kamay ko nang hinigpitan niya itong hawakan.
"Don't. I'm enjoying." ngising-ngisi na sabi niya.
What the?
"Hop in." sabi niya ng makarating kami sa parking lot at pinagbuksan niya ako ng black ferrari car niya. Wow! May car pala ang lalaking to. Sosyal!
"Thanks." sabi ko nalang at pumasok na. Dumeritso naman siya sa driver's seat.
"May car ka pala. Ba't di mo sinabi?" I asked.
"Hindi ka naman nagtanong eh." sabi niya.
"Pwedeng favor?" tanong ko na nahihiya.
"Anything." he said.
"Can I drive?" tanong ko. Napatigil siya na nakaawang pa ang bibig.
"Seriously? Marunong ka?" tanong niya.
"Uhm..yes. Kada mag a-outing kami or magroroadtrip ng mga pinsan ko, ako ang nagdadrive ng kanilang kotse." sabi ko. Sumasali rin ako sa car racing paminsan-minsan. Sasabihin ko rin to sana kaso baka hindi na niya ako paniniwalaan. I just want to try his ferrari car.
"Oh really? Baka madungisan mo lang 'tong ferrari ko. Bagong bili pa naman to ni Papa." he said.
"Trust me." sabi ko nalang. Nag isip pa siya ng mabuti bago kami na exchange ng seat. I started the engine at pinatakbo ko na. Sa umpisa, dinadahan-dahan ko na muna dahil maraming mga sasakyang dumadaan hanggang sa bigla ko itong binilisan nang makarating kami sa may highway kung saan wala ng masyadong dumadaan.
"God! Hinay-hinay please." sabi niya. I just smirked at him. Tinodo ko na hanggang sa makarating kami sa Reminiscing River.
"You didn't told me na mabilis ka palang magmaneho. If I knew, I wouldn't let you drove my ferrari. Tsk!" inis na sabi niya.
"Haha. That was fun. Hindi ka nag enjoy?" I asked to mock him more. Ang sarap asarin eh.
"Why would I? Kinakabahan ako buong byahe. Wait....eto ba yung sinasabi mong Reminiscing River?" napatawang tanong niya. Habang nililibot niya ang kanyang mg mata s tanawin.
"Yes. Haha." sabi ko.
"Parang hindi naman sinabi ng lolo ko na Reminiscing River ang tawag dito." sabi niya.
"It was me who called this place. Hahaha. Pasensya kana ha."
"For what? For driving my car recklessly or for calling this place a what do you call that? Reminiscing river? I will tell that to my lolo. I'm sure he will laugh at it." sabi niya na napatawa din. I just smiled at the thought. We sat on the bermuda grass and we both face the river smiling.
"I never thought that I've gone so far. I mean, ang plano ko lang kanina was visiting my cousin at her school at hanapin kana lang because I want to have a small conversations with you. I never thought that I witnessed your heart break and learned that you are a reckless driver and then this, you even called my lolo's place a Reminiscing River. I swear, that's so corny." sabi niya at tumawa ulit.
"Hindi ko rin inaasahan to, Donato." I mumbled.
"Donny nalang."
"Donny? Is that your nickname?"
"Yes. How about you, what do you prefer to call?"
"Shar nalang. It's too girly when it's Sharlene."
"You're boyish." he stated.
"Yeah. Because it's more cool for me than being girly, it's too cringy." I said. "Putting more make up on my face, magsusuot ng bistida at high heeled sandals, magpaparlor always, Ugh! That's not my style." I said. He laughed.
"Talaga? Why? Puro lalaki ba ang mga kapatid mo?
"No. I only have 1 sister. Inadapt ko nalang din siguro ang pagiging boyish it's because of Nash. Palagi ko siyang kasama kaya hindi talaga maiiwasan na ang hilig niya ay naging hilig ko na rin." I said and suddenly his image flashes on my mind. How I missed our bonding together. Bigla naman akong nanghinayang.
"Do you really love him that much?" he asked.
"Oo, Donny. I'm secretly in love with him."
"Then why don't you tell him?" bilang tumulo yung luha ko at nagsimula na naman akong umiyak.
"I thought if I did, masisira yung friendship namin na iyon ang kinatatakutan kong mangyari."
"Then why are you affected knowing na may girlfriend na siya. You should be happy for him."
"That's not an issue kung bakit ako umiiyak ng ganito, Donny. He was just choose his love over our 13 years of friendship. I heard na lalayo na siya sakin because his girlfriend wanted him to limit himself for me at masakit para sakin yun." sabi ko at humagulgol na ako ng iyak. Lumapit naman siya sakin at he put my head on his shoulder and hug me.
"Okay lang naman sakin na mag girlfriend siya, pero ang layuan ako, ang sakit. Sobrang sakit."
"Hush...don't worry, everything will be alright. Malay mo sinabi lang niya yun para maging panatag yung girlfriend niya. Malay mo he didn't mean it." sabi niya.
"Sana nga" sabi ko nalang.
"Just move on, Shar."
"Ang daling sabihin, mahirap gawin lalo na kapag nakasanayan mong palagi siyang nasa tabi mo." I said.
"Hush. Tama na. I'll help you."
Napatigil ako.
"Paano?"
"Let's date." Napatigil ako. Date?
"D-date? At bakit naman?"
"Kasi that's the least thing I can help you."
"Hindi ba parang ginagawa na kitang rebound nito?"
"That's what I meant. If we date, you'll slowly forget about him." tumalikod ako. I am disagree.
"Ayoko." diin kong saad.
"Why? Please pumayag kana." pakiusap niya.
"Ha! Bakit naman? Do you like me?" nakataas na kilay na tanong ko. Napatawa siya.
"Maybe." sagot niya lang.
"Maybe? Hindi ka pa sure? Pinagloloko mo ba ako?" sabi ko. Lumawak yung ngiti niya sa labi. Tsk! Kung hindi lang to gwapo...
"Sabihin mo na kasi na may gusto ka sakin. Hindi yung marami ka pang sinasabi diyan. Pahelp-help ka pa. Sus!" sabi ko. Napatawa naman siya. Niloloko lang ata ako nito.
"It's not like that." he chuckled.
"Then why do you want to help me?" tanong ko. Bigla namang nawala ang kaninang nakangiti na labi.  Napalitan itong ng seryosong mukha.
"Because.....I'm broken hearted just like you."

Cracks of the Broken Heart (Shardon Story)Where stories live. Discover now