Chapter 15

698 28 5
                                    

Tatlong araw nang nakalipas simula nung makita ko yung picture nila. Tatlong araw din siyang hindi nagpaparamdam sa akin. Ni text, tawag o anino man lang, walang Donny na nagparamdam.

"At nagbabalik po ang talk show ng bayan. Okay Kirsten, why did you decided to be here in the Philippines in spite of your popularity in South Korea."

Sa kasalukuyan akong nanonood ng interview niya sa TV. Ewan ko nga ba? Siguro interesado lang ako.

"Well, I came back here one of the reasons kasi is my family. I've been in states for more than 8 years because I studied there before I became a model and actress but hindi ko naman talaga siya natapos that's because It was hard to catch up. So I decided to stop and pursue my modeling and acting instead. But right after my last drama at SoKor, my family wants me to continue my study so I came back here to finish my studies."

"Okay. So after your studies, babalik ka ulit sa Korea for your career or are you staying here for good?"

"I'll stay here for good na. Dito na rin ako magtatrabaho."

"Really? That's good to hear! Anyways, open ka bang magtrabaho dito sa showbiz?"

"If they want me to. Sino ba ako para tanggihan ang isang opportunity. Hahaha!"

"Meron kaming nabalitaan na may boyfriend kana raw dito. Is it true?"

"Hmm...yeah. He's one also of the reasons why I'm here. May misunderstanding lang kami before but I am trying my best to catch up with him. He's so sungit kasi but I know he's still in love with me."

"Did you two broke up?"

"Hmm...I guess. But now, we're okay naman."

"Wow! Who's that lucky guy?"

"Hmm...he's private. I can't tell you for the mean time. Hahaha!"

"Okay. Hahaha. You're secretive. Batiin mo nalang siya."

"Uhmm...hi Hon. Always remember that I always love you. See you later. Maiingat ka diyan ha."

Pinatay ko ang TV. Mukhang nagkamabutihan na ulit sila. So, totally echapwera na pala ako sa buhay niya. Haays!

Ringing...

Napatingin ako sa nakataob na cellphone kong nasa tabi. Sino kaya yung tumawag? Baka si Nash na naman to.
Hindi ko ito sinagot. Nakailang rings muna bago ito namatay. Sa katunayan, simula nung makita ko yung picture nila, madalang ko nalang gamitin yung cellphone ko.

Pasado 8pm na. Tapos na rin akong magdinner. Tatapusin ko nalang yung thesis ko. Malapit na rin namang matapos. Isang chapter nalang ata yun. Final defense na kasi namin next month.
Habang nagreresearch ako sa internet, bigla ulit tumunog yung cellphone ko. Hindi ko na tinignan yung caller.

"Hello?"
(hello...) isang paos at mukhang pagod na boses ang narinig ko sa kabilang linya gayunman, hindi pa rin mawawala yung baritono niyang boses. Biglang tumulo yung luha ko. I missed him. I missed his voice.
"Donny."
(I'm sorry, love.) pinigilan kong hindi humikbi.
"B-bakit ka nagsosorry?"
(I'm sorry for not being around with you lately. I'm sorry kung hindi ako nagpaparamdam sayo.)
"O-okay lang, Donny."
(No! It's not okay. Sorry love. Busy lang talaga ako. Nagkaproblema lang sa kompanya namin that I lost my time for you...and for myself.) talaga Donny? Company niyo ba talaga o yung ex mo? Bakit hindi mo nalang sabihin sakin ang totoo? Pait akong ngumiti.
"Okay lang talaga, Donny."
(Bakit Donny ka ng Donny? Love nga.)
Lalo akong napaiyak. Bwisit ka! Bakit ganyan ka? Bakit hindi ko kayang magalit sa'yo? Dahil ba wala akong karapatan?
"L-love."
(Better. Anong ginagawa mo?)
"I'm doing my thesis."
(I'm sorry for bothering you. Pwede bang magkita tayo bukas pagkatapos ng klase mo?)
"O-okay." yun lang at binaba ko na yung tawag. Nasasaktan ako, Donny. Bakit hindi mo sinabi ang totoo? Matatanggap ko naman yun eh. Hindi naman ako yung tunay na girlfriend mo eh kaya wala pa rin akong karapatang masaktan ng ganito.

Cracks of the Broken Heart (Shardon Story)Where stories live. Discover now