Chapter 16

273 10 0
                                    

Sorry kung may typos or wrong grammar
______________________________________

Chapter 16: Signs

Shaharra's Point of View

Habang pauwi kami naka tingin lang ako sa labas ng kotse na parang wala s sarili.

Kahapon ko lang to nararamdaman parang nilalagnat na walang ganang kumain pero di ko parin ito pinansin umiinom naman ako ng gamot ih.

"Kumusta kana nak?" biglang sabi ni mom.

"Ok na mom" pagsisinungaling ko.

"Alam ko di kapa ok" sabi niya at tumingin sakin.

Nanahimik nalang ako. Tahimik lang kaming lahat na bumabyahe ako naman di mapakali kung ano ano lang ang maiisip.

Malapit na kami sa airport at mabuti nalang. Ako naman parang nahihirapan akung tumayo tsaka feel ko. Wala ako sa sarili.

Habang nakasakay na kami ng eroplano nka tingin parin ako sa mga clouds na parang mga alon ng dagat.

Napa ngiti nalang ako sa mga naiisip ko. Yung mga throw back memories namin ni Zeck yung mga kalaro namin dati. Nasa ibang bansa na kasi ang iba ih kami nalang ni Zeck ang andito sa pinas.

Naglanding na ang plane at kaagad naman akung naghanda sa mga gamit ko habang pababa na ako sa hagdanan sumalobong samin ang lakas na hangin kaya dahilan ito para lumipad ang cap ko.

Mabuti may nakasalo kaagad pag tingin ko si Zeck pala tsaka inabot niya kaagad sakin.

"Uyh kasabay pala tayo ng flight" sbi niya tsaka inabot yung cap ko.

"Oo nga ih" sbi k oat tsaka tumawa kunti.

"Kumusta na anh kalagayan mo?" tanong niya na nakatingin sa mga mata ko. Ako naman feel ko yung pamumula ng mga pisngi ko.

"Ok lang naman ikaw?" pagtatanong ko Tumango lang siya.

"Halika na Shaharra" sigaw ng mom ko.

"Una na ako ah? Bye" sbi ko at tumalikod na kaagad at nag wave.

"Uyh anak pumunta din pala sila?" tanong ni mom skin nung nakarating na ako malapit sa kanya.

"Oo mom" nakangiti kung sabi.

"Bakit ka nakangiti?" parang tinutukso pa ako.

"Wala lang bawal ba" natatawa kung sabi kaya ayun nagtawanan nalang kami na parang magbarkada lang.

"Tara na baka tayo nalang ang iniintay sa van.

Pagkasakay nmin lahat sa van kaagad namn itong nag start at sobrang tahimik.

"Boyfriend mo ba yun Sha?" my cousin said with a teasing voice.

"H-hindi ah" nauutal pa ako kahit di naman ako nagsisinungaling.

"Naku Sha" sabi naman ng kuya ko.

"Totoo best friend ko lang si Zeck" sabi ko at kaagad nag earphone para di na sila marinig.

-Mean while-

"Nandito na tayo sa bahay!" nagising nalang ako pag sigaw ni kuya. Kuya naman ih.

Bumaba na kaagad ako at pumasok sa bahay na sobrang pagod sa byahe.

Ayun humiga kaagad sa sofa. Hays ang pagod.

Pagkatapus kung nagpahinga saglit sa sofa pumunta naman kaagad ako sa bed room ko para mag ayos ng mga gamit.

Ayun nga nilinisan ko yung room ko tsaka nag arramge ng mga gamit tapus nagligpit ng kung ano ano.

In Denial Love Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora