«Είσαι έτοιμη;», ακούγεται η απαλή φωνή του Αχιλλέα από το κάτω πάτωμα του σπιτιού.
«Ναι, έρχομαι», φωνάζω και αρχίζω να κατεβαίνω τις ξύλινες σκάλες.
Το απόγευμα έφτασε, με τον ήλιο να προσπαθεί να τρυπώσει ανάμεσα από τις φυλλωσιές στο μονοπάτι που ακολουθούμε για το Αρχηγείο. Περπατώ πίσω από τον Αχιλλέα ακούγοντας τα καθησυχαστικά του λόγια για το επερχόμενο τεστ, αλλά στην ουσία το μυαλό μου ταξιδεύει αλλού. Ο Μάριος κρύβει μυστικά και μάλιστα θανάσιμα. Άραγε ο τρόπος που μου συμπεριφέρεται παραμορφώνεται από την μάσκα της υποκρισίας του; Είναι το ίδιο αγόρι που με έσωσε εκείνο το βράδυ από τα δόντια μιας οδυνηρής εμπειρίας; Τι κρύβει; Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά στη θέα ενός δολοφόνου;
Χλομιάζω στην σκέψη της τελευταίας μου λέξης. Δολοφόνος; Το αγόρι με τα κατάμαυρα μάτια έχει θάψει σεντούκια τρομακτικών αναμνήσεων κι έχει καταπιεί το κλειδί; Μπορώ να τον εμπιστευτώ, όταν ο ίδιος μου ο αδερφός με προειδοποίησε να μείνω μακριά του; Η καρδιά μου σφίγγεται, μετατρέπεται σε πέτρα για να προφυλαχτεί. Πώς θα τον συναντήσω; Πώς θα τον ξανακοιτάξω ευθεία στα μάτια, όταν ξέρω πως έχει σκοτώσει, όχι μόνο μία φορά; Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω. Κρατιέμαι από ένα κλαδί πριν πέσω στο χώμα.
Ο Αχιλλέας φτάνει γρήγορα κοντά μου και με συγκρατεί από την πτώση. Χώνομαι στα δυνατά του χέρια που μυρίζουν δάσος και ασφάλεια. Οι αναπνοές μου είναι γρήγορες και κοφτές.
«Είσαι καλά;», με ρωτάει πανικόβλητος.
«Είμαι εντάξει», αποκρίνομαι και αποχωρίζομαι την αγκαλιά του προσπαθώντας να σταθώ στα πόδια μου. Ξέχασε τον Μάριο. Έχεις ένα τεστ μπροστά σου.
«Έχεις άγχος, έτσι δεν είναι;», ρωτάει έπειτα από λίγο παρατηρώντας το πρόσωπό μου.
Νεύω ευγνώμων που δεν χρειάστηκε να σκαρφιστώ κάποια δικαιολογία για την άθλια ψυχολογική μου κατάσταση. Ο Αχιλλέας με πλησιάζει και ψιθυρίζει στο αυτί μου προκαλώντας μου ανατριχίλα και ανεξήγητη νευρικότητα:
«Αν σου υποσχεθώ πως μετά το τεστ θα σε πάω στο δάσος για κυνήγι, θα νιώσεις καλύτερα;».
Μία κραυγή χαράς ξεφεύγει από τα χείλη μου κι εκείνος χαμογελά. Ένας περίπατος στο δάσος μακριά από τις έγνοιες μου και τον Μάριο θα ήταν ιδανικός τρόπος χαλάρωσης και ψυχικής ηρεμίας. Χρειάζομαι απεγνωσμένα μια ασχολία για να με αποσπάσει από τις αρνητικές και απαισιόδοξες σκέψεις μου.
أنت تقرأ
Μαξιλάρια γεμάτα υποταγμένα σύννεφα-Βιβλίο 1ο ~Greek Wattys 2015 Winner
الخيال العلميCopyright © 2014. All rights reserved. Η δεκαεφτάχρονη Νεφέλη προσπαθεί να καταπνίξει τη θλίψη και τον πόνο που βαραίνει το στήθος της. Ο δίδυμος αδερφός της, ο Ιάσονας, έχει εξαφανιστεί εδώ και δύο μήνες αφήνοντας τη να παλέψει με τα ερωτήματα που...
